Weerzin

Het moet er maar eens van komen: bij het CBR mijn formele rijbevoegdheid hernieuwen nu ik als Blindiaan door het leven ga. Voor mijn verzekeringstechnische aansprakelijkheid is het van belang rijbevoegd met 1 oog te zijn.

Ik begin er met de nodige weerzin aan. Het begint al met de kosten van de Eigen Verklaring. Je moet 33 euro betalen bovenop alle ellende die al is gepasseerd, plus de keuringskosten. Dat voelt onrechtvaardig.

Ik zet me over mijn weerzin heen en login via mijn DigiD bij het CBR en kan het formulier downloaden na het voldoen van de gevraagde euro’s.

Tien vragen

Er staan tien medische vragen op het formulier. Je moet laten weten of je last hebt van epileptische aanvallen, flauwvallen, duizelingen, hersenziektes of misbruik van alcohol of drugs (zou er ooit iemand zijn die dat eerlijk beantwoord?). Er wordt gevraagd of je je armen, benen, handen en voeten gewoon kunt gebruiken en of je medicijnen gebruikt die volgens de bijsluiter je rijvaardigheid kunnen beïnvloeden. Al deze vragen beantwoord ik met ‘nee’.

De drie vragen die ik met ‘ja’ beantwoord zijn de vraag of ik weleens ben behandeld voor inwendige ziekten zoals hart- en vaatziekten of hoge bloeddruk en de vragen waarin wordt gevraagd of ik met één of beide ogen minder goed zie en de vraag of ik ben behandeld door een oogarts en bijvoorbeeld een laserbehandeling heb ondergaan.

Ja, ik ben behandeld voor een vaatprobleem en ja, ik slik medicijnen tegen een te hoge bloeddruk en ja, ik zie zonder hulpmiddelen geen snars in de verte en ja, ik ben in behandeling bij een oogarts en ja, een laserbehandeling heb ik ook achter de kiezen.

Op de laatste vraag, of ik nog andere aandoeningen heb die het besturen van motorrijtuigen bemoeilijken, kan ik gelukkig weer met een gerust hart ‘nee’ antwoorden.

Handtekening van de oogarts

De volgende dag bel ik de oog-poli van het Diakonessenhuis en geef aan dat het CBR-formulier even moet worden ondertekend door mijn behandelend oogarts.

‘Ho-ho, zo zijn we niet getrouwd! U moet een afspraak maken en langskomen want er moet een recente oogmeting beschikbaar zijn.’

‘Die is er toch?’

‘Niet van recente datum.’

Oogmeting

Op de dag van de oogmeting ben ik tot mijn verrassing weer bijna een halve dag onder de pannen in het ziekenhuis.

Ik dacht dat ik alleen een handtekening nodig had?

De oogmeting zelf is een fluitje van een cent; één werkend oog heeft zo zijn efficiency voordelen.

Er moet ook een blik worden geworpen ín het binnenste van beide oogbollen, dus de pupil verwijdende druppels komen er aan te pas plus de nodige wachttijd.

De oogarts is vertraagd. De OK loopt uit.

Ik geef me er aan over en vind er helemaal niks van.

Handtekening

Als ik eindelijk aan de beurt ben, geef ik aan dat ik alleen een handtekening nodig heb. De oogmeting is akkoord, maar er is nog nooit een gezichtsveldonderzoek gedaan en dat is ook echt nodig voor de Eigen Verklaring. Ik pruttel een beetje, wat tot gevolg heeft dat ik al de volgende ochtend langs kan komen voor het gezichtsveldonderzoek.

Dat stomme CBR formulier kost nu al 33 euro plus twee ziekenhuisbezoeken en de nodige wachttijd.

Gezichtsveldonderzoek

De volgende ochtend zit ik weer in de wachtruimte en moet opnieuw een flinke tijd wachten op mijn beurt. Het gezichtsveldonderzoek wordt gedaan door een optometrist.

Mijn hoofd rust op een kinsteun en steekt bijna in een halve witte bol. In mijn hand een drukknop. Het licht gaat uit. Ik moet strak kijken naar een oranje lichtje dat heel irritant net niet in het midden zit. Om het in het midden te krijgen, verschuif ik mijn hoofd, maar dat is niet de bedoeling. Het lampje zit natuurlijk wel in het midden, alleen voor mij niet.

Iedere keer dat er een lichtje ergens in de halve witte bol knippert, moet ik op de drukknop drukken. Het apparaat maakt lawaai ter voorbereiding op een nieuwe lichtflits, dus ik kan wel enigszins anticiperen op de lichtflitsen. Soms is er één die ik mis, dan hoorde ik het apparaat, maar zag geen flits. Heel veel flitsen zie ik wel.

