Klikken Zonder Kijken
avatar

klikken-zonder-kijken klikken zonder kijken

Bron: Reddit

Klikken Zonder Kijken

Vandaag lukte het een hele fietstocht lang: Klikken Zonder Kijken! Ik ben hiermee gepromoveerd tot half-gevorderde wielrenner. JEUH!

‘Huh?’, zul je denken, ‘Wat is dat? Klikken Zonder Kijken?’

Is Klikken Zonder Kijken een variant op Kopen Zonder Kijken van RTL4?

Nee, geenszins. Het betekent dat ik mijn fietsschoenen tijdens het fietsen kan vastklikken zónder te hoeven kijken. En dat, lieve lezer, beschouw ik als een stap vooruit in mijn ontwikkeling als wielrenner.

Beginner

Hiervoor was ik feitelijk nog een beginner. Ik kon niet én fietsen én drinken uit de bidon en dan de bidon weer terugzetten in de houder. Om te kunnen drinken wachtte ik op een stoplicht en dan gauwgauw drinken en de bidon weer terugzetten. Meestal stond het stoplicht dan allang weer op groen en moest ik mijn best doen weer bij het groepje te komen.

Ook kon ik niet doortrappen tijdens bochten. Veel te eng. Een beetje scheefhangen en dan natuurlijk onderuit glijden. Haal je de koekoek. Niet aan mij besteed.

De fietsclub vindt dat je ook een tijd op kop moet rijden in de tempogroep waarin je rijdt. Dat kon ik best met de wind mee, maar met de wind tegen, dat is andere koek. Dat sloeg ik het liefst over.

Maar het allerbelangrijkste van mijn beginnersleven was toch wel dat ik mijn schoenen niet vastkreeg zonder kijken. Op de vakantiefiets heb ik SPD-pedalen en daarbij lukte het wel al eeuwen, maar op de racefiets heb ik van die ieniemienie pedaaltjes, ze heten heel toepasselijk klikpedalen, waarbij de klik in de pedalen wat meer technische vaardigheid vraagt.

klikken zonder kijken

Half-gevorderde wielrenner

Nu kan ik het dus allemaal: fietsen tijdens het drinken, oh nee, andersom, al fietsend drinken, doortrappen tijdens bochten en vandaag reed ik tegen de wind tussen Montfoort en Oudewater op kop.

En het allerbelangrijkste: sinds deze heugelijke zondag lukte het klikken-zonder-kijken maar liefst 75 kilometers achter elkaar. Zelfs toen ik moe werd.

Moe op de fiets

Moe-zijn op een fiets is een heel apart fenomeen. Het is niet de ademhaling die mij parten speelt, maar het zijn de beenspieren, die willen op een gegeven moment niet meer. Met name de bovenbeenspieren gaan pijn doen en de kracht lijkt er onderweg helemaal uit weggeslopen te zijn.

Zo kon het dat we vandaag volgens mijn medefietsers ‘nog maar 16 kilometer’ hoefden, en ik dacht: ‘Hoezo, ‘nog maar’? Zestien hele kilometers, dat klinkt in mijn oren als nog best ver.’ En ondertussen draaiden de beentjes met steeds meer moeite.

klikken zonder kijken

Wielrennen

Wat ondertussen al wel al heel lang lukt tijdens het fietsen is in een soort zen-modus geraken waarbij wereldproblemen als de vraag: ‘Waar komt de naam wielrennen eigenlijk vandaan?’ mij kilometers lang kunnen bezighouden.

De meeste sporten heten naar wat je doet, denk aan hardlopen, voetballen, paardrijden, korfballen, zwemmen. Fietsen heet wielrennen. En de beoefenaren ervan zijn geen fietsers maar wielrenners.

Wielrijden

Je bent niet aan het rennen maar aan het rijden, dus waarom heet het niet wielrijden? Of nog beter fietsrijden?

Ik ben natuurlijk niet de eerste die dit soort gedachten ontwikkeld op een fiets dus even googelen en de etymologische betekenis is snel duidelijk: rennen betekende vroeger: je snel voortbewegen. Wielrennen betekent dus eigenlijk ‘je snel voortbewegen op de fiets’ (met dank aan OnzeTaal). Later werd het ‘om het hardst rijden op de fiets’. Wielrennen is al opgenomen in de Dikke van Dale vanaf 1914 en vanaf 1950 wordt wielrennen omschreven als ‘hardrijden op de fiets’.

Bijna zoals wij thuis de dressuursport ‘borduren met paarden’ noemen.

Klasse der gevorderden

Een gevorderde wielrenner vind ik mijzelf nog niet. Dan moet ik toch eerst verder promoveren naar een snellere groep.

Ik check Google weer en Google is het met mij eens. Je moet een kruissnelheid van circa 28 kilometer per uur rijden om een ‘gemiddelde wielrenner’ te worden genoemd.

Dat duurt nog even. Ik hoop die fase te bereiken ergens in het jaar dat ik 65 jaar ben, dus ik geef mezelf nog 15 maanden vanaf nu.

Ambitie kun je niet genoeg koesteren!

klikken zonder kijken

25 februari 2024

PS:

Eerder gepubliceerd: De mores van het wielrennen.


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Maak de som af om je reactie te plaatsen * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.