Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog
Oogprothese-winkel
Een maand na de oogverwijderingsoperatie kon ik naar de kunstogenwinkel om een nieuw oog te laten aanmeten.
De afspraak was op een maandag en ik moest ervoor naar Den Haag. Drie maanden later, in totaal vier maanden na de operatie, kreeg ik mijn definitieve oogprothese.
Er was gezegd dat dit proces zo’n twee maanden zou duren. Had ik pech dat het zo lang duurde?
Niet echt. Mijn oog bleek simpelweg moeilijk na te maken.
Eigen oogbol
Een kunstoog kan een bol zijn, een grote knikker, maar na een evisceratie houd je je eigen oogbol.
De iris verdwijnt bij de operatie en het oog is wat kleiner dan het overgebleven goede oog. Over dat kleine, volledig witte oogje komt de oogprothese, dat is een schaaltje, vergelijkbaar met een schelp.
Omdat de buitenste natte laag van je oog behouden blijft en het schaaltje nat wordt gemaakt bij het inzetten, zuigt het zich vacuüm waardoor het zich fixeert op de oogbol. Het fijne aan deze vinding is dat het kunstoog meebeweegt met het andere oog.
Alleen zwaar spierwerk zoals bij scheelzien nodig is, lukt niet.
Tijdelijk oog
Na de eerste meetafspraak mocht ik een tijdelijk oog, dat qua vorm wonderwel paste, meenemen of eigenlijk, ik mocht het laten zitten. Ik arriveerde bij de afspraak met een ooglapje op en verliet het pand met een blauw kunstoog. Mijn overgebleven eigen oog is donkergroen.
Tot mijn grote verrassing kon ik de prothese meteen dag en nacht inhouden. De eerste paar weken met een grotere hoeveelheid snotterige oogrotzooi, maar na circa twee weken geeft mijn eigen weefsel zich over en zit het oog er 24/7 in zonder noemenswaardige klachten.
Hoewel ik de prothese nog niet de juiste oogkleur heeft, blauw in plaats van groen, ben ik er nu al enorm bij mee.
De allergrootste winst: ik heb geen hoofdpijn meer.
Wordt vervolgd… 
17 november 2019