Receptie

Vandaag bezocht ik een bijzondere afscheidsreceptie. Onze huisarts liet een tijd terug weten dat hij ging stoppen met zijn praktijk. In zijn eigen woorden: ‘ik ga met pensioen’.

Hoezo pensioen?

Met pensioen gaan is wat mij betreft voor allerlei mensen en beroepen aan de orde. Maar mijn eigen huisarts?

Lijkt me niet.

Die wil ik tot op hoge leeftijd advies kunnen vragen over alle kwalen en kwaaltjes die mij bezoeken.

Kwalen

De huisarts en ik, we hebben heel wat kwalen langszij gehad. Niet alleen van mij, maar ook van de andere gezinsleden.

Momenten

Een paar bijzondere momenten: het huisbezoek van de dokter na de geboorte van onze IVF tweeling, zijn totaal onverwachte huisbezoek na de geboorte van onze spontane derde, alle gesprekken in de bijna twee jaar dat ik eerst diep wegzakte in een ernstige depressie en later stukje bij beetje opkrabbelde, ondertussen langzaamaan lerend hoe ik moest omgaan met die geweldige stormen van lawaai in mijn kop (tinnitus).

Ziek

Regelmatig was mijn bezoek aan de huisarts de eerste stap op weg naar verdere medische stappen. De huisarts was tussen alle specialisten die ik in de loop der jaren bezocht, degene die bleef, en hij vormde zo ongemerkt een rode draad in mijn leven.

Vandaag

Dat hij dat niet alleen voor mij was, bleek vandaag bij zijn afscheid. Het was zo druk op de receptie dat de rij gasten tot halverwege de garderobe stond.

Vriendinnen

Twee van mijn woensdagochtendsportvriendinnen hadden ook deze dokter als huisarts. Deze week bleek na het sporten dat we alle drie persoonlijk afscheid wilden nemen. Dat zegt toch al wat, dat we ons dat alle drie hadden voorgenomen.

Zover kwam het uiteindelijk niet. Ik ben allergisch voor in de rij staan en al helemaal op een receptie.

Ik ging niet in de rij staan maar liet een berichtje achter met daarin de url van dit blog, dat ik nog wel even moest bedenken en schrijven. De titel was er ter plekke en fietsend naar huis bedacht ik wat erin moest.

Gijsbert Baars

Zo heet hij. En hij was precies hoe en wat een huisarts moet zijn. Iemand die luistert, meedenkt, handelt en geruststelt. Hij was rustig en altijd geïnteresseerd. En bovenal deskundig.

Vandaag hoorde ik voor het eerst dat hij fanatiek schaatst. Hoe leuk! Een schaatsende dokter.

Ik vind het doodjammer dat hij met pensioen is, maar misschien kom ik hem nog eens tegen op het ijs. 😀

Toekomst

Mijn dochter studeert geneeskunde. Als ze besluit huisarts te worden en ze doet dat een beetje zoals dokter Baars, dan loopt ze samen op met het leven van de honderden mensen die haar patiënten zullen zijn. Soms zal ze op afstand zijn en soms heel dichtbij.

Want dat zag ik aan al die mensen op de receptie. Een goede huisarts is een fijn soort houvast in soms onzekere tijden gedurende een heel groot deel van je leven.

15 januari 2015