Passie & braken

In de lunchpauze wandel ik met twee collega’s om een frisse neus te halen. Onderweg vertel ik hen dat ik een stukje wil schrijven over ‘passie’.

Een van de twee verslikt zich bijna in haar brood als ze uitroept: ‘Wat een vreselijk woord is dat. Passie! Ik krijg kotsneigingen bij het woord alleen al.

Tegenwoordig moet iedereen overal passie voor hebben. Van passie voor paarden tot passie voor punniken. Blèh.’

Wij grinniken. Het is herkenbaar.

Voor mijn stukje is de eerste conclusie: ‘Passie roept braakgevoelens op’.

Passie & liefde

Maar ik geef ik het nog niet op: ‘Als je klaar bent met overgeven, waar denk je dán aan?’ Het blijft even stil. ‘Toch in eerste instantie aan de liefde. Hartstocht. Vrijen. Verliefd zijn. Aan de Bouquetreeks ‘Passie’ met net iets te expliciete romantische scènes’.

Tweede conclusie: ‘Passie associeert met fijne activiteiten in de privésfeer’.

Passie & werk

‘Vertaald naar werk, waar denk je dan aan?’, vraag ik met het stukje in mijn achterhoofd. Collega: ‘Dan denk ik toch eerst en vooral aan werk dat je leuk vindt, waar je je ei in kwijt kunt, waar je wat van kunt leren, wat je met leuke collega’s doet.’ ‘Je bedoelt werk waar je hart in zit? Werk dat je met liefde doet?’, probeer ik. ‘Ja precies, dat werk. Het werk waarbij hard werken vanzelf gaat omdat je het met bezieling doet’.

Eindconclusie: ‘Je werkt met passie als hard werken hart werken is’.

Ik wens je veel hart werken toe.

30 april 2013

Deze tekst verscheen in enigszins gewijzigde vorm eerder als column in het Wegener Personeelsblad PiM #7 en werd op de site van LerendeLeiders gepubliceerd op 14 april jl.