Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

De les van de vierkante centimeter

Ik zit hier en ik denk aan alles waarover ik kan schrijven en ik blijf zitten en ik doe niks. Ik kom tot niks. Ik wil wel schrijven, maar het resultaat is niks. Er zijn alleen vluchtige, genadeloze gedachten.

De tijd glijdt.

De tijd glijdt voorbij.

Ik leef op de vierkante centimeter en kijk naar het leven buiten. Ik ben de gevangene van dit lijf. Het nagelt mij vast in gemene geluiden en een troebele blik.

Mijn gedachten snijden gelijk een vlijmscherp mes. Ik snij door het leven en leg plakjes klaar voor wie het lezen wil.

Ik ben als ik schrijf.

Ik ben geworden wie ik was, maar aan wie ik voorbij leefde en wegstopte in de lades ‘straks’ en ‘later’.

Mijn levensles

Ik berust.

Ik accepteer het lawaai en accepteer mijn halve blik. Ik ben niet mijn defecten. Ik ben heel. Ik blijf heel.

Accepteren is te leren.

Het is op afstand en verreweg het moeilijkste dat ik ooit deed of presteerde.

Ik leef.

Ik leer.

Hoe dan ook.

Wordt vervolgd…

6 januari 2018