Mijn bazen en ik -> 1 : 1

Ik werk 27 jaar, de jaren op de universiteit als student-assistent laat ik voor het gemak buiten beschouwing. In al die jaren heb ik 17 verschillende bazen en 10 externe opdrachtgevers gehad. Je kunt zeggen dat de stand 1:1 is, in elk werkjaar verslijt ik 1 baas. Tussen al deze bazen waren 3 vrouwen en 4 bazen die jonger waren dan ikzelf. De rest was man en ouder.

Mijn stelling is dat je van een baas áltijd last hebt. Als je mazzel hebt, tref je er een waar je ook lust van hebt.

Lasten

De last laat zich vertalen in de last van een hiërarchisch verband waarin je zelf niet in de meermachtige positie zit. Moeten doen wat iemand boven je, je opdraagt. Dit is zeer vergelijkbaar met stijldansen bezien vanuit de positie van de vrouw. Je moeten laten leiden door een ander. Ongeacht of die ander er iets van bakt of niet. Stijldansen met een man die het kan is te doen, maar stijldansen met iemand die geen leiding geeft, resulteert bij mij in de leiding overnemen, waar ik goed in ben. Maar dan is stijldansen niet fijn voor beiden. Want de dans is zo geconstrueerd dat de leider leiding moet nemen om het samen fijn te hebben. Wat tot gevolg heeft dat de ander in een tamelijk afhankelijke positie zit, hetgeen niet mijn voorkeurspositie is. Van wie wel eigenlijk?

Lusten

Ik heb ook ervaren dat er bazen zijn waar je lust van hebt. Als ik terugkijk zijn dat de bazen geweest die in staat waren om heel goed te kijken naar hoe ik functioneer en daarop eerlijke terugkoppeling te geven aan mij. Als dat gebeurt met respect en gevoel voor mijn belangen en ontwikkeling, is het het meest waardevolle cadeau dat een baas je kan geven. Een vroegere baas was hier zo goed in en heeft mij zodanig fundamenteel in de spiegel laten kijken dat ik met hem mee ben gegaan toen hij van werkgever veranderde. Ik wilde nog veel meer van hem leren. Later, toen ik van de tandem afsprong, heb ik altijd contact gehouden en nu nog steeds eten we eens per jaar, samen met het oude MT van destijds. Een baas waar je naast last ook lust van hebt, is goud waard.

Mensbeeld

Of een baas tot de categorie last- of lustbezorgers hoort, hangt sterk samen met zijn eigen mensbeeld. Er zijn mensen waarbij eerst een prestatie moet worden geleverd alvorens je waardering krijgt en er zijn mensen die op voorhand direct vertrouwen en ruimte geven. Bij de eerste soort is er voorwaardelijkheid in hun waardering, je moet de waardering verdienen. Vaak is dat een proces waarbij je het moet blijven verdienen. Je kostje kan zomaar gekocht zijn onder zo’n baas. De andere soort geeft je de ruimte en stuurt bij indien wenselijk. Hierbij ervaar je onvoorwaardelijkheid.

Feedback

Bij mij zal het zijn als bij ieder ander, de laatste soort werkt vele malen inspirerender. Dit zijn bazen waar je voor wilt werken, die het onderste uit jouw kan weten te halen en werkelijke groei tot stand weten te brengen. Het inschatten van jouw minnen en plussen in de context van je opdracht en je daarover op een juiste manier terugkoppeling geven is voor mij essentieel in leidinggeven. Belangrijk daarin is dat er momenten zijn in het jaar dat deze terugkoppeling gegeven kan worden. Feedback geven is onlosmakelijk gekoppeld aan leidinggeven.

Zelf de baas?

Als baas hebben je mensen altijd last van je, door goede feedback te geven kun je jezelf transformeren tot een baas waar mensen lust van hebben.

28 januari 2013