Mop

‘Ken je die mop van de Bende van Ellende die een weekendje naar Valencia zouden gaan?’

‘Waren dat niet die oude middelbare-schoolvrienden van het GSW in Eindhoven?’

‘Ja, die!’

‘En?’

‘Ze gingen niet’.

Nou ja, bijna niet.

Hoe dat kwam?

Dat lees je hier.

Im auto

We zouden vertrekken vanuit vliegveld Weeze, nabij Düsseldorf. Onze verkeersleider, ene Dolf te N., had alles georganiseerd. Wij vertrouwden erop dat alles tot in de puntjes was verzorgd. Dolf was wel wat karig met het delen van zijn reisinformatie, maar ach, hij was in vroeger jaren, vele jaren achter elkaar onze klassenvertegenwoordiger, dus ieder van ons koesterde zich in zijn of haar blinde vertrouwen in hem.

Wij waren met vijven en kwamen uit: Leeuwarden, Den Haag, wat eigenlijk Rotterdam bleek te zijn, Eindhoven, Utrecht en het al eerder genoemde N., wat staat voor Nijmegen. Met diverse auto’s werd naar of via N. gereden. Uiteindelijk reden twee auto’s de grens met Duitsland over, een 22 jaar oude vierkante Volvo en een heel wat nieuwere, zilvergrijze niet al te grote Mercedes.

De Volvo lag voorop. Via de groepsapp hielden wij elkaar op de hoogte waar we waren en hoe we reden. In Nederland was dat nog geen probleem met al onze 3G of 4G smartphones, maar in Duitsland moesten wij ineens over op sms.

Airport Weeze

Op vliegveld Weeze aangekomen, ging Joep de Volvo naar de lang-parkeren-parking brengen en bleef ik achter met twee stuks handbagage. Aangekomen in de aankomsthal, die in Weeze meteen dienst doet als vertrekhal, keek ik meteen op de monitor met de vertrekkende vliegtuigen. Vreemd genoeg stond Valencia er niet bij, maar wel Palma de Mallorca.

‘Misschien wordt er een tussenstop gemaakt’, dacht ik naïef en ging in een koffietentje een kop koffie bestellen.

Met de koffie voor mijn neus sms’te ik naar de andere auto met verkeersleider Dolf: ‘Ik zit er klaar voor. Im einzige Kaffeezelt am Flughafen. Aber ohne wifi. Und immer noch ohne Joep. Aber mit Kaffee. Richting schwachen Kaffee. Es ist nicht zu trinken so schwach.’

Dolf: ‘Wo is der Joep?’

Ik: ‘Der bringt den/dem/die/der/das Volvo ins Long Stay Parkingplatz’, de naamvallen waren nooit mijn sterkste kant bij Duits.

Even later stapt Joep de hal binnen und holt sich ein doppelter Espresso.

Ik sta op om toch nog eens te kijken naar de monitor.

‘Vreemd Joep, onze vlucht staat er niet op. Ik ga even naar informatiebalie’.

In mijn beste Duits vraag ik aan de baliemevrouw of er een vlucht vertrekt naar Valencia deze ochtend? Hij zou om 11:40 uur moeten vertrekken.

‘Nein, es tut mich leit, wir fliegen morgen wieder auf Spanien.’

‘Morgen?’, een lichte paniek lijkt over mijn rug van beneden naar boven te kruipen.

‘Joep? Bel eens naar de andere auto en vraag aan Dolf met welke maatschappij we vliegen?!’

‘…..’

‘Met Eurowings, die maatschappij van die depressieve piloot’.

Aan de balie wordt ondertussen druk gezocht op de monitor naar een vlucht van Eurowings naar Valencia. Die is snel gevonden: ‘Sie müssen aufs grosse Flughafen Düsseldorfs sein.’

Joep vloekt.

Ik vloek.

In de andere auto wordt gevloekt.

We zitten op het verkeerde vliegveld en hebben minder dan een uur om: de circa tachtig kilometer naar het andere vliegveld te rijden, auto’s te parkeren, de goede gate te vinden, door de bagagecontrole te gaan en op tijd te boarden.

De stress stijgt tot bovenin de vertrekhal. Van Airport Weeze.

Düsseldorf Airport – DUS

Telefonisch overleggend besluiten we de gok te wagen. Het is eigenlijk onhaalbaar maar misschien kan de andere auto, die bij de slagboom van Weeze staat, het boarden of wat dan ook een beetje vertragen. De Mercedes draait om en rijdt met Herbert aan het stuur laagvliegend naar Düsseldorf Airport.

Hadden we de website ‘Düssseldorf voor beginners’ maar geraadpleegd. Daar staat bovenaan de eerste pagina:

De internationale luchthaven van Düsseldorf is Düsseldorf Airport (voorheen: Düsseldorf International Airport). Het vliegveld ligt nog geen tien kilometer ten noorden van het centrum van Düsseldorf. Vanwege de redelijk gunstige ligging ten aanzien van redelijk wat Nederlandse plaatsen is dit vliegveld ook erg populair onder Nederlandse toeristen en zakenreizigers. Vanaf Düsseldorf Airport kun je naar een groot aantal bestemmingen in en buiten Europa vliegen. De IATA-code voor het vliegveld is DUS.

