Scotland Round part I

In de vorige drie delen van de belevenissen van Peppi & Kokki volgden we onze fietsroute door Schotland tamelijk nauwgezet. In dit vierde en laatste deel pak ik het, volkomen-niet-verrassend, op dezelfde manier aan. We vervolgen Scotland Round, part one.

Er zijn een paar andere zaken die de revue moeten passeren. Dit zijn:

• Exit the Brexit
• Het moetbal
• Van dik tot dikker
• Schotland – vakantieland.

Scottish Highlands

Op weg van Oban naar Fort William en Fort Augustus, rijd je de Scottish Highlands in. De Highlands zijn een populaire toeristische attractie, voor zover je van attractie kunt spreken bij een niet-bewegend en niet-druk land(schap). In het gebied tref je veel meren die zijn omzoomd met ruige, verlaten heuvels waar schapen grazen of alleen hei groeit.

Hei in bloei, dat dan weer wel.

Ben Nevis

Fort William is het stadje dat aan de voet van de Ben Nevis ligt en het noemt zichzelf: ‘Outdoor capital of the UK’. Het is vernoemd naar een van de Nederlandse koningen Willem.

Ben Nevis is de hoogste berg van Schotland, hij is 1344m hoog. Het is zelfs de hoogste berg van Groot-Brittannië. Hij lijkt uiterlijk op de Franse Mont Ventoux, behalve dat je niet fietsend naar boven kunt, bij gebrek aan weg om op te fietsen. Je kunt alleen te voet naar boven en dan heb je 97% kans geen uitzicht te hebben want Ben ligt bijna altijd in de nevel.

Ben krijgt bijna constant aanwezige oceaandepressies te verwerken doordat hij aan de westkant van Schotland ligt. Er valt jaarlijks gemiddeld vier meter neerslag. Dat is vijf keer zoveel als wij in Nederland te verwerken krijgen.

Statistieken Ben Nevis (van Wikipedia):

• De top bevindt zich gemiddeld 355 dagen per jaar in de wolken
• 4350 mm neerslag (de stad Fort William aan de voet van de berg haalt ‘slechts’ 2050 mm).

Onderstaand de Ben Nevis in volle glorie. Wij fietsten langs de berg op een van de tien dagen per jaar dat hij volledig zichtbaar is. Wat een leuke geste van Ben!

Geen hotel te vinden

De dag van Oban naar Fort William was de langste qua kilometers deze reis. We spraken af onszelf te trakteren op een hotel of Bed & Breakfast. Nou, vergeet het maar. Alles was volgeboekt en dat is in dit deel van Schotland heel gebruikelijk.

De highlands trekken allerhande buitensportliefhebbers. Je kunt er prima wandelen, race- of toerfietsen, mountainbiken, al dan niet wild-water-kanoën (wat in de buitensport kayakken schijnt te heten) en diverse soorten surfers tref je er aan.

Om een camping te kunnen bereiken, moesten we aan het eind van deze fietsdag 32 kilometer extra fietsen. De ferry naar Fort William voer niet: het was zondag.

Mopperen had geen zin, dus enigszins gelaten volgden we de weg langs een uitstulping van Loch Linnhe dat de naam Loch Eil draagt. Na 10 kilometer, o wonder, troffen we een B&B met ‘vacancies’. Betty en haar man Colin (alwéér een!) heetten ons van harte welkom. Ik moest ogenblikkelijk denken aan Brydene by Christine.

Van Fort naar Fort

De dag dat we van Fort William naar Fort Augustus fietsten, was het prachtige, zonnige einde van de dag ervoor verdwenen achter een dik pak grijze wolken. En grijze wolken, dat betekent regen.

Al bij het vertrek regende het flink. Na tien kilometer bereikten we de ferry die ons naar Fort William zou brengen. We waren op dat moment alweer aardig nat geregend en de dag was nog maar net begonnen.

Tussen beide Forten ging de one-track-road over in een one-track-path. Het fietsen was niet makkelijk, maar met 1000+ kilometer in de benen merk je dat je sterker in de benen bent geworden.

We kwamen alleen wat lange-afstandswandelaars tegen die dag. De auto’s raasden aan de andere kant van Loch Lochy langs.

Aan het eind van de dag klaarde het weer op en zagen we een fantastische regenboog (zie hierboven) Een bekend Schots gezegde luidt: ‘No rain, no rainbow’.

Exit the Brexit

De Schotten kozen bij het ‘EU member referendum’ van 2016 massaal voor blijven ín de EU.

Als je in Schotland rondrijdt, begrijp je waarom. De economie is erg traditioneel, en ook een beetje niet meer helemaal van deze tijd. Er is landbouw, visserij, aardoliewinning op zee en toerisme en dat is het wel zo’n beetje. Ruim vijf miljoen mensen moeten daarmee hun broodwinning zien rond te krijgen.

Voor het toerisme is het jammer dat het weer er zo wisselvallig is en dat er ‘midgets’ zijn (muggen). Zodra er geen wind is en de zon schijnt, heb je in een mum van tijd duizenden kriebelende, piepkleine muggen rond je hoofd.

Schotten schatten dat het toerisme 25 procent groter zou zijn zonder de midgets.

