Geen Pheidippidesloop of Zevenheuvelenloop
avatar

Geplaatst op door november 17, 2019
Reageer

Pheidippidesloop

Blessureleed

Deze herfst gaan al mijn herfstklassiekers aan mijn hardloopneus voorbij: voor mij geen Singelloop, geen Veluweloop, geen Maliebaanloop, geen Pheidippidesloop en ook geen Zevenheuvelenloop in 2019.

Die verdomde hielpeesplaat ook.

Familieleden

Zojuist wenste ik de-man-over-wie-ik-niet-schrijf succes en plezier bij zijn Zevenheuvelenloop en onze oudste zoon zou al vroeg in de ochtend de marathon van Palermo lopen. Zijn plan is om hem onder drie uur te lopen, wat betekent dat je minimaal 14,5 km per uur moet lopen, en dat 42+ kilometers lang.

Petje af als hem dat lukt.

Iedereen om mij heen loopt hard en ik zit ondertussen thuis dik te worden. De weegschaal kruipt langzaamaan weer naar ongewenste hoogte. Binnenkort heb ik weer een PR op mijn naam. Maar dan een Persoonlijk Record dat ik beslist niet wil. 🙁

Pheidippidesloop

Omdat ik niet de flauwste ben, had ik me als vrijwilliger opgegeven bij de Pheidippidesloop. Deze loop wordt door mijn eigen atletiekvereniging U-Track georganiseerd. Het is de gezelligste marathon in Nederland omdat je met een team van zeven mensen de klassieke marathonafstand loopt.

Lees verder →

Blindiaan (39) – Oogprothese
avatar

Geplaatst op door november 17, 2019
Reageer

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Oogprothese

Oogprothese-winkel

Een maand na de oogverwijderingsoperatie kon ik naar de kunstogenwinkel om een nieuw oog te laten aanmeten.

De afspraak was op een maandag en ik moest ervoor naar Den Haag. Drie maanden later, in totaal vier maanden na de operatie, kreeg ik mijn definitieve oogprothese.

Er was gezegd dat dit proces zo’n twee maanden zou duren. Had ik pech dat het zo lang duurde?

Niet echt. Mijn oog bleek simpelweg moeilijk na te maken.

Eigen oogbol

Een kunstoog kan een bol zijn, een grote knikker, maar na een evisceratie houd je je eigen oogbol.

De iris verdwijnt bij de operatie en het oog is wat kleiner dan het overgebleven goede oog. Over dat kleine, volledig witte oogje komt de oogprothese, dat is een schaaltje, vergelijkbaar met een schelp.

Lees verder →

Regen Run in Reims
avatar

Geplaatst op door november 6, 2019
1

Regen Run in Reims

Run in Reims

Op 20 oktober jongstleden deden twintig leden van mijn hardloopclub mee aan de Run in Reims, die voor de gelegenheid kon worden omgedoopt tot ‘Regen Run in Reims’; gedurende het spektakel regende het pijpenstelen en was het geen seconde droog.

Vooral de ‘demi-marathoniers’, zoals Fransozen ze plegen te noemen, hadden het zwaar door de gietregen, de 10 kilometer startte later toen het nog alleen gewoon regende.

#SixtyintheCity

Op 30 mei van dit jaar schreef ik me, boordevol ambitie en lichtelijk overmoedig, in voor de Halve Marathon in Reims op 20 oktober. Je kon kiezen voor een 10km, een halve of de hele marathon.

Als extraatje kon je ook kiezen voor een ‘champagne-visite’: in Reims zijn alle grote Champagnehuizen gevestigd. Het is dé Champagnestad van Frankrijk.

Onder de titel #SixtyintheCity schreef ik een verhaal over deze sportieve uitdaging die ik als zestigjarige aan zou gaan. Ik zag mezelf al in een slakkengang deze tocht lopen, even vergetend hoe makkelijk ik geblesseerd raak tegenwoordig.

Blessure

Lees verder →

Blindiaan (38) – Voorlichting
avatar

Geplaatst op door oktober 13, 2019
Reageer

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Voorlichting

Twee weken na de evisceratie vond de na-operatieve controle plaats. Ik kwam terecht bij een specialistisch verpleegkundige die ik voor het eerst zag: ‘Er is een fout gemaakt bij de planning. Vóór uw operatie had ik u ook moeten zien voor de voorlichting.’

Aha.

