Onvoltooid verleden tijd

Misschien denken mijn vaste lezers dat ik ga zitten en al mijn blogs zo even uit mijn mouw schud? Dat is soms inderdaad het geval, maar ook heel vaak niet. Dan raakt het verhaal dat ik wil vertellen maar niet af omdat ik ergens halverwege strand.

Het blogarchief op mijn laptop getuigt daarvan. Er zijn nogal wat blogs met een onvoltooid verleden tijd.

In dit blog noem ik zeven blogs die niet nooit gepubliceerd zijn. Meestal omdat ik het schrijven niet afkreeg, soms omdat het thema te veelomvattend is.

1. Folly Talk

Wij hebben een huisvriend die architect is. Zijn naam: Clemens Koemans.

Hij eet eens per week bij ons en dat gebeurt al jaren. Zo zijn wij door de jaren heen de stille getuigen geworden van zijn strijd met het ambtelijke apparaat van de gemeente Utrecht, dat zomaar, zonder verdere toelichting, brutaalweg zijn kunstwerk genaamd Folly Talk ontmantelde en weghaalde.

Op de plek van Folly Talk zou de nieuwe Prins-Clausbrug moeten verschijnen.

Dat is ook gebeurd, het is de brug die ik gemiddeld vier keer per week overfiets op weg naar mijn werk op Papendorp.

Maar de gemeente had geen rekening gehouden met de vasthoudendheid van onze huisvriend. Hij heeft net zo lang het wijkbureau Kanaleneiland als de gemeentelijke afdeling voor de ruimtelijke ordening gestalkt, tot zij niets anders konden doen dan Folly Talk opnieuw laten maken en een nieuwe plaats geven.

Ik was bij de feestelijke opening van de hernieuwde Folly Talk, voor zover je van een ‘opening’ kunt spreken bij een dergelijk object, en ik schreef al een heel A4’tje vol, maar toen moest ik de documentatie raadplegen die ik ter beschikking had gekregen en dat was zoveel leesvoer, dat ik strandde.

Het gevolg: tot nu toe nul ‘talk’ over Folly Talk.

2. Utrecht RENT

In het voorjaar werkte ik als vrijwilliger mee aan een boekje met daarin 25 hardlooproutes in en om Utrecht. Die je natuurlijk ook gewoon kunt wandelen.

Er zit een leuk blog in de totstandkoming van het boekje met daarin ‘mijn’ Parkenroute Utrecht Oost, een route waarin stadsnatuur centraal staat en je toch ook tijdens het hardlopen een gevoel van ‘buiten’ krijgt.

Ik nodigde een paar U-Track loopgenootjes uit om samen met mij een fotosessie te beleven op delen van het parcours. Het werden mooie foto’s in en om een nog kaal Wilhelminapark, maar het blog kwam niet tot afronding.

En nu is het al zover dat aanstaande vrijdag 6 oktober het boekje wordt gepresenteerd.

3. Zweten in Zweden, dag 3 & 4, saunaaien en njuta fika

In het late voorjaar van 2017 ging ik vier dagen met mijn middelbare-school-vriendenploegje naar Zweden. Ik kwam tot een blog over dag 1 (de reis) en een over dag 2 (beversafari), maar het laatste blog over dag 3 en 4 ligt half geschreven te wachten op voltooiing.

Op de derde dag beleefden we een unieke sauna-ervaring bij een privémeer in een privébos, in de stromende regen.

We deelden met onze 60min-lijven een rokerige Finse rooksauna, zwommen in het koude Zweedse meer en aten Duitse worst en Nederlandse kaas van de Zuid-Afrikaanse braai.

Het was een waar internationaal hoogtepuntje in ons aller leven.

De volgende dag genoten we van een Zweedse fika, dat is een heel uitgebreide koffiemaaltijd, maar dan zonder de eeuwige Hollandse kroket of spiegelei en met allerhande heerlijke Zweedse taarten, hartig en zoet door elkaar, vergezeld van koffie voor de fijnproevers en thee voor de liefhebbers. Of andersom.

Het schrijven van deze aflevering ‘Sveta i Sverige’ kwam er niet van. Het blog ligt onaf te zijn in mijn blogarchief.

De acualiteit is weg en wat is er nu aan een verhaal over iets van alweer zolang geleden?

4. In Hollandse Zaken van omroep MAX

Eind juni werkte ik mee aan een uitzending van Hollandse Zaken over werkloosheid onder 50-plussers. Ik was het ‘goede voorbeeld’ van iemand die erin is geslaagd weer betaald werk te bemachtigen.

Het was een belevenis, die avond bij omroep MAX. Ik mocht de-man-over-wie-ik-niet-schrijf meenemen en wij werden onafgebroken, van aankomst tot vertrek, non-stop bezig gehouden. Het was een live opname, maar dat ben je je amper bewust, zo goed slaagt de hele crew erin je op je gemak te stellen.

De uitzending hebben we opgenomen maar niet nagekeken. Ik maakte wel een paar screenshots met mijn eigen hoofd erop. Ik zat vol in de make-up en mijn haar stond strak van de lak.

