Dit is dag 2 van mijn zelf-opgelegde blog-challenge. In Spanje fietsten Peppi & Kokki twee Via Verdes, daar ga ik vanzelfsprekend twee blogs over doen. 😀

Vandaag deel I: Vía Verde de la Terra Alta. Via Google Maps hier te vinden.

In Spanje fiets je doorgaans op wegen zonder speciale fietsvoorzieningen zoals een vrijliggend fietspad. Tenzij je de mazzel hebt een Vía Verde tegen te komen.

Vía Verde

Vía Verde betekent groene weg en Spanjaarden nemen dat heel letterlijk zoals je op bovenstaande foto ziet.

In de tocht die wij maakten zaten twee van deze fietspaden. De eerste was zo’n 35 kilometer lang en de tweede maar liefst 150.

Vía Verde de la Terra Alta

Deze Vía Verde is aangelegd op het tracé van een oude spoorlijn. Als je vanuit het Noorden komt zoals wij, fiets je langzaamaan omhoog. Steil wordt het nergens; een trein kan drie procent klimmen, steiler redt het gevaarte niet.

Deze Vía reden we op een warme, beetje boel benauwde dag.

Hoewel het niet steil was, voel je op het eind van de dag het klimmen wel. Het is alsof je de hele tijd met flinke tegenwind hebt gefietst en door de warmte staan de transpiratieklieren op vol vermogen.

Na deze dag, waarop we vóór de Vía Verde al zo’n 30 kilometer hadden gepeddeld, onder meer langs Bomba Maes, waren we bezweet, moe en voldaan.

Tunnels

De Vía Verde de la Terra Alta gaat soms dwars door de bergen, in plaats van er omheen. De langste tunnel van de zeven die we tegen kwamen, was ruim 700 meter en dat is een best stuk als je in het pikkedonker fietst.

Meestal fietst Kokki voorop, maar in de tunnels moest Peppi voorop, want Kokki is flink nachtblind.

Voor de tunnels staan borden waarop staat dat ze verlicht worden via zonne-energie, maar dat werkte bij minder dan de helft. Vaak waren ze zo zwart als de nacht. Ook stonden er veel plassen in de tunnels, waardoor het fietsen niet makkelijker wordt.

De tunnels waren wel een leuke afwisseling want op een gegeven moment wordt zo’n pad toch ook een beetje saai.

Hoewel, de uitzichten waren geweldig, het is heerlijk dat er geen autoverkeer is en het was voor Spaanse begrippen vlak.

Hostal Cretas

Eerder dan we van plan waren, stopten we met deze Vía. De reden hiervoor is prozaïsch: het fietspad liep pal langs een gloednieuwe StayOkay. Die avond aten we enorm lekker, voor een luttele zeven euro per persoon, mét drank erbij.

Brem

Langs grote delen van het Terra-Alta-pad stond brem in bloei. De bremstruiken zijn veel groter dan wij gewend zijn. Wij hebben beide een speciale herinnering aan bloeiende brem, Peppi & Kokki werden er een tikje weemoedig van.

Vía Verde de Ojos Negros

Verderop in de vakantie troffen we opnieuw een Vía Verde aan: deze was maar liefst 150 kilometer lang. Maar zoals al aangekondigd: dit verhaal volgt snel. Om daarover maar meteen duidelijk te zijn: morgen al. 😀

Om nog even terug te keren naar de Vía Verde de la Terra Alta hierbij een foto-filmpje van ene Rmc © uit 2016. Ik ken hem niet, maar Youtube wel. Die stralende blauwe lucht hadden wij niet helaas.

Via instellingen (klikken op het tandwiel) kun je het tempo verdubbelen, dan klinkt het muziekje wel gek, maar het schiet zo lekker op.

Hasta luego! 😀

2 juli 2018