Let op: Airport Weeze wordt soms ook wel eens onterecht aangeduid als Düsseldorf-Weeze Airport. Deze luchthaven ligt echter op een uur rijden van Düsseldorf, op enkele kilometers afstand van Boxmeer en Venray net over de Nederlands-Duitse grens.

Maar ja, we hadden niks geraadpleegd. Mijn vader zei altijd al: ‘Als hadden komt, is hebben te laat’.

Leuk, zo’n universele wijsheid, maar je schiet er niks mee op als ‘hebben’ al in ‘hadden’ is veranderd.

Autoscheuren

Joep en ik lopen met onze koffertjes achter ons ratelend over de stoep en het fietspad op een drafje richting de Long Stay Parkingplatz. De Volvo staat op de meest ver gelegen P-plaats. Natuurlijk. Ik houd Joep niet bij en moet na verloop van tijd gaan wandelen.

De anderen houden ons via de telefoon op de hoogte van de te volgen route: ‘Je moet op de Tom-Tom Düsseldorf Airport intikken. Dat staat bij nuttige plaatsen.’

Aan het eind van de tweede parkeerplaats rent Joep door naar de Volvo en blijf ik opnieuw met twee koffertjes staan bij de betaalautomaat. We hebben zo kort geparkeerd op de Long Stay Parkingplatz dat we niks hoeven af te rekenen.

In de auto moppert Joep op Dolf, ‘Mijn vriendin heeft het wel drie keer gezegd, ‘weet je echt zeker dat je naar Weeze moet?’ Die fout maken veel Nederlanders en ik ben zo stom geweest om me helemaal op Dolf te verlaten. Ik wil normaal áltijd mijn eigen boarding pass hebben en het vluchtnummer en noem maar op.’

Maar hij moppert niet lang: ‘Nou ja, we rijden zet-es-em naar DüsselDolf. Onze verkeerdleider achterna.’

Het is onhandig geen wifi of 3G te hebben. Joep vogelt achter het stuur wat met zijn telefoon en koopt twee uren buitenland internet. Met zijn telefoon kan ik als oppercommunicatiehoofd Cynthia in Spanje waarschuwen via de groepsapp en via sms houd ik met Roos contact in de andere auto. Roos ondertussen, brengt haar hele achterban in stelling en laat hen uitzoeken welke alternatieve vluchten er vandaag nog zijn naar Valencia of Alicante. Joep en Herbert racen geconcentreerd over de Duitse snelwegen met 170+ kilometer per uur. De Volvo en Mercedes doen waar ze goed in zijn: degelijk en betrouwbaar zijn en loeihard over het Duitse asfalt razen.

En arme Dolf. Hij zweet peentjes en is er stil van.

Cynthia op de lijn

Ikzelf op Joeps telefoon om 11:05 uur via de groepsapp: ‘Wij zaten collectief op het verkeerde vliegveld. Moesten naar DüsselDolf in plaats van Weeze.’

Cynthia, vanuit Javea/Xabia in Spanje: ‘Waaaaatttt redden jullie het dan nog????’

Joep: ‘Auto1 met H, Ro en D haalt het mss nét, auto2 met J en Ri ws niet. Oliedomme fout van de verkeerdleiding.’

Cynthia: ‘Geintje zeker?!’

Joep: ‘Neen.’

Cynthia: ‘VWO’ers???’

Joep: ‘Ja, vroeger hè. Alzheimer al ingetreden. Wij rijden nu plankgas ri Flughafen DüsselDolf.’

Famke (leest vanuit huis natuurlijk mee): ‘Sterkte en mijn hoop van zegen.’

Cynthia: ‘Het gaat vast lukken. Eén parkeert, anderen rennen vooruit en gaan de boel overal ophouden.’

‘…..’

Cynthia: ‘A42 is de gate. Eurowings heeft een halve ster. Vliegen vaak te laat.’

Joep: ‘Duim-duim dat ze vandaag ook te laat zijn.’

‘…..’

Joep: ‘Nog 20.3 km.’

Cynthia: ‘En de anderen?’

Roos via sms

Op mijn eigen telefoon heb ik contact met Roos via sms.

Roos: ‘Zoon belt met call center airport. Kijkt wat ze kunnen. Wij zijn er om 11:16 uur. Moeten wel nog parkeren enzo.’

Ik: ‘Als jullie het halen, moet je meegaan. Reizen wij na. Omboeken moet nog lukken vandaag. Denk ik. Kost wel extra.’

Roos: ‘Hopelijk hebben wij dan al wat kunnen doen.’

Ik: ‘Beter nog: hopelijk is het vliegtuig te laat.’