Wij hebben er maar twee avonden last van gehad. Je moet je mentaal afsluiten voor die stekende krengen en je voornemen er geen last van hebben. Dat lukte mij wonderwel.

Leven met één oog en met altijd lawaai in je hoofd, maakt het accepteren van sommige onvermijdelijke maar tijdelijke zaken heel makkelijk.

Moetbal

Tijdens onze tocht vond het EK vrouwenvoetbal plaats. Op de dag dat de halve finale werd gespeeld en de Nederlandse vrouwen tegen die van Engeland zouden spelen, stonden we op een camping met een bar. Speciaal voor ons werd de tv in de bar gezet op het kanaal dat de wedstrijd uitzond. Het was grappig om te merken dat alle aanwezige Schotten ook vóór Nederland waren.

Hoewel, ze waren niet zozeer voor Nederland als wel tégen Engeland. 😛

Iedereen had een goede avond toen Nederland Engeland versloeg. Zelfs ik keek de laatste 15 minuten met interesse naar dit potje moetbal.

Van dik tot dikker

Wat opvalt, is dat het aantal dikke mensen in de UK groot is. Ze gaan van dik tot dikker. De typisch Britse levensstijl is beslist ongezond te noemen.

Het begint al met het ontbijt. Je kunt kiezen uit een ‘continental breakfast’, wat bestaat uit een paar miezerige sneetjes toast met boter en jam, of uit een ‘cooked breakfast’ en dan heb je de keuze uit ‘fried kippers’ (gerookte en daarna gebakken haring die druipt van het vet) of de hele santenkraam van: witte bonen in tomatensaus, haggis (varkensdarm gevuld met schapenhart, -long en -lever met havermout en kruiden), black pudding (gebakken bloedworst, waar kom je dat nog tegen?), gebraden sausage (varkensworst), gebakken bacon en gebakken of gepocheerde eieren. Met toast erbij.

Het is niet alleen heel veel, het is vooral ook heel vet. In vroeger tijden niet onverstandig in een onherbergzaam land met een even onherbergzaam klimaat, maar in deze gemotoriseerde tijden niet meer nodig.

Verder worden er grote hoeveelheden alcohol naar binnen geslagen. Misschien is dat begrijpelijk omdat het buiten zo vaak koud en nat is, en het bier en de whisky binnen zo lekker, maar een beetje maat houden zou wel beter zijn voor het beteugelen van al het overgewicht.

De actie van Jamie Oliver om op scholen gezonder eten beschikbaar te krijgen, is ineens heel begrijpelijk en zelfs moedig geworden.

Loch Ness

De laatste fietsdag van onze tocht zou ons langs het wereldberoemde Loch Ness leiden. Althans, dat dacht ik. Niets was minder waar. We hebben weliswaar urenlang langs Loch Ness gefietst, maar helaas was dat met een hele heuvelrug ertussen.

Dus geen Loch Ness voor Peppi & Kokki. We misten het hele meer, dat het grootste zoetwatermeer van Schotland is.

Het uitzicht was evengoed adembenemend. We hadden deze dag zon en deadwind (meewind), dus we vlogen meestentijds over de Highlands.

Deze laatste dag had de zwaarste beklimmingen van de hele tocht in petto. 12 procent is al bijna niet te doen met bepakking, maar 16 procent stijging trok ik echt niet. Lopend naast mijn loodzwaar aanvoelende fiets baalde ik enorm van het afstappen, maar toen ik zag dat het verkeersbord aan de andere kant van de weg 16 procent zei, vergaf ik mezelf mijn afstappen.

Treinen

Onze laatste dag in Schotland brachten we grotendeels door in de trein. Scotrail en Westrail brachten ons van Inverness in het noordoosten aan de Noordzee via de hoofdstad Edinburgh naar de Engelse stad Newcastle, waar we drie weken eerder waren gestart. Van Edinburgh zagen we alleen het station. Een goede reden om nog eens terug te gaan.

In Newcastle upon Tyne was het 22 graden. We puften wat af die dag, wat een hitte!

In de nachtboot terug zag ik nog een prachtige halve regenboog.

Schotland – vakantieland

Het mag duidelijk zijn. Schotland heeft mijn hart gestolen. Ik ga beslist terug.

Er is nog zoveel moois dat we niet hebben gezien: the Orkney Islands, the Outer Hebrids, het eiland Skye, de Trossachs, zoveel ferries die we nog niet namen. Wie weet gaan we ooit zelfs naar de Shetland Islands in het uiterste noorden.

Schotland is onherbergzaam, koud en nat, maar ook prachtig en ongerept met steeds wisselende luchten en uitzichten. En onthoud: op kou en regen kun je je kleden.

Versterk de band in Schotland

Als je na een periode van leuke en fijne gezinsvakanties op zoek moet naar een nieuw vakantie-evenwicht omdat je weer met zijn tweeën op pad gaat, is het een tijdje zoeken naar dat nieuwe evenwicht. Ik kan volmondig zeggen dat wij elkaar weer helemaal vonden.

Wat een leuke man heb ik! Fijn dat hij ook van fietsen en moorden in Scandinavië houdt.

Ik sluit af met het motto van Peppi & Kokki:

Versterk de band in Schotland!

10 september 2017