Starten met Twitter

Het was zo’n avond ergens in het vroege voorjaar en er was weer eens extreem veel voetbal op TV.

Op dinsdag, woensdag, donderdag en soms ook nog op vrijdagavond Uefa-cup, Champions Leage en hoe al die competities ook mogen heten. In één woord verschrikkelijk.

In plaats van beneden bij de TV te blijven met de krant of een boek, toog ik op vrijdag 25 maart 2011 naar boven met de bedoeling op Twitter te gaan kijken.

Die eerste keer ben ik de héle avond zoet geweest op mijn laptop met het maken van een profiel, een foto uploaden, wat heel lastig was want steeds waren de bestanden te groot, uitvinden hoe ik de kleuren kon instellen en wat al dies meer zij.

Alleen mijn twitternaam stond op voorhand al vast: @runningrita ging het worden. Ik loop al hard sinds de eerste loopgolf die ergens eind jaren ’70 startte.

Mijn eerste tweet verzond ik aan het eind van die gedenkwaardige avond. Met een hard kloppend hart verzond ik de volgende tekst into cyberspace:

‘Voetbal op TV, mooie gelegenheid te duiken in Twitter. Radio aan & 100 pogingen een foto te uploaden. Gaat lekker. Morgen lopen in Panbos.’

Met enig gefriemel precies 139 tekens.  Let wel, ik had hartkloppingen toen ik de tweet verstuurde en had nul volgers 😉

In dit blog neem ik je mee naar het nut van Social Media, voor mij en voor HR.

Waarom begon ik?

De reden om te starten was tweeledig, ik wist dat veel collega-journalisten twitteren en was simpelweg nieuwsgierig.

Op Social Media was ik sinds 2007 actief, in die zin dat ik een Linkedin profiel had. Ik werkte toen als management consultant bij Ordina en in die wereld lag het voor de hand een online CV te hebben.

Linkedin zag ik als een CV in digitale vorm, niet iets dat dynamiek opleverde maar iets wat statisch is en ergens ver weg in de cloud stond.

Ik accepteerde alleen verzoeken van anderen. Verder deed ik er niks mee.

Ik had wel een keer een vergissing begaan door mijn hele contactenbestand vanuit mijn privé e-mail uit te nodigen. Ik dacht dat ik de mensen die ik wilde vragen had aangevinkt, maar die bleek ik juist te hebben uitgezet. Kleine vergissing, grote gevolgen, want ik had ineens een netwerk van ruim 150 connecties want de meesten accepteerden ook nog.

Een incident op Twitter

Na exact twee weken was er een topkader tweedaagse, het was begin april 2011. Twee mensen die ik volgde waren daar naartoe en het was ineens erg stil vanuit hun timeline.

Ik vroeg beide via Twitter: ‘Hebben jullie een strategische tweetstilte afgesproken ofzo?’

Ik was destijds nog niet gewend aan het triolezen op Twitter en was verrast dat ik via een ‘mention’ reactie kreeg van een andere collega.

Hij reageerde naar mij met: ‘Het is inderdaad verdacht stil.’

Ik antwoordde: ‘Noorverdovend stil.’

(Onze Noorse CEO was destijds sinds een klein half jaar in functie.)

Razendsnel ontving ik de volgende reactie: ‘Pikant!’

Daarna sloeg ineens de paniek toe, ‘O jeetje, wat heb ik nu gedaan? Daar gáát mijn carrière in de media, die tweet moet WEG!! EN WEL NU!!

Daarna ben anderhalf uur bezig geweest op Twitter om uit te zoeken hoe ik een verzonden tweet kon verwijderen!

Je begrijpt, mijn leerstijl is die van de plonser, ik begin gewoon en zie wel waar het schip strandt. Dit klinkt vast veel professioneler als ik het ‘learning by doing’ noem.

Strandend schip

Mijn twitter-schip strandde twee maanden daarna bijna totaal toen ik op het matje bij de Raad van Bestuur moest verschijnen vanwege een tweet die ik had verzonden over de managementleergang die ik dat jaar organiseerde en die verderop in het jaar van start zou gaan.