Roos: ‘Hoop ik ook.’

Ik: ‘Mochten wij moeten nareizen, moeten jullie wat tijd kapot slaan in Valencia.’

Roos: ‘Wij reizen samen.’

Ik: ‘Nee joh, je moet meegaan. Zonde als we vijf keer moeten omboeken als jullie gewoon meekunnen.’

Roos: ‘Wij wachten op jullie. Wij parkeren nu de auto en gaan zsm naar de vertrekhal.’

‘…..’

Ik: ‘Dolf heeft onze boarding passen. Moeten voor ons worden afgegeven bij bagagecheck.’

Ondertussen op de groepsapp

Cynthia om 11:23 uur: ‘Hoever zijn jullie?’

Joep: ‘We zien het vliegtuig op de borden op de snelweg. Anderen lopen nu.’

Cynthia: ‘Naar de gate?’

Joep: ‘Nee, ik denk van Parkingplatz naar Departures.’

Cynthia: ‘Het is een grapje hè?’

Joep: ‘Nee, echt niet. Het is doodserieuze ernst.’

Cynthia: ‘Ik ga de vlucht opzoeken voor jullie. Vertrektijd?

Joep: ’11:40.’

‘…..’

Ondertussen via sms

Roos: ‘Wij gaan met trwin.’

Ik: ‘Wat is trwin?’

‘…..’

Ik, dringend: ‘Roos, wat is TRWIN??? Ik begrijp het niet.’

Roos om 11:36 uur: ‘Wij pakten de skytrain van P naar vertrekhal. Trwin is trein. Wij zijn bij bagagecheck. Mogen via priority lane.’

Ik: ‘Aha! Pfff…’

Via app

Cynthia om 11:42 uur: ‘YESSSS, Eurowings heeft vertraging. Ze zijn nog aan het boarden.’

Ik: ‘Pfff… Wij rijden het vliegveld op.’

En tegen Joep: ‘We hebben een kans dat we het toch halen. Er is vertraging. De anderen zijn door de bagagecheck.’

Op het vliegveld

De Volvo rijdt met bijna onverantwoorde snelheid de dichtstbijzijnde Short Stay Parkingplatz in. Joep rijdt omlaag en omlaag. Er lijkt geen eind te komen aan de cirkelende oprit van de P-plaats.

Eenmaal beneden rijden we de donkerte in. De P staat stampvol. Met ogen alle kanten uit zoeken we naar een plaatsje. De eerste de beste plaats waar een stokoude vierkante Volvo in kan, parkeert Joep. Alles gaat in een vloeiende beweging. Niks heen-en-weer met de auto om hem netjes recht te zetten.

In een adem nemen we onze koffers eruit en rennen naar de dichtstbijzijnde lift. Deze staat gelukkig al beneden op het parkeerdek. We zoeven langzaam naar boven. De lift opent op de verkeerde verdieping. Wij willen niet aankomen, wij willen vertrekken! Tergend langzaam sluit de lift zich weer, nadat vier heel traag lopende Duitsers zich de lift in hebben geperst. Als we op de goede verdieping zijn, stormen wij naar buiten ondertussen zoekend naar de bagagecheck.

Wonder boven wonder zijn we daar idioot dichtbij. We willen de priority lane instuiven, maar moeten eerst onze boarding passen hebben. Joep belt op zijn eigen telefoon naar Dolf. Ik bel naar Roos. Joep heeft als eerste beet.

Dolf brengt de boarding passen. We sjezen door de priority lane en dringen voor bij de bagageband. Ik moet zoals altijd apart worden gefouilleerd. Mijn wandelschoenen moeten uit, mijn riem af. Gelukkig duurt dat deze keer niet extreem lang. We zien de anderen al staan. Er is nog een kleine rij bij het boarden.

Na de bagagecheck loop ik op kousenvoeten met koffer en schoenen in de hand achter Joep aan naar de anderen.

We vallen elkaar lachend en enthousiast in de armen. Wat een avontuur.

Dolf zweet over zijn hele lijf. Toch staat hij er innig vergenoegd bij te kijken.

We hebben het gehaald.

Om 12:05 uur taxiet het vliegtuig met ons erin naar de landingsbaan.

Opnieuw via app

Ik app naar Cynthia, opnieuw met de telefoon van Joep: ‘Gehaald! Iedereen aan boord!!’

Cynthia: ‘Waaaatttt, het was zeker tóch een grapje?’

Laten we het nu dan maar verklappen.

Een week later.

Rustig in eigen huis.

In Den Haag.

In Leeuwarden.

In Nijmegen.

In Eindhoven.

In Driebergen.

In Utrecht.

In Javea.

Dit blog is niet verzonnen. We stonden écht, heus waar op het verkeerde vliegveld en reden plankgas naar het juiste vliegveld. En haalden het vliegtuig als áller-allerlaatsten.

Gelukkig heeft Eurowings maar een halve ster. En troffen wij geen depressieve piloot.

28 mei 2016