Dag 20 – Blogmarathon juli 2018

Teruel

Na de koude hoogte van El Maestrazgo was de aankomst in de stad Teruel een warm bad. Het was heet op de dag dat we er arriveerden. Bezweet zaten we onder het grote aquaduct vlakbij de binnenstad in de schaduw uit te puffen.

Nu nog een hotel vinden.

Van tevoren regelen

Wij regelen niets van te voren. Nou ja, een kleine nuance hieraan toegevoegd: we regelen het vertrek en weten hoelang we weg kunnen. Verder regelen we niets. Je weet van te voren niet hoe goed of hoe slecht het fietsen gaat, alles van tevoren vastleggen maakt de reis inflexibel en dat is precies geen vakantie. Voor ons dan. Anderen moeten vooral doen wat zij prettig vinden.

Niets regelen betekent ook: aankomen in een onbekende stad, vermoeid zijn en dan toch nog een hotel of pension moeten regelen. Dat is ook niet per se fijn.

Tripadvisor

Dé uitkomst voor dit regelgedoe is de app Tripadvisor. Je kunt zoeken op ‘hotel’, ‘in de nabijheid’, ‘prijs’ en ‘goede beoordeling’. Je krijgt geheid een paar zeer goede tips en meestal bevinden de overnachtingsmogelijkheden zich binnen een kilometer vanaf waar je je bevindt.

Daarna kun je in je beste Engels, of Duits, of Frans, of Spaans, bellen om te vragen of er nog plaats is. Dat is in het voorjaar extra makkelijk. Er was altijd plaats.

Kortom, Tripadvisor gebruiken voor het vinden van overnachtingsplekken werkt perfect.

Hotel Boutique CLÁ

 

Op deze manier vonden wij Hotel Boutique CLÁ. Het hotel lag 800 meter fietsen vanaf de plaats waar we bezweet zaten uit te puffen.

Eenmaal bij het hotel aangekomen, bleek er nog een kamer te zijn voor twee dagen. We gingen de volgende dag iets vieren in Teruel en bovendien hadden we na veel fietsdagen zin in een rustdag. Het hotel was een aangename verrassing: modern ingericht, ruime kamer en prima sanitair. Hier hielden we het wel twee nachtjes uit.

Zaterdag 1 juni

De volgende dag vierden we Peppi’s verjaardag. Op de foto kun je zien dat de bofkont het reuze groot uitgevallen gebakje ten deel viel.

Die dag drentelden we wat rond in het mooie stadje.

Teruel is bekend om de goed bewaard gebleven Moorse kunst (Islamitische kunst): de kathedraal van Santa María de Media Villa en de daarbij horende vier Moorse torens: Santa Maria de Media Villa, San Pedro, San Martín en San Salvador. Deze worden ook wel genoemd: de Mudéjares-torens van Teruel.

Legende van Zoirada

De torens van San Martín en San Salvador zijn ontstaan volgens een liefdesverhaal dat in de loop der jaren een legende is geworden. Het verhaal gaat terug tot de 13e eeuw en start met de vriendschap tussen twee jonge mannen, Omar en Abdalá.

Op een dag liepen ze samen over straat en zagen een jonge vrouw uit een raam leunen. Het was Zoraida. Beiden raakten in de ban van het mooie meisje.

Zoraida’s vader beloofde het meisje aan degene die het eerst een toren voor haar had gebouwd.

(Beetje vreemde wens, maar dit was in de 13e eeuw misschien tamelijk standaard? Zo van: ‘Je mag mijn dochter huwen, maar dan moet je wel eerst een toren bouwen’).

Omar en Abdalá begonnen op volle snelheid te bouwen en werkten dag en nacht door. Om elkaar de loef af te kunnen steken, waren beide bouwsels afgedekt. Uiteindelijk was Omars toren als eerste klaar en hij snelde naar Zoraida’s vader om hem te waarschuwen.

De volgende dag echter, bleek Omars toren enigszins scheef te staan en uit schaamte klom hij naar boven en stortte zich van de toren af. Exit Omar. De toren luistert naar de naam San Martín. Hij staat echt scheef, hoewel slechts beperkt.

Een paar weken later voltooide Abdalá zijn toren en hij mocht met Zoraida trouwen.

De legende is onduidelijk is of ze gelukkig werden of dat de dood van hun vriend Omar altijd als een schaduw over het geluk van Abdalá en Zoraida bleef hangen. De toren van Abdalá was prachtig en recht, maar verrassend genoeg leek hij sprekend op die van Omar. De toren van Abdalá is de San Salvador. Hij staat helemaal ingeklemd tussen de stadse bebouwing.

Legende van de geliefden

Er is nog een legende, die van twee andere geliefden, die net wat later leefden dan Zoraida, Omar en Abdalá. Deze legende is heel goed beschreven op deze site.

Hieronder een tafereel van deze geliefden waarbij de rijke Isabel de Segura zojuist is doodgevallen als zij ontdekt dat haar geliefde Juan Diego Martínez de Marcilla is overleden, die voorheen arm was maar inmiddels welgesteld. Dubbele tragiek natuurlijk.

Beide zijn te zien in een mausoleum, dat bij de kathedraal hoort, maar beide sloegen wij over. Niet bewust, maar omdat we ongelukkigerwijs net aankwamen toen de siësta begon.  🙄

Verjaardag

Ik was nog niet vaak jarig op (de grote) vakantie. Het werd een mooie verjaardag. Dat moeten we vaker doen.

20 juli 2018

PS:

Dat hele plan van die blogmarathon die een maand moet duren, is nogal onbesuisd ontstaan. En nu zit ik er aan vast. Moet ik 31 dagen achter elkaar bloggen.

Dat moet van helemaal niemand. Alleen van mezelf. Lichtelijk belachelijk, al zeg ik het zelf.