Opgieting met KuL

Opgieting? Wat nou opgieting? Wat mag dat zijn, een opgieting?

Een opgieting is een neurotisch ritueel dat sauna-eigenaren hebben bedacht om de saunabezoeker ernstig oververhit te laten geraken waardoor de omzet van de saunabar tot ongekende hoogte kan stijgen. Dit alles onder het mom van ‘revitalisering van de huid’.

Ze zeggen er nog net niet bij ‘van de oudere huid’, maar je ziet het ze denken.

Gisteren was ik met mijn vriendinnen, die ik hier niet bij name ga noemen maar die afgekort bij ons thuis KuL worden genoemd, bij een opgieting.

Schotse opgietingsboy

De opgietingsboy, gekleed in donkerblauw t-shirt met daaronder een handdoek met een Schots ruitenpatroon om zijn middel geknoopt, betrapte ons op het te vroeg betreden van de opgietingssauna.

‘Als u de opgieting wilt meemaken dames, dan bent u tien minuten te vroeg.’

‘Is dat erg?’, vroegen wij dames collectief.

‘Ja, dat is niet goed voor u. U bent dan al te heet bij de start van de opgieting. Ik kan dan niet voor uw veiligheid instaan.’ Ondertussen was hij bezig met houten tonnetjes met daarin grote houten pollepels. Hij deed water in de tonnen en gooide er geurtjes uit een potje bij.

‘Wij dachten dat het heel gezond moet zijn, zo’n opgieting.’

‘Ja, het is enorm gezond, tenminste, als u geen hoge of lage bloeddruk hebt, of last van uw hart, of allergisch bent voor de etherische oliën die ik gebruik. Het revitaliseert alle belangrijke lichaamsfuncties en vooral uw huid knapt er enorm van op. Als u morgenvroeg in de spiegel kijkt, zult u eens zien hoe sterk uw huid is gerevitaliseerd.’

Revitalisering

Nou, dat willen wij wel. Onze huid kan wel een APK beurt gebruiken. Om nog maar te zwijgen van alle andere lichaamsfuncties die in deze jaren van overgang ernstig oververhit raken op de meest ongewenste momenten. Het verhaal van de hysterische oliën nemen we met een korrel zout want we zagen toch met eigen ogen dat hij potjes met geurconcentraat gebruikte.

Groepsfoto

Als het zover is, zoeken we een plekje in de sauna dat niet al te hoog is. De jongeman in Schotse handdoek, die Thierry blijkt te heten, legt het ritueel uit aan de groep die bestaat uit ongeveer dertig saunabezoekers.

Eerst krijgen we twee opgietingen, dan een korte pauze in de buitenlucht met sinaasappelpartjes en na de pauze volgen nog twee opgietingen. Als we ergens last van krijgen kunnen we hem waarschuwen of direct naar buiten lopen. Hij vervolgt met: ‘Na afloop gaan we samen koelen en daarna gaan we op de groepsfoto’.

‘Pardon, groepsfoto?’

‘Ik maakte een grapje.’

De man naast mij hoor ik fluisteren tegen zijn buurvrouw: ‘dat grapje maken ze altijd’.

Helicopteren en vendelzwaaien

Dan begint het ritueel.

Flinke pletsen anijs met kamille worden op de oven gegooid.

Daarna volgt met een grote blikken plantengieter nog een flinke hoeveelheid gewoon water.

De opgieter pakt een grote lap en zwaait de doek als een soort helicopter boven de oven in het rond. Na de oven draait hij zich om en gaat al zwaaiend langzaam langs de bloteriken aan de overkant. Als hij in onze buurt komt, wordt het ineens stikwarm.

Na de handdoek vervolgt de opgieter met een paar rondjes met een grote rode vlag. Als een ware vendelzwaaier laat hij de vlag figuren maken in de lucht boven zijn hoofd. Zou hij weten dat hij nu de verpersoonlijking is van de hoofdrolspeler uit de oude kinderserie ‘Thierry de Slingeraar’?

Opgietingsregelgeving

Ik bekijk mijn mede-saunabezoekers eens goed. Er zijn ongeschreven opgietingsregels, zoveel is duidelijk. Je moet blijkbaar je ogen dichthouden als de grootste hitte jou bereikt en het liefst leg je je handen in meditatiehouding op je bovenbenen.

Een meisje dat even verderop in lotushouding zit, maakt als de hitte haar bereikt, elegante armbewegingen waarbij ze haar handen als een Indiase danseres rondjes laat maken van boven naar beneden. Haar hoofd houdt ze, als in extase, een beetje achterover. Wij kijken elkaar aan, en houden met moeite ons lachen in. Het is best lekker, deze hitte, maar zo lekker?

Na de anijs met kamille, volgt appelstroop met venkel. Het ritueel met eerst de doek en daarna de rode vlag  herhaalt zich. Het wordt flink heet, de meeste lijven beginnen glimmerig te worden van het transpireren.

Pauze

In de pauze staan we buiten in de kou. Het miezert. We sabbelen op een partje sinaasappel terwijl een hete walm van alle lijven opstijgt de koude avondlucht in. Na een aantal minuten gaat de hele meute weer naar binnen. Er volgen nog twee rondes. Eén met appelcitroen met mint en een met hibiscushyacint. Het wordt zo heet dat de adem je bijna ontnomen wordt.

Opgieter

Tijdens de laatste handdoekronde spreekt de opgieter ineens een jong meisje aan.

‘Hoe oud ben jij?’, vraagt hij haar.

’11’, antwoord het meisje.

‘Je moet goed je best doen op school hoor’, zegt de opgieter, ‘anders moet je later als je groot bent ook dit werk doen en dat wil je niet.’

Koelen

Het groepskoelen onder leiding van de opgieter hoeft van ons niet. In plaats daarvan lopen we via het dompelbad linea recta naar de bar.

Vanmorgen vielen we bijna flauw, zo gerevitaliseerd bleken onze huidjes.

12 oktober 2013

Thierry la Fronde