Vervolg Column Blindiaan voor Vereniging oog-in-oog

Het eerste deel van dit Blindiaan-verhaal verscheen in juli. Het is onder de titel ‘Oogdruk’ hier te lezen.

Cryo-apparaat

In de tandarts stoel krijg ik een autogordel om mijn hoofd met daartussen een dikke prop watten om het blinde oog dicht te houden.

‘U voelt druk op uw hoofd.’

Wat vanzelfsprekend geen wonder is, als je er eerst een autogordel omheen legt en die daarna aansnoert.

Als de verdoving werkt, begint het bevriezen.

Het apparaat is aanvankelijk niet koud genoeg. Na een paar minuten houdt de aardige dokter ermee op. Het bevriezingsapparaat moet eerst opnieuw worden gestart.

Ik hoor een alt-control-delete-instructie rechts achter mijn hoofd.

Nieuwe poging

De tweede poging gaat beter. De gastoevoer sist een beetje.

Ik voel het bevriezen niet en toch ook wel. Het brandt en er wordt flinke druk uitgeoefend op het oog met de ijskoude, metalen sonde. Ik moet naar links kijken en zie helemaal niks van wat er zich rechts afspeelt. Dat is heerlijk.

Af-plakkaat

Als de dokter klaar is, krijg ik een forse dot ontstekingsremmende zalf in mijn oog en daarna wordt het oog afgeplakt. Als ik pijn krijg, mag ik Naproxen slikken met een maagbeschermer erbij. Opnieuw rotzooi.

De volgende ochtend mag het plakkaat eraf. Het oog is gezwollen en het oogwit is heel rood-doorlopen. Het ziet er niet uit.

Napijn

Napijn is er zeker. Iedere dag wordt die een beetje minder en iedere dag is het oogwit ietsjes minder rood.

Controle

Een week later bij de onvermijdelijke controle is de oogdruk goed gezakt. De rotzooi-pillen mogen de prullenbak in. Helaas lijkt het erop dat er spiertjes van de pupil zijn beschadigd bij het bevriezen van de bloeding onder de iris. Het is nog niet te zeggen hoe dat er uit zal zien na een tijdje.

Wie weet krijg ik Bowie-ogen.

Er zijn mensen die dat mooi vinden.

Ik denk er het mijne van: ‘Tsja, als je van aliens houdt’.

Wordt vervolgd…

9 september 2018