Magere voorlichting

Ik antwoordde dat ik de voorlichting en begeleiding tot dan toe heel mager had gevonden. Medisch gezien was het prima allemaal, maar er was totaal geen aandacht voor de mentale kant van het verlies van het oog geweest. Althans, op de poli oogheelkunde was dat zo.

Alleen een verpleegkundige bij anesthesie vroeg hoe ik het vond om mijn oog kwijt te raken, verder heeft niemand er een woord aan vuil gemaakt.

Gesprek

Lees verder →

Blindiaan (37) – Accepteren
avatar

Geplaatst op door september 23, 2019
Reageer

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Accepteren

Accepteren

Sinds de oogverwijderingsoperatie heb ik hard gewerkt. Wat aanvankelijk een groot drama leek, blijkt veel minder heftig te zijn dan ik verwachtte.

De operatie is drie weken geleden en ik heb er vrede mee dat ik nog maar één oog heb. Dat is geen grootspraak, dat is echt zo.

Hoe dat is gegaan?

Accepteren kun je leren en het is niet eens echt moeilijk.

Eerste week

De eerste week viel beslist niet mee. Het verwijderde oog zag er verschrikkelijk uit. Het was bloederig, vreselijk gezwollen en pimpelpaars. Ik had pijn. Pijn aan de wond en ‘normale’ hoofdpijn. Ik sliep slecht omdat ik me gestrest voelde en niet makkelijk insliep. Bij elkaar opgeteld voldoende ellende om me neerslachtig en verdrietig te voelen.

Wat hielp was de afleiding die ik had in de vorm van bezoek. Ik kon vele keren het hele verhaal vertellen van de operatie en uitleggen hoe die technisch was gedaan. Al vertellende verwerkte ik het geleden leed.

Zwelling

Lees verder →

Peppi & Kokki: aan uitzicht geen gebrek – Hebridean Way
avatar

Geplaatst op door september 15, 2019
1

Hebridean Way

Hebridean Way

Dit jaar fietsten Peppi & Kokki per ongeluk de Hebridean Way. Dat is een lange-afstandsfietsroute die alle fietsers uit het Verenigd Koninkrijk minimaal eens in hun leven willen rijden.

Wij hadden niet in de gaten dat we op deze bekende fietsroute terechtkwamen. Het verwonderde ons wel dat we alleen Engelsen en Schotten tegenkwamen op de fiets en hoegenaamd geen anderen. Pas na verloop van enkele dagen viel het kwartje: dit was een bekende fietsroute!

Deze route móet je als fietsliefhebber hebben gedaan!

De Hebridean Way kenmerkt zich niet door de hoeveelheid fietskilometers of de hoogteverschillen, maar wel door de vele verschillende eilanden die je bezoekt. Daardoor hadden we aan veerponten en aan uitzicht geen gebrek.

In dit verhaal staan de uitzichten centraal. Ze waren adembenemend, fenomenaal, geweldig en altijd mooi.

Zo, genoeg superlatieven voor nu. Eerst zien, dan geloven.

aan uitzicht geen gebrekSchotland en de Buiten Hebriden

De Outer Hebrides vormen het meest westelijke deel van Schotland.

Het is een rij eilanden die in de Atlantische Oceaan ligt als een soort grote ‘haakjes openen’. De officiële hoofdtaal is het Schots Gaelic, maar gelukkig verstaat en spreekt iedereen Engels.

De eilandengroep met een kringeltje eromheen zijn de Inner Hebrides. Daaraan brachten we ook een bezoek. Waarover een andere keer meer.

Nu eerst de Outer Hebrides. Ze liggen zo Noordelijk dat het er in juni in de nacht maar circa twee uur donker is en dan is het niet eens aardedonker. Gelukkig hadden we slaapmaskers meegenomen.

Barra

aan uitzicht geen gebrek

Zicht op Barra vanaf de veerpont vanuit het vasteland

Het meest zuidelijke eiland van de Outer Hebrides waarnaar een veerdienst wordt onderhouden, is Barra. Het is heuvelachtig en erg mooi. Wij hadden het geluk dat het goed weer was de dagen dat wij er waren.

Je foto’s kunnen bijna niet mislukken.

Lees verder →

Blindiaan (36) – Oogverwijderingsoperatie
avatar

Geplaatst op door augustus 27, 2019
Reageer

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging oog-in-oog

Oogverwjderingsoperatie

Oogverwijderingsoperatie

Vlak voor de operatie word ik zenuwachtig, stel je voor dat het verkeerde oog eruit wordt gehaald. Ik blijk me voor niets druk te hebben gemaakt. De orbitaspecialist, een oogarts die is gespecialiseerd in deze oogverwijderingsoperatie, stelt me gerust met: ‘Ik zet nu met een stift een pijl boven uw zieke oog en ik kan het ook goed zien, ik weet welk oog ik moet hebben.’

