GASTBLOGGER Wilco Machielse: interview met moeder-overste zelf
avatar

gastblog Wilco MachielseOnder het motto ‘verandering van spijs doet eten’ deze keer een blog van gastblogger Wilco Machielse, die mij interviewde voor de HLG* nieuwsbrief.

Wilco kennen we ook als #Pheidippides en als @snelvoeter en @wilcodoet en van zijn website Wilcodoet

*HLG = HardLoopGroep, de recreanten bosgroep van atletiekvereniging U-Track.

Samen werden we al een aantal keer vereeuwigd bij de Pheidippidesloop. Waar ook anders?

gastblogger wilco machielse

Gastblogger Wilco Machielse en moeder-overste zelf

gastblogger wilco machielse

In 2017 kon ik zelfs meelopen!

Wilco stelt zichzelf eerst even voor.

Hallo, ik ben Wilco Machielse

Rita ken ik van mijn atletiekvereniging en daarvan speciaal de afdeling in het Panbos bij Zeist waar vooral recreanten en lange-afstandslopers lid zijn van de HLG: HardLoopGroep U-Track. Voor deze groep en diverse oud-leden verzorg ik de wekelijkse nieuwsbrief voor zo’n 90 mensen.

Lees verder

OMG, ik heb een lage rughernia!
avatar

lage rughernia

Lage rughernia

Ik ben een lage rughernia rijker door een forse fietstocht in de kou eind november. De dag erna had ik flink rugpijn, en vervolgens kwam daar pijn in mijn rechterbil bij en mijn hele rechterbeen tintelde en voelde doof. Ik kon niet zitten van het getintel en de pijn. Wat ik destijds nog niet wist, maar nu, drie maanden later, wel: ik liep een lage rughernia op.

Hoe het kwam

Op een koude zaterdagmorgen eind november was ik op weg naar een kop koffie in Baarn, waar een vriendin een nieuw huis was betrokken. Die ochtend was het gemeen koud en mijn bezwete lijf koelde nog verder af nadat ik na een paar lekkere koppen koffie en de nodige bijpraat weer op de fiets stapte en naar huis reed. Ik reed tegen de wind langs de Eem, door een verlaten stuk land waar het gemeen koud was.

De day after

De dag erna stond ik op met enorme rugpijn. Met de nodige pijnstillers kwam ik de dag door. De dag erna was het niet beter geworden, maar juist erger: door aangepast zitten om mijn rug te ontlasten, was mijn rechterbil helemaal verkrampt en deed ook zeer. Daar kwam een vreemde tinteling door mijn hele rechterbeen bij. Het leek alsof mijn totale been doof was, vergelijkbaar met dat je bijvoorbeeld een slapende arm hebt.

Het was vervelend en pijnlijk en ik belde de huisarts. Haar devies: gewoon afwachten, er is grote kans dat het vanzelf herstelt.

lage rughernia

Staand werken

Lees verder

Winterwonderland – schaatsen op natuurijs
avatar

Maarsseveense Plassen bij Molenpolder

Schaatsen op natuurijs

Wat was het mooi en fijn: eerst sneeuw en daarna ijs erbij. De winter zoals die hoort te zijn: koud en prachtig, met de mogelijkheid tot schaatsen op natuurijs.

Ik maakte er spontaan een gedichtje over:

Typically Dutch and very (n)ice

Old school Hollandsch winter paradise

En dan hoort daar dit filmpje bij, bij wijze van inburgeringsvoorlichting voor mijn niet-Nederlandse collega’s.

Schaatsen op natuurijs – part I

‘It gong oan’ op donderdag voor mij.

Razendsnel tussen de middag een wat langere lunchpauze georganiseerd om samen met mijn dochter naar het #natuurijs te gaan bij Molenpolder, nabij de Maarsseveense Plassen.

