Vervolg column Blindiaan voor Vereniging oog-in-oog

Mijn eenogige bestaan

Ik ben zo langzamerhand gewend geraakt aan het eenogige bestaan. Het valt me niet meer op dat ik licht scheef de wereld in kijk en de vermoeidheid van het begin is weggeëbd. Ik rijd weer auto, hoewel dat in het donker nog steeds een vermoeiende exercitie is, en op de fiets rijd ik zoals ik gewend was, met een lekker tempo en mijn bel in de aanslag om te kunnen inhalen. Ik rijd wel uitsluitend rechts omdat ik anders niet zie wie er naast me fietst.

Geen vuiltje in de lucht.

Tot afgelopen weekend.

Groningen

Ik was met de-man-over-wie-ik-niet-schrijf een weekendje in Groningen en we fietsten langs het Eemskanaal. De smalle weg strekte zich kilometer na kilometer kaarsrecht voor ons uit. Het was rustig op de weg, er was amper verkeer. Op zeker moment haalden wij een ouder echtpaar in, de vrouw fietste rechts en de man links. Zoals wij.

Bij het weer naar de rechterkant van de weg sturen, waarbij ik oprecht meende het echtpaar voorbij te zijn, maakte ik een inschattingsfout: ik sneed de man de pas af.

Scheldkanonnade

Wat daarna gebeurde, verbijsterde me.

‘KIJK NOU EENS WAT ZE DOET! WELJA, GEWOON NERGENS OP LETTEN EN JAWEL, JE EIGEN GANG MAAR GAAN. A-SOCIALE TRUT!! WAT EEN GOOR WIJF BEN JIJ!! KIJK UIT JE DOPPEN!!’

Ik werd niet een beetje, maar keihard uitgescholden.

Ik schrok me een hoedje.

‘Sorry meneer, maar ik heb dat niet met opzet gedaan. Echt niet! Ik zie het gewoon niet. Mijn excuses!’, riep ik terug.

We minderden samen vaart. Ik probeerde het nog eens uit te leggen, maar ik kreeg alleen maar woedende blikken terug en het schelden hield ook nog even aan.

Geagiteerd fietste ik door. Door de consternatie maakte ik een stuurfout en sneed tien meter verder de mevrouw óók de pas af. Alsof ik het expres deed.

‘WELJA, DAAR DOET ZE HET WEER! WAT EEN TYFUSWIJF! KIJK NOU, IK VAL BIJNA!! A-SOCIAAL KUTWIJF!!’

Nu waren ze beiden aan het schelden.

Snel vooruit fietsend riep ik geagiteerd: ‘Ik zie het niet aan die kant. Ik deed het echt niet expres! Sorry! Sorry! Sorry!

Geagiteerd

Ik was in staat van opperste agitatie. Het is vervelend om afgesneden te worden, natuurlijk, maar zo tekeer gaan, dat was echt buiten alle proporties.

Ondertussen kwam de-man-over-wie-ik-niet-schrijf alsmaar niet langszij. Ik keek snel om, hij fietste druk pratend naast de boze fietsers.

Ik voelde me belabberd. Eerst die scheldkanonnade en nu ook nog in de steek gelaten door de-man-over-wie-ik-niet-schrijf. Tranen welden op. Ik slikte en slikte om niet te hoeven huilen. Dat rot-oog ook!

Hoe machteloos kun je zijn?

Ontdaan

Ontdaan fietste ik door. De tranen wilden niet stoppen.

Een uur later, in de trein naar huis, was ik nog altijd van mijn stuk.

15 januari 2017