Als het leven stolt en mijn schrijfader verstopt…
Nata Metlukh – Notification Anxiety
Schrijfader
Nog nooit in de zesenhalf jaar dat ik mijn blog heb, schreef ik zo weinig als de laatste paar maanden. Mijn schrijfader zit verstopt.
Het leven is deze maanden zo overdonderend dat het stolt in overleven. Ik adem gewoon door en toch ligt alles overhoop. Mijn concentratie en geheugen zijn samen op vakantie gegaan en hebben niet laten weten waar ze uithangen.
Gebeurtenis
Als een lawine die een heel huis bedelft, is een crisis over mij heen gestort. De combinatie van machteloos-zijn en je heel verantwoordelijk voelen, zorgt voor een uitzonderlijke hoeveelheid stress.
Ik ben zo gespannen als een veer en voel me hondsmoe.
Overleven
Wat rest is overleven, geduld hebben en er, in de context van deze werkelijkheid, het beste van maken.
Ik grijp terug op eerdere ervaringen met tegenslag; daarvan ben ik het laatste decennium ruim voorzien, dus er is keuze in overvloed:
- de structuur van het gewone leven geeft houvast en een reden mijn bed uit blijven te komen
- waar de stress te groot wordt, moet verplichte rust en ontspanning worden ingebouwd; tijdelijk werk ik 5 keer 4 uur in plaats van 4,5 dag
- met ijzeren discipline regel ik tijd en ruimte voor sport, vooral hardlopen
- naar buiten gaan, zo vaak als mogelijk is
- voldoende slapen, wat hoofdzakelijk neerkomt op ‘op tijd naar bed gaan’
- de opgedane ervaringen van me afschrijven, voor zover dat lukt als het oog van de orkaan zich iedere dag ergens anders bevindt.
Vrolijke verhalen
Misschien is het een goed idee om de vrolijke verhalen in mijn hoofd toch op te schrijven; Peppi & Kokki als vreugdebrenger en tijdelijke ontsnapping aan piekerski en bekømmering, zoals ook de voorbereiding op de Run in Reims in oktober, waar ik na vele jaren eindelijk weer eens een halve marathon ga lopen.
Wie zei het ook alweer?
Running is a lifestyle, and staying bright-eyed and bushy-tailled is a life-art.
Ik hoop op betere tijden en de ontstopping van mijn schrijfader.
Nata Metlukh – Sunflower
11 augustus 2019
PS:
De mooie gifjes bij dit blog zijn van Nata Metlukh.
Beste Rita!
Verantwoordelijkheden en voelen dat je je daaraan moet commiteren is heel loffelijk! Maar loslaten van die plagende verantwoordelijkheden, als dat kan, is de enige oplossing!
Hetzelfde gevoel dat je onmisbaar bent op je werk of anderzins! Als er niet bent of kunt zijn draait meestal alles door! Jouw aanwezigheid of actiebereidheid als een must zien zit tussen de oren. Laat los kaat het in het onderd lopen anderen lossen het op voor je! Wellicht niet op jou manier maar wat kan jou dat schelen. Jij bent ziek en moet alleen dingen doen die je leuk vindt. Al die besommeringen waar je onrustih van wordt, vergeet ze gewoon.
Ga dingen doen die je anders nooit doet! Vooral helemaal niets doen lezen liggen langs het strand lopen uitwaaien!
Ik ga met je mee naar Reims! Ben ook niet echt getraind door omstandigheden! Ga toch om eruit te zijn en lopen is dan bijzaak! We gaan er samen aan beginnen en zien het wel! En dan maar niet uitlopen! Loslaten us het toverwoord!
Je loopmaatje Will
Hi Rita
Heel herkenbaar je verhaal.
Ik zit er ook een beetje zo in.
Wel een mooie reactie van je loopmaatje…..
Ooit, ooit, gaan wij ook eens samen lopen nog….
Good Luck, en sterkte. Op naar Reims!
Greetz, Ruud