Eind juli
Vrijdagmiddag, eind juli, mooi weer en niet alleen het weekend staat voor de deur, ook de vakantie maakt haar opwachting.
‘Zullen we een terrasje pakken?’
‘Goed idee.’
‘Dan zien we elkaar in de stad over een uurtje.’
Ik ben, voor de verandering, te vroeg. Meestal ben ik te laat, maar dat zijn nu de andere leden van het gezin.
Ik heb even tijd en gelegenheid om mijn terrasburen te onderwerpen aan een kijk- en luisteronderzoek.
Voorbeeld
Een paar modieus geklede mensen komen net na mij aan. Ze dragen badges met de tekst ‘Jezus mijn goed voorbeeld’ en bestellen sinas, water en rivella.
Ik weet zodoende meteen wat Jezus zou hebben besteld.
Was er, by the way, al rivella, 2000 jaar geleden?
Dat wist ik niet. Knap dat deze vlotte twintigers dat wel weten. Het is in ieder geval duidelijk dat Jezus geen alcohol gebruikte, hoewel de Papen daar anders over schijnen te denken, die schenken maar wat graag wijn op allerhande tafels.
Milfiaanse borsten
Aan de andere kant zit een groep volvet-slanke dames. Ik schat ze tussen eind dertig en tegen de vijftig. De Milfiaanse borsten puilen zich een weg naar boven, beneden en opzij van verkoelend zomergoed. Persoonlijk ben ik daar niet zo van, ik zie liever iets meer stof, maar ieder haar meug.
En die van hem natuurlijk, want de overbuurman geniet er zichtbaar van. Hij kan er zijn ogen ternauwernood van afwenden; het kwijl loopt nog net niet uit zijn mond.
Fotoalbum
Dan komt een man aan het tafeltje naast mij zitten. Hij heeft zijn overvolle fotoalbum meegenomen. Hij kan het niet thuislaten, al zou hij willen.
Als hij opstaat en naar binnen loopt, zie ik twee grote grauwgrijze plakkaten op zijn kuiten. De voorstellingen zijn wat vervaagd maar ik zie iets van boten en zeilen. Ze varen twee verschillende kanten uit. Ik stel me zo voor dat hij twee gezinnen heeft die niet met elkaar overweg kunnen.
‘Ik wil ook een man met tattoos op zijn kuiten’, denk ik.
Maar nee, dat meen ik niet.
Ik zou er compleet op afknappen, op tatoeages op kuiten en trouwens ook op tatoeages op armen, rug, handen en waar nog meer. Je zou depressief worden, zoveel zwart zit er op sommige lijven. En dan moet je daar ook nog pijn voor lijden en voor betalen, voor die plaatjes in mineur.
Eeuwig zonde.
Nogmaals voorbeeld
Wat mij terugbrengt op Jezus. Als goed voorbeeld. De dames en een heer hebben een zware dag gehad.
Ik geef het je te doen, op een overvol, net opnieuw voor tweederde geopend Centraal Station, de blijde boodschap verkopen aan voorbijgangers wier prioriteit niet ligt bij het goede voorbeeld maar bij het halen van de trein.
Onbegonnen werk lijkt mij, maar het zal toch wel lonen, anders houden ze dat niet zo stug vol jaar-in-jaar-uit. Een beetje lijden voor Jezus schijnt te helpen op weg naar het Nirwana.
Of zouden ze zich laten ver-leiden door het terrasje dat na een lange dag op hen wacht, met sinas, water en rivella?
Moraal
Wat is nu de moraal van dit verhaal? Wat hebben Jezus, Milfiaanse borsten, tattoeages en rivella met elkaar te maken?
Helemaal niets. Behalve dat een terrasje pakken op een late en mooie vrijdagmiddag een bijzonder goed idee is. Ik werd en word er vrolijk van.
En dat, dat kan ik wel gebruiken.
31 juli 2015