Dag 29 – Nog twee blogs te gaan!

De Bende

Sinds 2012 ontmoet ik eens per jaar mijn oude middelbare-schoolvrienden, kortweg De Bende genoemd. In het begin ontmoetten we elkaar voor een middag en avond bij een van ons thuis, later veranderde dat in een lang weekend. De eerste jaren zagen we elkaar in Den Haag, Grouw (Grou), Utrecht en Nijmegen, daarna zochten we het verderop.

In 2016 gingen we naar Spanje omdat een van ons daar naartoe is verhuisd, in 2017 was Zweden aan de beurt omdat een ander daar een zus met vakantiehuis heeft en dit jaar togen wij naar Duitsland, waar weer een ander ‘een landje’ heeft dat tussen der/die/das/den/dem*) Eifel en der/die/das/den/dem*) Hunsrück ingeklemd ligt.

Het landje

Op het landje staat een blokhutje en verder vind je er boompjes, die op en rond een langgerekt grasveldje staan. Het grasveldje ligt dwars op een aardig steil hellinkje. Beneden aan het hellinkje ligt een riviertje en dat luistert naar het naampje Mosel.

Je begrijpt het al, op het landje komt alles in kleiner/simpeler/eenvoudiger**) perspectief te staan.

Er was een hondje, er waren grasmaaiertjes, er was een beetje tijd en er waren verhaaltjes.

Daarnaast waren er biertjes en wijntjes en waren er mietjes die geen van allen het lef hadden om straalbezopen te worden, waarin met de aangerukte hoeveelheden biertjes en wijntjes gemakkelijk had kunnen worden voorzien.

Wij zijn echter allemaal bijna 60 (ja, egweur), en het verstand komt met de jaartjes (ja, egweur).

60 jaar

Hoewel, bijna allemaal 60 jaar, een van ons is inmiddels dat magische grensje overschreden. Hij heeft de datum heel stiekem laten passeren, zogenaamd omdat het Vierdaagjes was in zijn stadje. Ik denk er het mijne van en zie er een onzinnig ontkenninkje van de werkelijkheid in.

De komende 355 daagjes, of zoiets, zijn we allemaal aan het 60-beurtje.

Ik ben zelf niet van plan de datum waarop je definitief bij het cohort oudjes gaat behoren, stilletjes te laten passeren. Je wordt maar een keertje in je leventje 60. Tenminste, als het goed is. Tenzij je gelooft in reïncarnatie, dan moet je nog ontelbaar keertjes je 60-jarige verjaardag vieren. Kijk, dan zou ik ook overwegen dit beurtje over te slaan.

Germaans

Terug naar het Germaanse landje. We kletsten wat af, dronken een Spa’tje of watertje, knuffelden met het hondje dat Noortje heet, en kletsten weer verder.

Als echte Germaniërtjes moest er natuurlijk worden gewandeld, we zijn tenslotte nog zo fit als een hoentje, waarna we in het dorpje een soepje aten of een broodje, weer een watertje dronken of een biertje. We sloten af met een ijsje en daarna reden we weer naar het landje.

Serieus

Was het allemaal lol en jolijt daar op het landje? Neen, zeker niet. We lieten af en toe een traantje of zaten daar dicht tegenaan.

Dat zit zo, vorig jaar waren we met negenen en nu zijn nog acht vriendjes en vriendinnetjes over. Een van ons is tussentijds overleden. Hij was niet een beetje ziekjes, maar vocht hard en haalde het niet. Dat verlies is nog vers.

Hij was er op het landje niet bij en toch ook weer wel.

Het programma van dit weekendje-weg was mede door hem vormgegeven. Dat gebeurde vorig jaar, toen hij nog goed genoeg was voor een tripje naar de Mosel.

Voor de achtergebleven partner is het fijn dat we dit groepje hebben. Zij waren een stelletje op school en zijn dat altijd gebleven. Wij kennen hen beidjes allemaal al van lang geleden. Dit geeft een bijzondere vertrouwdheid die ik echt niet kan verkleinen. En ook het grote verdriet dat onze vriendin te dragen heeft, kan ik niet kleiner maken.

Ook al waren we op het Germaanse landje en lijkt het leven daar simpeltjes.

Douchen in de buitenlucht

Ik ben al vaker op het landje geweest. Het regent er altijd. Geen kleine druppeltjes, maar stort- en gietregens. Zelfs bij dat soort weer is het heerlijk douchen in het buitendoucheje. Je staat achter een schuttinkje en aan het blokhutje hangt een douchekopje waar een lekker straaltje uitkomt.

En wie kan zeggen dat hij/zij al douchend de onkruidjes die tussen de voetjes kriebelden, heeft gewied? Nou?

Dat kan allemaal en alleen op het Germaanse landje.

Filmpje

Een van ons heeft een filmpje gemaakt met de titel: ‘Het Germaanse Hoofdstuk (2018) in de Stijl van Ruud’, die veel van strips hield en ze zelf ook tekende.

Het filmpje kan ik hier helaas niet embedden, het staat op een platformpje dat die faciliteit niet biedt. Je kunt het wel zien door hier te klikken (geluid aan).

Het bewijs van de stripheld-vaardigheden van Ruud staat nog altijd in mijn Poësie-albumpje dat in de vijfde van de middelbare school een hernieuwde populariteit genoot onder de meisjes en waar de jongens maar wat graag hun zelfgefabriekte gedichtjes aan wilden toevoegen.

Volgend jaar

In 2019, als we allemaal 60 jaartjes tellen, gaan we naar een eilandje.

We hebben onze oogjes laten vallen op Schiermonnikjesoog. Er is echter een probleempje, ik ben vergeten welk weekendje we hebben vastgelegd.

Ik ga er maar vanuit dat vast wel iemand van het groepje dit blogje leest en de juiste data doorgeeft. Misschien is dat wel het middelbare-schoolvriendje dat, as-we-speak, weer op het Germaanse landje vertoeft.

29 juli 2018

*): doorhalen wat niet van toepassing is.

**): niets doorhalen; alles is van toepassing.