De uitzending kan nog steeds worden nagekeken op de website van het programma.

5. De derde loopbaanfase

Ik denk bij tijd en wijlen na over de loopbaanfase waarin ik mijzelf en vele van mijn vienden momenteel bevind, ik noem hem gemakshalve de derde fase. Het is de fase die onherroepelijk leidt tot je pensioen. De fase waarin je de voltooiing bereikt van je loopbaan.

Hoewel de pensioenleeftijd binnenkort naar 68 jaar gaat en ik theoretisch gesproken nog tien jaar te gaan heb, verwacht ik niet dat dat bewaarheid word. De-man-over-wie-ik-niet-schrijf gaat over een dik jaar met pensioen en als ik doorwerk tot ikzelf de AOW-gerechtigde leeftijd bereik, is hij 75 jaar.

Dat lijkt me nou helemaal niet leuk.

Doordat hij in een overgangsgroep zit en ik tot de generatie hoor die wordt geconfronteerd met een steeds verder oplopende pensioenleeftijd, leidt ons leeftijdsverschil van zeven jaar ineens tot in ieder geval al negen jaar waarin hij niet meer werkt en ik nog wel.

Dat is toch domweg niet fijn? Nog even afgezien van het feit dat mijn vader stierf op zijn 74e, wil ik nog wel samen grote fietstochten kunnen maken als ik zelf ook uit het normale werkritme ben. Wie zegt dat hij op zijn 75e nog fit genoeg is, of ikzelf, die dan tegen de 70 loopt. Ik heb nu al genoeg serieuze kwalen te verstouwen gehad.

Maar ja, dat blog over deze derde fase. Dat wil maar niet tot een einde komen. Dat zwabbert van nadruk op persoonlijke groei, tot wat er gemiddeld gebeurt in deze levensfase, tot oeverloos gemijmer over ouder worden en de lusten en lasten daarvan. Ik zou er een serie van kunnen maken, maar ja, dan wordt het een berg, waar ik al helemaal niet overheen kan kijken.

6. Don’t mention the bachelor

Zo is er ook nog een blog in wording dat ik vilein: ‘don’t mention the bachelor’ heb genoemd. Wij hebben drie studerende kinderen. Twee ervan gaan die studies niet nominaal halen. Dat is natuurlijk geen ramp en ook niet uniek.

Echter, een van beide schermde alle contact over de studievoortgang af. Iedere poging van ons als ouderpaar om enige informatie te krijgen over wat er nog nodig was voor het halen van de bachelor, werd gesmoord in een boze blik en een ‘hou-nou-eindelijk-eens-over-die-studie-op-grom’, alsof wij er ieder weekend over wilden praten. Wat we beslist wel wilden, maar wijselijk niet deden.

Ondertussen werden wij best een beetje zenuwachtig. Het kind zou toch niet deze studie niet-halen en dan met flinke studieschuld en zonder diploma verder moeten? Het vervelende van deze tijden is dat de beurs, die twee van de drie nog net kregen, en OV-chipkaartgebruik, pas onherroepelijk op ‘schuldloos’ worden gesteld als je je papiertje naar DUO stuurt. Als je dat niet doet, wordt alles definitief omgezet in een schuld, inclusief die leuke gratis OV-studentenkaart. Die alleen maar gratis is als je je studie afrondt.

Maar ja, dan zagen wij die dodelijke blik en fluisterden wij tegen elkaar: ‘don’t mention the bachelor’, John Cleese parafraserend die in Fawlty Towers in de aflevering The Germans (‘don’t mention the war’) het niet over de Tweede Wereldoorlog wil hebben vanwege zijn Duitse klanten. Waarna het steeds over WO II gaat, naturally.

Intussen hebben wij klaarheid over de studievoortgang en duimen wij ons een rotje voor de goede afloop van het geheel.

However, we still don’t mention the bachelor.

7. Vertaling van blog ‘Core Values of FRISS & my gratitude’

Ik schreef een blog in het Engels over  de Core Values van FRISS: We Care and Drive & My Presonal Gratitude. Dat plaatste ik op LinkedIn. Ik wil het nog steeds vertalen naar het Nederlands en het dan plaatsen op dit blog.

Maar, je begrijpt het al, zover kwam het nog niet.

Het vertalen staat nog op mijn ‘to-do’-lijst. Dat past dan weer wel heel goed bij het werk bij FRISS in het algemeen; er is altijd meer ’to-do’ dan er tijd beschikbaar is. 

Jouw voorkeur

Mocht je denken, dit of dat verhaal wil ik toch graag een keer lezen, geef dan je voorkeur door via een reactie op dit blog. Dan zal ik mijn best doen het schrijven te voltooien of op te pakken.

Ik ben benieuwd.

30 september 2017

P.S.

Als je je reactie niet gepubliceerd krijgt, moet je alleen even de rekensom vernieuwen, die verloopt na een paar minuten. Dat ik dat zo heb ingericht is niet om te pesten, maar om te voorkomen dat bots (robots) mijn site hacken.