Vervolg op column Blindiaan voor Vereniging oog-in-oog

5 mentaal tips

De medische begeleiding die volgde op het verlies van mijn oog was prima. De mentale begeleiding vond ik allerbelabberdst. ‘U zult de eerste drie maanden heel erg moe zijn’, is ongeveer het enige dat op dat vlak is gezegd. Verder moest ik het zelf uitzoeken.

Ik heb al na een paar dagen het mentale besluit genomen geen gevecht aan te gaan tegen het onvermijdelijke. Mijn mantra werd: ‘Het is zoals het is’.

Nu ik wat verder ben, kan ik wel een paar mentale tips bedenken voor iemand die er nog maar net mee is geconfronteerd.

Mentaal tip 1 – werk

Ik ben blijven werken.

Dat was een wijs besluit. Het hielp mij niet in elkaar te zakken en letterlijk op de been te blijven. Het leidt daarnaast letterlijk en figuurlijk af. En afleiding is heel goed.

Dit werkt niet altijd en niet voor iedereen, maar proberen de draad van het normale leven vast te houden, heeft beslist een – ondergewaardeerde – therapeutische werking.

Mentaal tip 2 – rust

Ik organiseerde rust.

Of, zoals in de sport wordt gezegd, ik pakte mijn rust. Ik stopte met sporten, zei allerhande afspraken af en stopte met mijn vrijwilligerswerk.

Het waren geen vrijwillige keuzen. Ik kon niet anders omdat ik in het begin doodmoe was van het moeten kijken met één oog. Nog afgezien van de energie die het kost als je je zorgen maakt en de uitputting die ontstaat door het doorleven van allerhande emoties.

Mentaal tip 3 – leefstijl

Ik veranderde mijn eetpatroon.

Ondanks dat iedereen beaamde dat ik niet te dik ben en al heel gezond leefde, bleek ik toch verrassend veel te kunnen veranderen aan mijn eetpatroon.

Zo is kaas bijna geheel uit den boze, zoals ook alle ‘harde’ vetten. Dat zijn, simpel gezegd, alle vetten die langzaam smelten of zweten als ze niet in een koelkast worden bewaard. Ook melk en eieren zijn op de bon gegaan. En alle vette vlees en vleeswaren. We eten vaker vette vis, maar beslist geen garnalen noch paling. Jammer van de garnalen, maar om te zeggen echt erg, neen, dat zeker niet.

Ook zijn alle kant-en-klaar en bijna kant-en-klaar producten in de ban gedaan, wegens veel te zout.

Ik val er geen gram van af. Dat is reuze jammer, want dat was wel de bedoeling.

Mentaal tip 4 – vacuüm

Mijn leven ging als vanzelf in de pauze-stand.

Na zoiets heftigs als deze gebeurtenis, is er ineens een gisteren, en tegelijkertijd is er nog geen morgen. Er is wel vandaag en vandaag is een soort vacuüm, ik beschreef het eerder al als ‘tijd morsen’.

Iedereen maakt plannen, ik niet.

Ieder heeft een doel, ik niet.

Iedereen weet waar hij mee bezig is, ik niet.

Ik bungelde de eerste maanden in een vacuüm van tijd, angst, zorgen, onzekerheid en rouw. Ik leed een verlies. En verliesverwerking is hard werken, of beter, hart werken.

Zoals gezegd dacht ik al heel snel: ‘Als ik verder moet met één oog, dan is dat zo. Daar ga ik geen verzet tegen plegen. Dat ga ik accepteren en ermee leren omgaan’.

Maar dit denken is iets heel anders dan het echt doorvoeld doorleven.

Er is daarna een op-en-neer gaan van gevoelens geweest. Ik ben verdrietig geweest en zoals gezegd angstig, en ook kwaad en heel af en toe had ik medelijden met mezelf.

Ik heb mijn verhaal aan veel mensen kunnen vertellen en kon dat op veel verschillende manieren en momenten. Dat helpt enorm.

Ik heb mezelf niet gecensureerd. Als ik iets heb geleerd in de loop van mijn leven, is dat het na zoiets nodig is dat ik mezelf ruimte geef en alles goed vind. Niet dat alles goed is, maar in de zin van ‘het mag er zijn’, ‘mijn gevoel mag er zijn’, ‘ik mag er zijn’.

Mentaal tip 5 – het is zoals het is

Vorige week was ik op vakantie, gewoon dichtbij huis in een klein boshuisje wat prachtig tegen het Gooimeer aan ligt. Ik hoefde daar helemaal niks en dat was zalig. Door het lezen van een prachtig boek vergat ik dat ik dat met maar met één oog deed. Bij het wandelen vergat ik dat mijn beeld zo’n dertig procent smaller is. Ik durfde zelfs een heel klein stukje auto te rijden.

Het is zoals het is.

Er zijn ergere dingen in de wereld. Veel erger zelfs.

Het verlies van mijn oog is niet het einde van mijn leven. Het is het begin van een ander deel van mijn leven. Niet slechter, niet beter, alleen anders.

Ik voel me er rustig over.

Wordt vervolgd…

30 april 2017