Het er naartoe rijden was enerverender dan het schaatsen zelf, bij wijze van spreken, want er waren legio aanrijdopstoppingen omdat er meer ijsfans op hetzelfde idee waren gekomen als wij.

Lees verder

Sportjaar 2020: runningrita werd racingrita
avatar

runningrtite werd racingrita

Runningrita werd racingrita

Het plaatje zegt het al: in 2020 zat ik 96% van de keren dat ik sportte op de fiets, de andere 4% wandelde ik. Sinds ik mijn 19e, de leeftijd waarop ik met hardlopen begon, kwam het niet eerder voor dat ik een heel jaar lang helemaal niet hardliep.

Runningrita werd racingrita.

Racingrita

Dat ik racingrita werd, gebeurde niet uit eigen vrije wil, maar omdat het niet anders kon;: ik ben inmiddels al anderhalf jaar lang geblesseerd. Lange tijd weerhield hielspoor onder mijn linkervoet mij van het lopen en ook wandelen was niet mogelijk. Ergens eind vorig jaar genas dat eindelijk.

Helaas kreeg ik er een klapvoet voor in de plaats.

Klapvoet

Ik heb op een hele koude zaterdag eind november te lang op de fiets gezeten en daar een vreselijk stijve en pijnlijke rug aan overgehouden. Waarschijnlijk is daarna, door het niet goed zitten en bewegen, mijn bilspier vast komen te zitten. Onder de bilspier loopt de ischiaszenuw en die is bekneld geraakt, met tot gevolg dat ik een slapend rechterbeen had gedurende een week, wat in combinatie met rugpijn echt heel vervelend was.

Het been is alweer een tijdje normaal, maar mijn voet nog niet. De spieren waarmee je je voet omhoog doet, doen het niet. Ik kan daardoor mijn voet niet afwikkelen en loop ik met een soort klapvoet.

Dienstweigerende voet

Lees verder

Geslaagde online BINGO als nieuwjaarsreceptie!
avatar

online bingo

Online BINGO als nieuwjaarsreceptie!

Het bestuur van U-Track, de atletiekvereniging waarvan ik lid ben en waarvoor ik al bijna elf  jaar in het bestuur zit als secretaris, organiseerde zaterdag 9 januari een online bingo bij wijze van coronaproof nieuwjaarsreceptie.

Nou ja, het bestuur, feitelijk deden onze verenigingsmanager Karola Mulder en ikzelf alles, behalve de nieuwjaarspeech, die werd vanzelfsprekend gehouden door voorzitter Jaap van der Sijs.

Onze online bingo was zeer geslaagd! 😀

Hóe geslaagd lees je hieronder.

Deelnemers

We hadden maar liefst 87 deelnemers, waaronder circa 50 jeugdleden, sommigen met ouder(s). De overige deelnemers waren netjes verdeeld onder trainers, baanatleten, recreanten uit het bos en wandelleden.

In totaal 25 mensen wonnen een prijs, waarvoor we onze clubkasten naliepen en zo allerlei overgebleven weggevers kwijt konden.

Het is in de geschiedenis van onze vereniging de eerste keer dat we iets organiseerden waaraan jong en oud tegelijk meedeed, even afgezien bijvoorbeeld clubkampioenschappen. Hoewel, daarmee trekken we nooit alle afdelingen.

online bingo

Wat vooraf ging

Lees verder

Gelukkig, de feestdagen zijn weer achter de rug
avatar

de feetsdategn zijn weer voorbij

De feestdagen zijn weer achter de rug

‘Gelukkig, de feestdagen zijn weer achter de rug’, een verzuchting die ieder slaakt voor wie de feestdagen in het teken staan van herinneringen die gekoppeld zijn aan rouw en verlies.

Mijn vader

Mijn vader was jarig op 24 december, hij zou in 2020 91 jaar zijn geworden als hij nog had geleefd.