Die keer kwam mijn tweet bij een collega terecht die ik niet eens zelf volgde.

Achteraf bleek het om een vergissing te gaan, maar het matje had ik toen al betreden.

Ik twitterde dat ik helemaal zou stoppen met Twitter, maar kreeg daar zoveel leuke en lieve reacties op, ook van collega’s, dat ik de volgende dag toch verder ben gegaan.

De ‘openheid’ van Twitter en andere Social Media vind ik spannend, maar hij is ook wel gevaarlijk. Je moet goed weten wat je doet en iets verder vooruit denken dan ik destijds deed.

Het nut van twitteren (voor HR)

Al vrij snel begon Twitter uiterst functioneel te zijn voor mij, vanuit mijn HR rol gezien. Bij mijn huidige werkgever Wegener werven en selecteren we tamelijk ouderwets. Al in 2000, toen ik als manager HR in de ICT werkte, had ik een recruitmentteam dat internet afspeurde op zoek naar goede kandidaten. Destijds revolutionair, nu de gewoonste zaak van de wereld.

Ik ontdekte snel dat Twitter me de toegang gaf tot de nieuwste praktijk en inzichten in recruitment. Zo kon ik gemakkelijk, goed en snel bijblijven op dat onderdeel van mijn vakgebied.

Hoe ik dat deed?

Heel simpel eigenlijk, ik ben een paar recruiters gaan volgen van bedrijven die dat werk moderner doen.

Via de een kwam ik bij de ander terecht en al gauw was ik volledig op de hoogte van alle ins en outs van de nieuwe manieren van werven.

Hetzelfde deed ik met de thema’s coachen, leiderschap, duurzame inzetbaarheid en learning & development. Sinds enige tijd is daaraan toegevoegd e-learning en blended learning, dat is in het HR vak echt de next step in wereldwijde HR ontwikkelingen.

Als vanzelf ging ik ook van alles volgen over Social Media en media in meer algemene termen en marketing en communicatie en dan met name de online versies daarvan.

Privé

Ook privé had het leuke gevolgen. Er is een reuze actieve online hardloopcommunity waaraan ik deelnam en ik kon heel gemakkelijk de handel en wandel volgen van vriendinnen, vrienden en familie.

Dat laatste ondertussen wel voornamelijk via Facebook, waarbij ik me sinds begin 2009 had geregistreerd, maar waarop ik pas een half jaar na mijn start op Twitter, in september 2011, actief werd.

Medio 2012 nam ik met een team ED-collega’s deel aan een Goede Doel-actie: @3xVentoux040, op één dag 3 x de Ventoux op fietsen en daarover bloggen en dat leidde als vanzelf tot weer een nieuwe social activiteit: sinds half maart dit jaar heb ik dit eigen weblog live om te kunnen bloggen.

Fun

Niet onbelangrijk te vermelden, ik genoot en geniet van het grote ‘fun’-gehalte van Social Media. Ik herinner me dat ik me eind mei 2011 kostelijk heb geamuseerd met de plotseling immens populaire hashtag #minderboeiendeboeken.

Om hier postuum een beetje fun van mee te krijgen verwijs ik graag naar dit blog over deze hashtag. Populaire titels waren die avond: ‘De ontdekking van de zemel’ en ‘Kruisvocht in spijkertocht’. Ik deed zelf een duit in het zakje met: ‘Nurks Fruit’, ‘De geeuw van Vlaanderen’ en ‘Harry Snotter’.

Whappen

Sinds meerdere huisgenoten een smartphone hebben, vorm we samen een groepswhapp. Iedereen met grote kinderen zal het herkennen: pubers en de iets grotere variant daarvan zijn ongekend grappig. Ik lig regelmatig dubbel van het lachen om de ongein in onze groepswhapp. De opmerkingen en reacties op elkaar zijn van een grote meligheid, maar ze zijn kostelijk én geestig.

Aldus brachten Social Media een extra dosis suspense, humor en nut in mijn leven en over mijn uitgedijde netwerk heb ik het niet eens gehad. 😀

9 oktober 2013