Hebridean Way
Dit jaar fietsten Peppi & Kokki per ongeluk de Hebridean Way. Dat is een lange-afstandsfietsroute die alle fietsers uit het Verenigd Koninkrijk minimaal eens in hun leven willen rijden.
Wij hadden niet in de gaten dat we op deze bekende fietsroute terechtkwamen. Het verwonderde ons wel dat we alleen Engelsen en Schotten tegenkwamen op de fiets en hoegenaamd geen anderen. Pas na verloop van enkele dagen viel het kwartje: dit was een bekende fietsroute!
Deze route móet je als fietsliefhebber hebben gedaan!
De Hebridean Way kenmerkt zich niet door de hoeveelheid fietskilometers of de hoogteverschillen, maar wel door de vele verschillende eilanden die je bezoekt. Daardoor hadden we aan veerponten en aan uitzicht geen gebrek.
In dit verhaal staan de uitzichten centraal. Ze waren adembenemend, fenomenaal, geweldig en altijd mooi.
Zo, genoeg superlatieven voor nu. Eerst zien, dan geloven.
Schotland en de Buiten Hebriden
De Outer Hebrides vormen het meest westelijke deel van Schotland.
Het is een rij eilanden die in de Atlantische Oceaan ligt als een soort grote ‘haakjes openen’. De officiële hoofdtaal is het Schots Gaelic, maar gelukkig verstaat en spreekt iedereen Engels.
De eilandengroep met een kringeltje eromheen zijn de Inner Hebrides. Daaraan brachten we ook een bezoek. Waarover een andere keer meer.
Nu eerst de Outer Hebrides. Ze liggen zo Noordelijk dat het er in juni in de nacht maar circa twee uur donker is en dan is het niet eens aardedonker. Gelukkig hadden we slaapmaskers meegenomen.
Barra
Zicht op Barra vanaf de veerpont vanuit het vasteland
Het meest zuidelijke eiland van de Outer Hebrides waarnaar een veerdienst wordt onderhouden, is Barra. Het is heuvelachtig en erg mooi. Wij hadden het geluk dat het goed weer was de dagen dat wij er waren.
Je foto’s kunnen bijna niet mislukken.
Barra – uitzicht op de Atlantische Oceaan
Barra – zicht vanaf onze campingplaats
Barra – nogmaals uitzicht vanaf onze campingplaats
Zicht op Barra vanaf de boot naar Eriskay
De beste wolkenluchten ever!
De Outer Hebrides worden geroemd om het bijzondere licht en de altijd variërende wolkenluchten. Hoewel dat laatste zeker niet alleen voor de Outer Hebrides geldt, maar voor heel Schotland van toepassing is wat mij betreft.
Aan #skyporn en #cloudporn geen gebrek!
Niet gelogen, toch?
South Uist
South Uist is voornamelijk vlak. Door het stuk dat bergachtig is, loopt geen weg, dus op de fiets kom je daar niet. Er stond een flinke wind en die stond zowaar méé.
Hele stukken zijn moerasachtig en vormen een soort ruige lagune van niemandsland. Er leeft maar een handjevol mensen op de Outer Hebrides, en hoewel Suith Uist langgerekt is en aardig wat oppervlakte heeft, is het een leeg eiland.
South Uist – met de blik van Oost naar West
Moerasgebied op South Uist
North Uist
North Uist is heuvelachtig. We hebben er twee dagen doorgebracht. Aan de zuidkant van het enigszins ronde eiland stonden we op een camping waarvandaan we de eerste dag een fietstocht zonder bagage maakten over het vlakkere deel van het eiland, om de tweede dag via het meer heuvelachtige deel van het eiland in het Noorden over te steken naar de noordelijker gelegen Harris.
Uitzicht vanaf de camping op North Uist
Op North Uist zijn schapen in de meerderheid
Northern North Uist
Harris
Harris vormt samen met Lewis een eiland. Harris is bergachtig en ruig en Lewis is plat en moerasachtig. De oceaan is bij Harris schitterend van kleur door de verschillende ondergronden onder het water.
Wij kwamen niet noordelijker dan Harris omdat we naar het niet tot de Outer Hebrides behorende Skye wilden.
Wat moet ik van Harris vertellen? Het was spectaculair mooi. Het weer varieerde op een en dezelfde dag van prachtig maar koud tot verschrikkelijk slecht en nog ijziger koud. We moesten flink klimmen, soms in de regen, maar vaker droog.
Harris kun je kennen van Harris Tweed.
Of niet (zoals wij).
Harris – zicht op Leverburgh
Uitloper van de Atlantische Oceaan
De volgende uitloper van de Atlantische oceaan
Kleuren van de Atlantische Oceaan
Boven in de heuvels
Harris – zicht op het stadje Tarbert
Het weer
Het weer is heel veranderlijk. Onderstaand twee foto’s van dezelfde plaats. De eerste is genomen, vlak voor we op de camping aankwamen en de tweede is maar een paar uur later genomen.
Zo heb je iedere keer een ander uitzicht. Zelfs als je op dezelfde plaats bent.
Harris – uitzicht op de Minch
Harris – uitzicht op de Minch
Een moeilijke keuze (#ad)
Een tijdje terug kreeg ik het aanbod om in ruil voor een paar linkjes in een blog een foto op hout of een foto op aluminium te laten drukken. Door allerlei omstandigheden lukte het maar niet dit verhaal te schrijven.
Nu is het de vraag, wat zal ik doen? Welke foto zal ik laten uitvergroten?
Laat je reactie achter, ik hoor het graag!
15 september 2019
PS:
Dit verhaal is het langverwachte vervolg op Peppi & Kokki zien een bordje – Fietsen in Schotland.
De kleuren van de oceaan of het plaatsje Tarbert (laatste foto).
Voor de vergroting op aluminium.