Secretaris U-Track
In mei 2010 werd ik secretaris van mijn atletiekclub U-Track. Dat werk deed ik toen in feite al een half jaar, maar vanaf de algemene ledenvergadering dat jaar was ik het officieel. Dit jaar nam ik afscheid, na ruim 11 jaar, en werd ik benoemd tot erelid van U-Track.
In dit verhaal vertel ik over een paar van mijn belevenissen, leuke en minder leuke, in de fijnste bestuursfunctie die er is.
Blijwilliger
Ik vind, van een vereniging ben je niet alleen lid, daarin draag je ook verantwoordelijkheid om de boel draaiend toe houden.
Voor mij is het vanzelfsprekend om vrijwilligerswerk te doen. In de loop van de jaren introduceerde ik het woord blijwilliger, dat duidt prima aan dat je blijwilliger moet worden omdat je er zelf lol aan beleeft, naast dat het doen van vrijwilligerswerk ook een soort van dankbaar is en soms ronduit vervelend, maar daar kom ik zo op terug.
Het leuke van de secretarisrol is dat je meteen, als een spin in het web, zicht hebt op alles wat er speelt, zonder dat je meteen altijd aan de slag moet als er weer eens ergens hommeles is, een taak die voorbestemd is voor de voorzitter. Want leuk of niet, in elke vereniging is weleens wat aan de hand. Dat noem ik het hoofdstuk ‘hommeles’ en daar kom ik later op terug.
Vrolijk en meer
Er zijn vrolijke momenten, de officiële en de niet-officiële.
Er zijn trotse momenten, persoonlijke en niet-persoonlijke.
En er zijn de momenten van voldoening. Je hebt je werk gedaan, er zijn veel mensen die ergens van hebben genoten of er is weer iets nieuws op poten gezet en dat gaat vliegen, en ga zo maar door.
Vrolijke momenten
Lees verder →