Sommige dingen lijken simpel. De meeste daarvan zijn dat in de praktijk niet.

Simpele krabbel

Vandaag ging ik een simpele handtekening zetten. Nu zet ik wel vaker mijn handtekening. In het verleden deed ik dat zelfs zo vaak dat er niet meer dan een rudimentaire versie is overgebleven van wat ik ooit als puber bedacht als een mooi geconstrueerde handtekening.

In het HR vak moet je nogal eens papieren ondertekenen; voor arbeidscontracten en veranderingen daarin, voor urenbriefjes en een tijdlang moest ik iedere maand tekenen voor de uitbetaling van een paar honderd salarissen.

Door al die handtekeningen is mijn handtekening dezer dagen een simpele krabbel. Hij is zo gezet.

Oók onder mijn eigen ontslagcontract, eufemistisch vaststellingsovereenkomst genoemd.

Vandaag zette ik die handtekening. Simpel, en toch niet eenvoudig.

Belsimpel

Ik heb een nieuwe telefoon, een nieuwe nummer en een nieuwe provider. In tegenstelling tot wat de naam lijkt te willen zeggen, is het afsluiten van een contract bij Belsimpel zo simpel nog niet.

En dan heb ik het nog niet over het doorgeven van mijn nieuwe nummer aan deze en gene en herstellen van contactgegevens die ineens tóch verdwenen blijken. Ik heb er toch zeker drie dagen bezigheidstherapie aan gehad.

Simpel gebaar

Onze oude overbuurvrouw krijgt al jaren een simpel nieuwjaarskaartje in haar bus van mij, namens ons hele gezin. Ik denk er eigenlijk niet eens zo over na. Ze zit gewoon in mijn systeem, deze oude mevrouw. Ze woont vlakbij de dichtstbijzijnde brievenbus en als ik daar alle nieuwjaarskaarten in heb gegooid, gooi ik die voor haar in haar eigen brievenbus.

Dit jaar belde ze. Ze was geroerd door ons kaartje.

Vandaag is het eenvoudig; een simpel gebaar maakt mijn hele dag goed.

31 december 2013