Het onderzoek duurt eindeloos en het is doodvermoeiend. Mijn kijk-oog functioneert op de toppen van wat mogelijk is.

‘Wat een rotonderzoek’, verzucht ik als het klaar is.

Het hele onderzoek heeft nog geen vijf minuten geduurd, maar voor mij leek het eindeloos. Ik wil natuurlijk wel mijn rijbewijs behouden, dus er hangt best wat vanaf.

Mijn kijk-oog ziet een breedte van 140° en stretcht zich een ongeluk. Geen wonder dat ik er moe van werd.

Weer wachten

Tussen het gezichtsveldonderzoek en de handtekening van de oogarts zit weer een ruim half uur wachten. Ik hoef niet zelf naar de oogarts, die bekijkt alleen het resultaat en hoeft mij persoonlijk niet te zien.

De baliedames zijn met zijn drieën bezig met mijn casus. Blijkbaar komt het CBR-formulier niet ontzettend vaak langs hier op de oog-poli. Als ik het terugkrijg, staat het BIG-nummer van de arts niet ingevuld. Ik heb geen zin in een retourzending dus ik eis dat de BIG-registratie erop komt.

Pruttel-pruttel, maar eindelijk zijn de papieren klaar.

Thuis zie ik dat de oogarts het advies geeft om goedkeuring te verlenen voor tien jaar.

Bericht van het CBR

Ik verstuur alles naar het CBR en bereid me voor op vier weken wachten, zoals op de CBR site staat vermeld.

Na precies een week ontvang ik een brief van het CBR met de mededeling dat: ‘Er meer gegevens nodig zijn om uw situatie te kunnen beoordelen.’

Wel verdorie.

De vraag over de vaatproblemen en hoge bloeddruk is niet naar tevredenheid beantwoord. Ik moet naar mijn huisarts voor deze informatie.

Huisarts

De huisarts werkt zonder mankeren mee en schrijft een brief waarin staat dat ‘pte in zorg is voor hoge bloeddruk en preventie CVRM na ooginfarct op 21 maart 2015’. Het duurt even en dan snap ik dat pte staat voor patiënte en dat ik dat ben. Als ik google op CVRM staat er: cardiovasculair risicomanagement.

Er staat ook dat ‘pte goed is ingesteld met medicatie.’ Er is een lijst toegevoegd met alle chemische zooi die dagelijks mijn lijf in gaat vanwege het cardiovasculair risicomanagement als gevolg van de combinatie van hoge bloeddruk, Factor V Leiden en verhoogd cholesterol.

En dat alles voor het veiligstellen van mijn rijbewijs.

Pfff.

Opnieuw wachten

Na het voor de tweede keer posten van de Eigen Verklaring met steeds uitgebreidere bijlagen, begint opnieuw een wachtperiode.

Ik wil het eigenlijk niet toegeven, maar ongemerkt vind ik het toch spannend. Mijn rijbewijs kwijtraken; ik moet er niet aan denken! Ik zou ongewild vrijheid en onafhankelijkheid inleveren.

Met de keuringskosten heb ik mazzel, mijn drie doktersbezoeken worden allemaal geregistreerd als behandeling.

Uitslag

Na twee weken ligt er een brief van het CBR op de mat. Met een beetje de bibbers maak ik hem open.

Ik word rijgeschikt verklaard voor rijbewijs A, B en BE op voorwaarde dat ik: ‘01.06 een bril of contactlenzen draag’.

Zo, dat valt mee.

Niks maar tien jaar toestemming, gewoon onbeperkt. De voorwaarde komt wat lachwekkend over. Zonder hulpmiddelen heb ik nog nooit in een auto of op een motor gereden. Zelfs nog nooit op een fiets. Als je -6 hebt, is de wereld een vage schim zonder hulp van bril of lens.

Nog een brief

Na nog een dag komt er tot mijn verbazing weer een brief van het CBR. Hierin staat dat ik rijgeschikt ben voor bepaalde tijd.

Wat is dit nu?

Welke brief is nu geldig?

‘Beste CBR, hadden jullie je besluit niet in één brief kunnen zetten? Dit is verwarrend.’

Ik baal ervan dat in deze brief tóch een tienjarige beperking is opgenomen.

Het staat er onomstotelijk: op 31 maart 2027 vervalt mijn rijbevoegdheid, tenzij ik voor die tijd de hele riedel opnieuw doorloop.

Natuurlijk, er zijn ergere dingen, maar toch, leuk is anders.

Nieuw rijbewijs

Het enige dat nu nog moet gebeuren, is mijn rijbewijs vernieuwen bij de gemeente. Daarvoor krijg je een jaar de tijd.

Deze laatste horde ga ik binnenkort nemen.

Ik wil hoe dan ook formeel rijbevoegd met 1 oog zijn.

17 april 2017