Een Bevrijdingsverhaal

Bente woar bende?

Op vrijdag 19 april lag onze poes Bente nog lekker te snurken op de bank en vanaf zaterdag de 20e was deze poes zoek.

Wat te doen?

In vroeger tijden liep je de tuin in en ging je de poes roepen en zoeken, maar tegenwoordig is het eerste wat je doet: googelen. Ik googelde op ‘poes kwijt’, ‘poes loopt weg’ en ‘poes is zoek’.

Amivedi

Mijn digitale speurtocht leidde mij al snel naar Amivedi.nl. Op deze site kun je je zoekgeraakte huisdier melden en als je dat hebt gedaan, kun je heel eenvoudig een poster maken om op straat op te hangen of anderszins in de buurt te verspreiden.

Ik heb de poster gemaakt, maar koos voor de analoge verspreiding van een briefje in alle brievenbussen van ons blok toch mijn eigen, iets bescheidener versie.

Het mocht allemaal niet helpen. Ze bleef zoek.

Vreemde week

Een vreemde week volgde. Er zijn nog twee poezen over bij ons thuis, dus hoe erg is het dat een derde dan kwijtraakt?

Nou, da’s gewoon erg.

Bente is de liefste poes op aarde en hoewel ze schuw is, is ze evengoed heel aanhankelijk. We hebben op het punt gestaan om na een week nogmaals briefjes te verspreiden en hadden al fantasieën dat ze ergens in een schuurtje opgesloten zou zitten en dat de familie in kwestie op vakantie was, het was net meivakantie, dat zul je altijd zien.

Een ongeluk komt nooit alleen.

Bees(t)book

Op Facebook, voor de gelegenheid omgedoopt tot Bees(t)book werd heftig meegeleefd en meegedeeld, geliket en gedeeld, maar ook daar leverde dat allemaal niets op; poes bleef kwijt.

De tips varieerden van Oxazepam voeren tot de Dierenambulance bellen. De dierenarts wist ook niets te verzinnen, behalve briefjes in de buurt verspreiden (al gedaan), de vermissing melden bij Amivedi (ook al gedaan) en bellen naar het lokale dierenasiel (origineel, maar reeds gedaan).

Poes bleef zoek.

Huismaaltijd

Op maandag de 29e aten wij met zijn vieren, onze aangehangen huisgenoot had gekookt. We spraken over wat we nog meer konden doen om poes terug te vinden, ook al waren we toen al niet erg optimistisch meer.

Ze was negen dagen kwijt. Ik had natuurlijk allang op internet opgezocht hoe lang een poes het uit kan houden zonder eten en water. Dat is helemaal niet lang.

Tot onze aangehangen huisgenoot zei: ‘Ik hoorde daarstraks gemiauw vanaf het dak.’

Hij was nog niet uitgesproken of de-man-over-wie-ik-niet-schrijf was al opgesprongen en naar boven gesneld, direct gevolgd door onze aangehangen huisgenoot. Via een heel eng laddertje kun je het platte dak van ons huizenblok op.

Gevonden!

Het duurde allemaal lang dus ik toog ook naar boven, hoewel ik hoogtevrees heb. Het dak beklimmen heb ik ooit een keer eerder gedaan en daarna heb ik dat als no-go-area bestempeld; veel te hoog en uiterst griezelig.

Vanuit de kamer naast het laddertje hoorde ik al snel roepen: ‘Ze zit hier, we hebben haar gevonden. Pak de poezenmand’.

Zo gezegd, zo gedaan.

Appeltje-eitje zou je zeggen.

Nou nee, dan ken je Bente nog niet.

Dakhaas

Het heeft nog tot donderdag 2 mei geduurd voor we haar te pakken hadden en in de poezenmand naar beneden konden krijgen en haar zo haar vrijheid terug konden geven.

Onwetend van onze goede bedoelingen, verzette ze zich met hand en tand als ze de mand in moest. Of beter gezegd, met nagels en tanden. Iedere keer wrong ze zich los en was dan een hele tijd nergens te bekennen op het dak. Een dak van een rijtje van 25 huizen is groot en als er overal schoorstenen, torentjes, zonnepanelen, dakterrassen en hoogteverschillen zijn, kan een poes zich makkelijk ergens verbergen.

Voordeel van de hele toestand is dat ik mijn angst het dak op te gaan, heb overwonnen; regelmatig ging ik mee het dak op. Om eten en water te brengen, haar te aaien en te proberen haar te vangen.

Gelukt!

Uiteindelijk lukte het donderdagavond. Met de poezenmand in verticale stand, haar vastpakkend bij haar nekvel en met veel geduw konden we haar in de mand krijgen en meenemen.

Ze was in totaal 13 dagen weg.

Eind goed, al goed.

Nicht Muffin is ook heel blij dat ze er weer is.

Het was totaal niet leuk om haar kwijt te zijn, maar het levert wel een prachtig Bevrijdingsverhaal op. 😉

5 mei 2019