Lage rughernia

Ik ben een lage rughernia rijker door een forse fietstocht in de kou eind november. De dag erna had ik flink rugpijn, en vervolgens kwam daar pijn in mijn rechterbil bij en mijn hele rechterbeen tintelde en voelde doof. Ik kon niet zitten van het getintel en de pijn. Wat ik destijds nog niet wist, maar nu, drie maanden later, wel: ik liep een lage rughernia op.

Hoe het kwam

Op een koude zaterdagmorgen eind november was ik op weg naar een kop koffie in Baarn, waar een vriendin een nieuw huis was betrokken. Die ochtend was het gemeen koud en mijn bezwete lijf koelde nog verder af nadat ik na een paar lekkere koppen koffie en de nodige bijpraat weer op de fiets stapte en naar huis reed. Ik reed tegen de wind langs de Eem, door een verlaten stuk land waar het gemeen koud was.

De day after

De dag erna stond ik op met enorme rugpijn. Met de nodige pijnstillers kwam ik de dag door. De dag erna was het niet beter geworden, maar juist erger: door aangepast zitten om mijn rug te ontlasten, was mijn rechterbil helemaal verkrampt en deed ook zeer. Daar kwam een vreemde tinteling door mijn hele rechterbeen bij. Het leek alsof mijn totale been doof was, vergelijkbaar met dat je bijvoorbeeld een slapende arm hebt.

Het was vervelend en pijnlijk en ik belde de huisarts. Haar devies: gewoon afwachten, er is grote kans dat het vanzelf herstelt.

Staand werken

De dag erna kon ik niet meer zitten van de pijn, niet zozeer in mijn rug, die leek al een stuk beter, maar van dat vreemde, tintelende been en van de bilspier waar ik niet op kon zitten.

Ik heb een provisorisch sta-bureau gemaakt met een verhuisdoos en een theedoos, en zo kwam ik de werkdag door. Ik kon me slecht concentreren, maar online meetings bijwonen lukte wel.

‘Ik moet echt werk maken van een betere thuiswerkplek’, dacht ik voor de 86^e keer.

Het verschil met alle 85 keren ervoor is dat ik nu wel actie ondernam. Mijn zicht op het laptopscherm was niet optimaal, dat zag ik zelf ook wel, ik zat altijd vrij krom gebogen half over mijn bureau om te kunnen lezen met mijn leesbril.

Computerbril

Ik heb een afspraak gemaakt bij een opticien om een computerbril te laten aanmeten. Dat was ik toch al van plan na de voorlichting over ‘werken met één oog’, waarover ik een tijdje geleden dit verhaal schreef.

Tot mijn vreugde vergoedde mijn werkgever FRISS de totale kosten van de computerbril (€175,-). De Arbowet verplicht werkgevers daartoe, althans tot een zeker maximum natuurlijk.

Het werken met de computerbril maakt het mogelijk dat ik het scherm verder weg kan zetten en op de juiste hoogte (je ogen moeten een beetje naar beneden kunnen kijken). Ook mijn tweede scherm kan ik nu prima lezen. Voorts zit er een bepaalde coating in de computerbril die het blauwe schermlicht wat weg filtert waardoor het gebruik van een scherm minder vermoeiend is.

Zo’n computerbril, die had ik jaren geleden al moeten aanschaffen!

De weken na de fietstocht

De rugpijn hield maar een paar dagen aan en het tintelen in het rechterbeen werd na een week snel minder. Alleen onder mijn rechtervoet bleef een plek onder mijn voet en aan de buitenzijkant vreemd doof aanvoelen.

Het was niet heel vervelend en na verloop van tijd merkte is het amper meer.

Hardlopen

In de kerstvakantie besloot ik voorzichtig weer te beginnen met hardlopen, de hielspoor waar ik lang last van had aan mijn linkervoet, was zo zoetjes aan verdwenen.

Alleen, bij het hardlopen had ik geen last van mijn linkervoet, maar mijn rechtervoet wilde niet echt meedoen. Ik leek wel mank te lopen, mijn voet klapte vreemd neer, alsof ik de voet niet goed kon afwikkelen.

Ik besloot naar een fysiotherapeut te gaan.

Fysiotherapie

Bij de fysiotherapeut moest ik een aantal oefeningen doen en tot mijn grote verrassing, het was al een maand geleden dat ik de rugpijn opliep en ik had het al die tijd zelf nog niet ontdekt, bleek ik rechts niet op mijn tenen te kunnen gaan staan. En ook omgekeerd, bij het van op de tenen staan en dan naar beneden bewegen, had ik geen controle, mijn rechtervoet knalde neer.

Vreemd.

Wat betekent dit?

