Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

*** Nieuw! ***

Geluksverdriet

Laatst las ik in NRC een column van Ellen Deckwitz getiteld ‘Ooit’. In dit verhaal beschrijft ze een fenomeen dat zij heel treffend ‘geluksverdriet’ noemt. Geluksverdriet is verdriet over hoe gelukkig het leven eens was, maar dat door een groot verlies nu minder gelukkig is.

Geluksverdriet is heimwee naar de periode toen het grote verlies nog niet geleden was en alles nog was zoals het behoort te zijn.

Tinnitus

Ik heb heel lang last gehad van geluksverdriet. In 2005 openbaarde zich bij mij zomaar ineens een heftige vorm van tinnitus waardoor het nooit meer stil was in mijn hoofd. In de jaren die volgden had ik maar een opdracht voor mezelf: het moest weer stil worden in mijn hoofd. Ik had zoveel moeite met al het lawaai in mijn hoofd dat ik depressief werd.

Ik wens niemand een depressie toe. Je komt tot niets, alles is zwaar en er ligt een zware deken van grijze somberheid over je hele bestaan.

Daarbovenop leed ik aan geluksverdriet. Ik wilde dat mijn leven weer was zoals voordat de tinnitus begon: rustig en stil. Toen kon ik nog gewoon genieten, nu zou ik nooit meer genieten. Van niets.

De toekomst was zwart en zwaar.

Aanpassing

De Vlaamse rouwdeskundige Manu Keirse stelt dat een essentieel onderdeel van rouw aanpassing is. Dat je accepteert dat je leven is veranderd en dat het nooit meer wordt zoals je gewend was. Dit acceptatieproces ben ik in de jaren na de tinnitus uiteindelijk toch doorgegaan. Het is, wat ik ook probeerde, nooit meer stil geworden in mijn hoofd en ik heb daar nu oprecht geen moeite meer mee.

Toen ik mijn rechteroog verloor, had ik weer in een depressie kunnen komen, maar dat is niet gebeurd. Niet toen ik het zicht in mijn oog verloor, niet toen de jaren werden gekleurd door alle complicaties waar ik doorheen moest en niet toen mijn oog uiteindelijk moest worden verwijderd en ik een kunstoog kreeg.

Het is zoals het is.

Levensmotto

Dit kleine zinnetje werd mijn mantra. Mijn levensmotto zo je wilt. Er zit acceptatie in, maar zonder dat het gelaten is. Het is een nuchter constateren.

Met een oog kun je prima leven, je hoeft er niet veel voor in te leveren. Ik heb na dit grote verlies, want dat is het verlies van een oog natuurlijk wél, echt geen last van geluksverdriet. Mijn leven was al mooi en dat is niet veranderd.

Sterker nog, leven als Blindiaan heeft me veel gebracht, ik ben er een completer mens van geworden en ik vermoed dat dat voor iedereen geldt die positief verder kan leven na het verlies van een oog.

Geluksverdriet

Mocht jij nog geluksverdriet ervaren; verzet je er niet tegen. Het is reëel verdriet. Het hoort bij rouw. En rouw is rauw. Het kost tijd, veel tijd.

Ik wens jou de tijd die jij nodig hebt.

Wordt vervolgd…

21 december 2019