Nadat ik vorig jaar een poging deed het jaarlijkse kerkhofritueel te veranderen en merkte dat dat het ook niet was, zie dit verhaal uit 2019 over jarig zijn op kerstavond, ben ik dit jaar op 24 december weer traditiegetrouw naar het kerkhof geweest. Dit jaar ging mijn dochter mee met mijn moeder en mij.

Naar het grafje liepen wij met zijn tweeën want mijn moeder kan de afstand van parkeerplaats tot graf niet meer belopen. We stonden er een tijdje, ieder in eigen gedachten verzonken. Ik zette mijn eeuwige vijf rode rozen in een vaasje en mijn dochter deed het kaarsje aan dat ik, ook al traditiegetrouw, meeneem.

Mijn vader had er niks mee, met kaarsen, en eigenlijk ook niet met kerkhoven. Toch ligt zijn as er en de eenvoudige inscriptie in de steen getuigt van zijn leven.

Ik hoef later niet op een kerkhof te liggen, maar ik hoop wel dat er iets overblijft van mijn leven.

de feestdagen zijn weer achter de rug

Mijn moeder

Lees verder

Happy New Year 2021!
avatar

Na een heel vreemd 2020, wens ik je toe dat alles weer gewoon wordt in 2021!!!

2021

Voor vanavond wens ik je een gezellige oudejaarsavond toe in klein maar fijn gezelschap.

Krantenbericht

Vanmorgen las ik in de krant dat bij het aanstaande landelijke coronavaccinatieprogramma de groep thuiswonende 60+’ers voorrang krijgt.

Een goede zaak, want…

Een thuiswonende 60+’er…

Whahaha, dat ben ik! 😀 😛

Happy 2021

Knuffelen

Lees verder

The joy of… a game of shuffleboard (sjoelen)
avatar

De Nederlandse vertaling staat onder de Engelse tekst en de foto’s.

I decided to buy a shuffleboard this year. Playing shuffleboard/sjoelen will help us (a little) during the total lockdown we face in the Netherlands. This blog explains the game and the joy of playing it with more generations.

shuffleboard sjoelenShuffleboard/sjoelen

In these last days of the year, lots of people gather with their (not too extended) family, as I do with mine.

Before the holidays started, I thought of what we could do since we’re in a total lockdown in the Netherlands. Everything you normally would be able to visit or attend is closed down, like going to a museum, visit the movies or go out for a walk or bike ride, and drink a cup of coffee in a pub or restaurant.

My mother (86), is staying over from Christmas until New Year’s Day, and since she’s not too mobile anymore we needed to find something to do my whole family of three generations would enjoy.

I decided to invest in buying a shuffleboard this year.

I thought: ‘There will be no reason better than the one we have this year; the worldwide pandemic provides the right reason to buy us a shuffleboard, and play ‘sjoelen’ this year’.

Shuffleboard: the game

shuffleboard sjoelenShuffleboard – sjoelen- is a typical and old Dutch game for people starting eight years until old age.

In Dutch it’s called ‘sjoelen’, to be pronounced like shoe-lən.

You also can join real shuffleboard matches, but most people enjoy it as a recreative game to involve with friends or family.

To play, you need a shuffleboard and thirty wooden shuffle discs. The shuffleboard is a wooden board, like a shelf, measuring 2 meters by 40 centimetres.

It has small side shelves, and at the top, there are four boxes with small openings in which you need so slide the discs.

The sliding of the discs is the actual sjoelen.

Sjoelen is quite common in the Netherlands, as well as in Belgium. In Germany it’s called Jakkolo, and in Czech it’s called šulbak, like the Dutch word sjoelbak. In France, it’s called Billiard Hollandaise.

