Waarom niet?
Ligt het aan mij of wordt de wereld waarin wij leven steeds haatdragender en wreder? En wordt de blik waarmee wij naar anderen kijken steeds smaller en etnocentristischer?
Ik vind het zorgwekkend.
Hoe kan het dat mensen meer tegen elkaar dan met elkaar leven? Dat is toch niet wat wenselijk is?
Hoe kun je met een vrachtwagen op een massa mensen inrijden?
Hoe kun je een bom moedwillig laten ontploffen in een vol theater?
Hoe kun je onder het mom van ‘de noodtoestand’ duizenden burgers laten oppakken en zonder proces veroordelen? En, een nog veel pregnanter vraag, hoe kan het dat daar zoveel opgetogen aanhang voor op de been te krijgen is?
Ik vind het onbegrijpelijk.
Al dat kwaad in de buitenwereld leidt ertoe dat ik zelfcensuur toepas. Ik vind mijn stukjes onbenullig, onbelangrijk en onnuttig. Ik schrijf nog wel, maar publiceer niet meer. Ik publiceerde sinds de start van mijn blog nog nooit zo weinig.
‘Niemand zit te wachten op mijn schrijfsels’, ontmoedig ik mijzelf in een woordenloos gesprek met mezelf in mijn hoofd.
‘Wat een onzin!’, zei de vriendin waarmee ik gisteren zat te lunchen, ‘een beetje ontspanning is welkom hoor. Ga alsjeblieft door zoals je deed.’
Daarom wel!
Dus, nou ja, waarom ook niet?
De grote problemen los ik er niet mee op en de grote vragen ook niet. Maar misschien is het juist goed een menselijk venster te zijn. Op mijn eigen kleine wereld, met verwondering en relativering. En altijd met nuance.
Als er iets is waaraan de wereld te gronde gaat, is het gebrek aan nuance. Nuance zorgt voor toenadering, absolute stellingname voor verwijdering.
Laten we zicht op elkaar blijven houden.
22 juli 2016
Rita, dat is echt een foute beslissing. Denk je dat met niet schrijven je iets verandert aan ontsporende regeringsleiders, afdwalende depressieve extremisten, godsdienst geweld enzovoort.. Nee. Je bent een tegengeluid dat hoorbaar is in de wereld. Er is naast het extreme geweld zoveel goeds, zoveel mensen die wel, hoe klein ook, een verschil willen maken voor hun medemensen.
Jouw talent is onder meer schrijven en van je eigen levensverhaal een algemeen menselijk verhaal maken. Doe het..blijf het doen… niet omdat het een verschil moet maken maar omdat je het graag doet. Doen wat je graag doet, waar je in gelooft, is al een heel goed voorbeeld voor veel mensen die dat niet durven of denken niet te kunnen.
DOORGAAN.
Dank voor je reactie Marianne. 😀 Vanwege een wifi-loze vakantie reageer ik nu pas.
Pingback: Implosie der hersenen door de hitte - runningrita implosie der hersenen