Kijk, daar heb je wat aan.

Totaal gerustgesteld lig ik met een kapje op mijn gezicht te wachten op de narcose: ‘U moet nu aan iets fijns denken en dan wordt u ook weer wakker met iets fijns’.

Standvastig

Je ligt onderwijl in een helverlichte diepvrieskist in de kelder van het UMC op een knoertharde plank, met allemaal als aliens verkleedde mensen om je heen met paarse mutsen op, terwijl je weet dat je daar zelf ligt met zo’n zelfde muts op je hoofd, maar dan donkergroen. De donkergroene mutsen zijn de pineut, de paarse zijn lekker aan het werk.

Afijn, in die ijskoude ruimte gelegen moet je op commando aan iets fijns proberen te denken.

Obstinaat denk ik: ‘Jullie krijgen mij niet onder narcose.’

Lees verder →

Hora est
avatar

Geplaatst op door augustus 26, 2019
2

hora est

Brief aan opa Maarten

Lieve papa,

Ik heb groot en mooi nieuws!

Onze dochter, jouw enige kleindochter, gaat in jouw voetsporen staan. Ze heeft per 1 september aanstaande een promotieplaats weten te bemachtigen bij het RIVM in Bilthoven.

Hora est

Ze gaat de wetenschap in, in ieder geval de eerste vier jaar, en die periode sluit ze af, na enkele publicaties in wetenschappelijke tijdschriften, met de Nederlandse titel dr. of, meer waarschijnlijk, met de Engelse titelvariant ervan; PhD (spreek uit: pie eetsj die).

Wij zullen als trotse familie de pedel van de Universiteit van Tilburg het ‘hora est’ horen uitspreken.

Wie had dat ooit gedacht toen ze als kleine kruimel van 1.715 gram ter wereld kwam, nu bijna 25 jaar geleden?!

Genen

Lees verder →

Als het leven stolt en mijn schrijfader verstopt…
avatar

Geplaatst op door augustus 12, 2019
2

Als het leven stolt en mijn schrijfader verstopt…

schrijfader

Nata Metlukh – Notification Anxiety

Schrijfader

Nog nooit in de zesenhalf jaar dat ik mijn blog heb, schreef ik zo weinig als de laatste paar maanden. Mijn schrijfader zit verstopt.

Het leven is deze maanden zo overdonderend dat het stolt in overleven. Ik adem gewoon door en toch ligt alles overhoop. Mijn concentratie en geheugen zijn samen op vakantie gegaan en hebben niet laten weten waar ze uithangen.

Gebeurtenis

Als een lawine die een heel huis bedelft, is een crisis over mij heen gestort. De combinatie van machteloos-zijn en je heel verantwoordelijk voelen, zorgt voor een uitzonderlijke hoeveelheid stress.

Lees verder →

Peppi & Kokki zien een bordje – Fietsvakantie in Schotland
avatar

Geplaatst op door juli 7, 2019
1

Fietsvakantie in Schotland 2019 – part I

Fietsvakantie in Schotland

Peppi & Kokki zien een verkeersbordje

Schotten houden van bordjes. Vooral van verkeersbordjes. Meest aangetroffen deze fietsvakantie in Schotland zijn: ‘passing place’, ‘cattle grid’ en diverse stijgingspercentages.

Passing place

Fietsvakantie in Schotland

Het bordje ‘passing place’ wint met gemak de wedstrijd ‘meest voorkomende verkeersbord’ in Schotland. Het staat bij álle uitwijkplaatsen op de vele one-track-roads die het land rijk is. De weg is smal en inhalen kan alleen als je op de passing place gaat staan.

Als je langzaam bent, krijg je zelfs een speciaal verkeersbord voor je kiezen waaruit duidelijk wordt dat je anderen de mogelijkheid moet geven jou in te halen.

Fietsvakantie in Schotland

Cattle grid

Tweede meest geziene verkeersbord is de driehoek ‘cattle grid’, steevast kwam er dan ongeveer 50 meter later een veerooster. Het ratelen van de auto’s die erover heen denderen of het voorzichtig rammelen van onze fietsen werden vertrouwde geluiden.

Schotland

Lees verder →