Counting

Lees verder

Over kerstkitsch en tradities
avatar

kerstkitsch

Kerstkitsch: ik hou ervan

Ik verheug me ieder jaar op het optuigen van de kerstboom, een groot groen geval waarvan je redelijkerwijs toch zou denken ‘Waarom, in hemelsnaam, zet je een boom in je huis?’, maar daar denk ik verder niet bij na: een boom hoort erbij, net als uitvallende naalden, en lampjes die vreselijk in de knoop zitten, ongeacht hoe netjes je ze het jaar ervoor hebt opgerold en opgeborgen.

Herinneringsboom

kerstkitschIn het begin van mijn leven met een eigen boom moest hij er vooral strak uitzien: ballen die bij elkaar horen en kleuren die beperkt bleven tot rood, zilver en hier en daar wit. Verder: geen engelenhaar (want: vreselijk prikspul en nog lelijk ook) en geen gekleurde lampjes.

Een kerstboom met gekleurde lampjes vind ik out-of-the-question. Het hóórt niet.

Jammer genoeg (voor mij) kreeg ik lang geleden tot twee keer toe een kerstpakket met een snoer gekleurde lampjes erin en kerstkitsch weggooien vind ik ondoenlijk, dus de gekleurde lampjes hebben jarenlang dienst gedaan als een soort verdwaalde kerstversiering in de keuken.

Tot ze vorige jaar alle twee op ongeveer hetzelfde moment kapot gingen. Blij toe: eindelijk verlost van de gekleurde lampjes.

Eerste kerstboompjes

Mijn eerste kerstboompjes waren klein en zaten in een pot want ik vond dat ze nog een leven verdienden na bij mij in de kamer te hebben gestaan. Voor de levenskansen van de bomen was het alleen jammer dat ik ze tot ergens diep in februari liet staan, wat hun overlevingskansen, eenmaal weer in de volle grond, niet bevorderde.

Van de circa vijf potbomen die ik heb gehad, heeft er eentje de zomer erna overleefd, de rest werd even bruin als ze zouden zijn geworden als de stam was doorgehakt.

Versiering

Lees verder

Visio over werken met één oog
avatar

werken met 1 oog

Werken met één (1) oog

Een tijdje terug nam ik deel aan een online workshop over ‘werken met 1 oog’ die was georganiseerd door vereniging Oog-in-oog waarvoor ik ooit al mijn Blindiaan-blogs schreef.

Tijdens deze online bijeenkomst vertelde een aantal arbeidsdeskundigen van Visio wat zij (kunnen) doen voor mensen die na het verlies van een oog weer terugkeren naar het werk. En meer in het algemeen legden ze uit wat werken met een oog voor effect heeft, bijvoorbeeld bij beeldschermwerk.

De presentatie zat vol praktische voorbeelden en tips en al gauw deelden leden hun vragen via de chat of direct in de meeting waardoor er een geanimeerd gesprek op gang kwam. Het werd zodoende een levendige online workshop die mij persoonlijk een aantal heel handige tips opleverde.

Visio en Bartiméus

Visio en Bartiméus zijn beide organisaties die er zijn er voor mensen in Nederland die slechtziend of blind zijn. Ze bieden informatie en advies, maar ook verschillende vormen van onderzoek, begeleiding, revalidatie, onderwijs en wonen.

Waarom er twee van dezelfde soort organisaties zijn in Nederland, weet ik niet, ze werken beide landelijk, dus het lijken ook elkaars concurrenten. Helemaal logisch komt het mij niet over omdat beide helemaal vergelijkbaar lijken en beide overhead hebben, maar dit verhaal gaat niet over de achtergronden van dit soort onlogische organisatorische fenomenen, maar over een presentatie over ‘werken met 1 oog’ die door Visio werd gehouden eind oktober 2020.

Verstoord diepte-zien

Belangrijk is je goed te realiseren dat, hoezeer je ook gewend kan zijn geraakt aan het kijken met een oog, je diepte-zien definitief en voor altijd is verstoord. Als voorbeeld legden de Visio-dames uit wat zij hadden gedaan voor een automonteur en een verpleegster.

werken met 1 oog

Monteur

Lees verder