De Vossen

Oudtante Pie is de jongste dochter van Maatje van de Berg en Marinus Vos. Ze had vijf zussen boven zich en een broertje, maar Hansje werd niet ouder dan acht. Kleine Pie was een nakomertje en heeft haar enige broertje niet eens meegemaakt.

De Vossen woonden in een klein landarbeidershuisje op loopafstand van de boerderij waar de vader des huizes hoofdknecht was. Het huisje was klein en tochtig en lag een eindje buiten het dorp, ongeveer in het midden van het eiland Goeree-Overflakkee. De mensen kwamen graag bij de Vossen want het was er altoos gezellig.

Boven jongste dochter Pie had je, van jong naar oud, Sien en dan Gerritje, Betje, Kee en Rie. Hun echte namen waren van oud naar jong Maria, Cornelia, Elisabeth, Gerritje, Josina en Pietertje. Naar het gebruik van die tijd werd dat in het dagelijks leven Rie, Kee, Betje, Gerritje, Sien en Pie. Alleen Rie werd in het plaatselijke dialect Riete en Gerritje sprak je uit als Gaarruhtjuh.

Zes zussen – de oudsten

Tante Rie, de oudste dochter, was groot en gezet en woonde in Hellevoetsluis, aan de overkant, met Frans Hartensveld en hun twee kinderen Wout en Rinus.

Daarna kwam Kee Vos. Kee werkte als dienstbode op stee (= grote boerderij). Ze trouwde met Han Verduin die als polderwerker bij het Waterschap op het eiland werkte. Ze kregen één kind. Ze noemden hun zoon Maarten, naar zijn opa van vaderskant die ook Maarten Verduin heette. De jonge Maarten trouwde een meisje van de overkant en kwam, tot groot verdriet van zijn moeder, nooit meer terug naar het eiland.

Kee en Han waren mijn oma en opa Middelharnis. Mijn zus en ik én mijn vader en moeder waren dol op ze.

Na Kee kwam Betje. Ze trouwde Gerrit Jongejan en kregen twee kinderen. Kees en Ma. Gerrit was kapitein op de veerpont tussen Menheerse en Hellevoetsluis (Middelharnis heet in het dialect Menheerse). Gaarruht hield van een borreltje en zat vol grappen en gekkigheid. Als hij ergens was werd het vanzelf gezellig. Op de boot kregen wij een zakje chips van hem en dat mochten we helemaal alleen opeten.

Zes zussen – de jongsten

De vierde in de rij was Gerritje. Gerritje was klein en druk. Haar man Danker Peeman was altijd op het land en had harde werkmanshanden en je zag hem nooit zonder pet. Hun vier dochters kregen de namen Lees, Ma, Lijn en Ria.

Sien Vos, de zus die acht jaar ouder was dan Pie, trouwde met Jaap van Wezel. Sien had geen makkelijk leven. Jaap stierf jong en Sien heeft hem lange tijd verzorgd. Hun vijf kinderen noemden ze Lien, Ma, Nol, Ria en Jan.

De laatste van het stel, Pie, trouwde met Cor Jongejan. Ze kregen een zoon, Jaap, en drie dochters Ma, Giela en Corrie. Opa Middelharnis, mijn vader en ome Cor zijn heel wat uren aan de kuier geweest op evenveel lange, lange Flakkeese zondagen. Ome Cor is, mede vanwege het niet al te grote leeftijdsverschil, altijd meer een vriend dan een oom geweest voor mijn vader.

Ma en Ria

Bij de Vossen had je Ma van tante Betje, Ma van tante Gerritje, Ma van tante Sien en Ma van tante Pie. Ook had je Ria van tante Gerritje en Ria van tante Sien. Ik was en ben gehecht aan mijn ’t’; er was en is geen Ria van Kee.

Pie Jongejan-Vos is 92 en ze heeft al haar generatiegenoten overleefd. Vorige week waren wij, het meisje van de overkant en de twee meiden van Kee, op bezoek bij haar. Het was verbluffend te zien hoeveel ze lijkt op mijn oma Middelharnis en ook zag ik in haar gezicht de trekken van mijn vader, die dan wel een Verduin is, maar die veel van het uiterlijk van de Vossen mee kreeg.

Tante Pie is nog helemaal bij de tijd en weet precies wie wie is.

Nu jij nog!

22 oktober 2013