Blog 1 door Lousewies Pels

Boos

Ik ben boos. Ontzettend boos.

Een half jaar geleden stond ik op straat, na een werkzaam leven van ruim dertig jaar. Dat kan gebeuren in deze tijden van grote reorganisaties en kleine successen. Uniek is zoiets niet.

Wat wel uniek is, is de bitterkoude en ongure Nederlandse arbeidsmarkt voor types zoals ik. Ik ben hoogopgeleid (A&O socioloog), heb in die dertig jaar vier verschillende werkgevers gehad en bekleedde in totaal tien hr-functies, waaronder vijf leidinggevende banen. ‘Zij heeft haar sporen verdiend’, heette dat nog niet zo lang geleden. Nu ben je op de arbeidsmarkt bij voorbaat al afgeschreven voor leuke banen. Je komt er simpelweg niet tussen.

Ik solliciteerde in de laatste maanden 45 keer en werd zegge en schrijve twee keer uitgenodigd voor een gesprek. Als ik bij een vacature zie dat de sollicitatie naar een recruiter gaat, dan weet ik van tevoren al dat ik het kan schudden.

Recruiters

Recruiters zijn allemaal jong of nog jonger. De eerste recruiter van 45+ moet ik nog tegenkomen.

Weten organisaties wel wat dat betekent? Dat betekent dat iedereen die 45+ is van tevoren al op de stapel ‘oud en afgedankt’ terecht komt. Ik ervaar dat als onrechtvaardig, onbillijk en verdomd irritant.

In het begin belde ik de afwijzingen nog na. Dan krijg je zo’n recruiter aan de telefoon (het zijn allemaal meiden), die meteen begint te je’en en jij’en en Lousewies voor en Lousewies na, en dan krijg ik te horen dat ik ’te zwaar’ ben of ‘overgekwalificeerd’ of ‘heel snel uitgekeken op onze organisatie’.

Pardon, mag ik dat zelf bepalen?

Eerlijk

Waarom zeggen al die überhippe recruiters niet gewoon eerlijk dat ik te oud ben? Tot nu toe heeft één dame dat met zoveel woorden toegegeven. Ze werkt in een organisatie die, met een gemiddelde leeftijd van vijftig jaar, ernstig toe is aan verjonging. Wees gerust, daar heb ik alle begrip voor.

Maar waar ik ontzettend boos van word, is dat iemand anders voor mij meent te moeten bepalen dat ik ergens snel uitgekeken zal zijn. Kun jij in mijn hoofd kijken, snap jij wanneer ik me verveel of wanneer ik goed in mijn vel zit? Neen, dat is onmogelijk. Doe dan ook niet alsof!

Mijn oproep aan alle recruiters van deze wereld is: wees eerlijk in de reden van afwijzing. Wees niet bang te zeggen dat het aan iemands leeftijd ligt. Dat is natuurlijk balen, maar je weet wel waar je aan toe bent.

Zegen

De grootste zegen daarvan is dat als wij oudjes dat keer op keer horen, we collectief aan de beleidsmakers in dit land onomstotelijk duidelijk kunnen maken dat ze schizoïde beleid uitrollen: aan de ene kant afstevenen op langer doorwerken en aan de andere kant de ogen sluiten voor de specifieke arbeidsmarktpositie van oudere werklozen en ons als groep feitelijk volkomen in de kou laten staan.

Ik ben trouwens 56 jaar.

Ik heb nog minstens elf jaar werkzaam leven voor me. Als het zo doorgaat ben ik nog een hele poos werkloos. Werkloos en boos.

~~~~~~

23 november 2014 – Oorspronkelijke publicatie 3 juli 2014.