De fysio constateerde dat mijn rechterkuit erg strak stond en stelde voor die spieren los te masseren met een soort diepe dwarse fricties, maar dan met behulp van een apparaat.

Ik vond het prima.

Ondertussen bleef de voet doof.

Huisarts

Half januari belde ik weer met de huisarts omdat de voet vreemd bleef aanvoelen. Het leek haar het beste om toch te blijven afwachten op spontaan herstel. Eventueel kon ik naar een neuroloog, maar aangezien ik niet heel veel last had, leek haar dat nu nog wat vroeg.

Prima.

Ik wachtte af.

Tarsaal Tunnel Syndroom

Bij wat het voorlopig laatste bezoek bij de fysio zou worden, besloot hij nog wat testjes te doen en daarbij reageerde mijn voet met een pijnprikkel bij het tikken net onder mijn enkel. De fysio dacht aan het Tarsaal Tunnel Syndroom ofwel een joggersvoet en raadde mij aan de huisarts te vragen naar een verwijzing voor een orthopeed.

Zo gezegd, zo gedaan.

Orthopedie

Bij het bezoek aan de poli orthopedie van het Diakonijnenhuis was de orthopeed van dienst snel klaar met mijn voet.

‘Dit is geen voet- of enkelprobleem, dit komt van hoger. Ik verwijs u door naar een neuroloog. Ik kan niets voor u doen.’

Neurologie

De week erna kon ik terecht bij de neuroloog. Haar diagnose kwam na wat vragenstellerij, enkele tests voor tastsensatie en reflexen, razendsnel:

‘U heeft een lage rughernia. De S1-zenuw is beschadigd geraakt en die geeft de klachten aan uw voet. U heeft mazzel dat de rugpijn zo snel is weggegaan en ook dat de tintelsensaties in het hele been vrij snel weg waren. Ik adviseer om gewoon af te wachten. De meeste hernia’s herstellen zichzelf.’

Ze legde uit welk spierengebied door de S1 zenuw wordt aangestuurd en ze legde uit dat het niet zozeer de voet is, maar dat het vooral de kuitspieren zijn die krachteloos zijn. Door het krachtverlies kan ik  mijn voet niet goed buigen en kan ik niet op mijn tenen kan gaan staan.

Ze liet me een simpele oefening doen en toen voelde ik inderdaad dat mijn kuit rechts net een pudding is. Hij is pijnlijk bij het opstaan, maar dat verdwijnt weer na een tijdje bewegen.

Kortom, het is niet erg, maar ik ben er wel weer klaar mee; is eindelijk de hielspoor weg, heb ik dit weer.

Behandeling

De behandeling is heel simpel: afwachten en hopen op herstel. Dat kan tot 1 à 2 jaar duren. Ik hoop maar op het beste, 80 procent komt er 100 procent vanaf en bij maar circa 5 procent wordt het uiteindelijk niet meer beter. En de groep ertussen houdt restklachten.

De consequenties vallen mee: ik kan er alles mee doen behalve hardlopen.

Jammer is dat!

Wandelen is goed voor krachtherstel, evenals specifieke oefeningen die een fysiotherapeut kan geven, waar ik meteen weer een afspraak mee heb gepland voor aankomende week.

Het probleem met afwachten is dat je er geduld voor moet hebben, en dat is niet bepaald mijn kernkwaliteit, en dat laatste is nog zwak uitgedrukt.

Thuiswerkplek

De neuroloog gaf wat leesvoer mee om thuis nog eens door te nemen. Dat heb ik gisteren zitten lezen en ik denk dat ik de hernia heb opgelopen door langdurig niet goed te zitten aan mijn thuiswerkplek en niet zozeer door die ene koude ochtend, hoewel dat waarschijnlijk wel de druppel is geweest. Ik zat zoals gezegd altijd veel te krom omdat ik het scherm niet goed kon lezen met mijn ene oog.

Sinds dit akkefietje heb ik mijn werkplek goed ingericht en een computerbril aangeschaft, waardoor ik rechtop zittend kan werken.

Soms moet je gewoon doen wat je je voorneemt!

Jonge bejaarde

Toen ik bij het wegging aan de neuroloog vroeg hoe groot de kans is dat de zenuw volledig herstelt, antwoordde ze met:

‘U bent nog jong’, en daarna keek ze op haar computerscherm en zag mijn geboortedatum: ‘Ik bedoel, u bent nog niet oud, de kans dat het volledig herstelt, is groot’.

😂

Heel grappig dat ik van nog-jong naar niet-oud veranderde in een fractie van een seconde.

Voel je je toch ineens een jonge bejaarde. 😅

Dit plastische plaatje laat zien hoe de zenuw bekneld raakt doordat de tussenwervelschijf uitstulpt (de hernia)

28 februari 2021