Op de bokkenpruik
In het moeras der nuttelozen vind je een uitdragerij van ambitieuze doch luchtledige zonder(werk)lingen die verliezen als kampioenen en winnen als het te laat is. Waar hoop en wanhoop zij aan zij liggen en lust en last ernaast. Om nog maar te zwijgen van de inspiratie die in schril contrast staat tot de transpiratie, die welig tiert en de inspiratie laat verbleken tot een ogenschijnlijke wassen neus maar die blijkt juist zeer reëel. Er rest hen niets dan in die neuzen pulken, propjes schieten en wachten op dat ene doelpunt. Zelfs keepers kunnen die maken en niet eens in Wonderland waar Alice allang vertrokken is want die voelde de bui al hangen waardoor haar frons niet eeuwig gespannen kon staan en ze spoorslags een andere afslag nam en dat is maar goed ook want Alice werd een project en dat is het laatste wat zij wilde zijn. Dat project leidde haar wel telkenmale langs het moeras waarin zij de nuttelozen langzaam zag verdrinken. ‘Zij liever dan ik’, dacht ze en vertrok naar andere oorden.
Op 17 april 2004 stierf mijn vader die ik nu 10 jaar achter elkaar op deze dag gedenk. Hij zou dat belachelijk hebben gevonden en stiekem ook wel fijn. De doden leven meer dan we vermoeden.
17 april 2014
Dag Riet
Ik herinner me jouw vader nog in zijn laatste lieve rol van voorleesopa aan mijn zonen die daarna lekker gingen slapen. Zoveel jaar Riet en Paul feest en alweer zoveel jaar geleden.
Het was toen een leuk feest maar helaas voor hem en voor ons zijn laatste.
Groet Dolf
Mooi Rita! Zo’n ritueel is troostend, ervaar ik zelf. Wij gedenken mijn vader (overleden op 30 april 2005) met een bezoek aan zijn graf en aansluitend een gezellige lunch. Praktisch als we zijn verhuizen we deze traditie nu van Koninginnedag naar Koningsdag (‘Koning Ben dag’). Geeft vastigheid.
Old soldiers never die they just fade away!!