79,2 kilogram
De weegschaal is onverbiddelijk: ik ben al een jaar ruim boven mijn eigen maat. Halfslachtig probeerde ik vele maanden in 2016 de overtollige kilo’s kwijt te raken, maar met halfslachtige maatregelen krijg je er hooguit een paar kilo af en niet 15 procent van je eigen gewicht.
Deze week bereikte de weegschaal het voorlopig hoogtepunt: ik woog 79,2 kilo. Vanochtend stond hij enigszins geruststellend op 78,4, dus die extra 800 gram waren de kerstcalorieën, maar toch.
Niet te zien
Je ziet het niet overigens. Dat ik bijna 80 kilo weeg, ziet geen hond. Bij mij verdeelt al het vet zich buitengewoon gelijkmatig over buik, borsten, benen en alle andere lichaamsdelen die niet zo olijk beginnen met een ‘b’.
Ik zie het zelf wel. Ik heb een dikke kop en als ik naar beneden kijk, zie ik grotere hoeveelheden buik en borst dan ik gewend ben bij mezelf.
Aixerona Asovren (omgekeerde Anorexia Nervosa)
Mentaal ben ik nog steeds dun. Ik lijd aan omgekeerde anorexia nervosa. Dat noemen we aixerona asovren (spreek uit als: aixerona asovren). Ik denk aan mezelf als een slank persoon en als ik mezelf toevallig in een winkelruit zie, heb ik niet eens in de gaten dat ik het zelf ben. Zelfs in de spiegel zie ik geen dikke trien, maar een dun iemand met een ietwat uitgedijd lijf.
Foto’s zijn, net als de weegschaal, onverbiddelijk. Dan zie ik wel degelijk iemand die ik niet ben. En dan heb je ook nog mijn mik-oog, dat ziet er op foto’s meestal niet uit. In 2016 werd mijn verhouding tot foto’s als de verhouding tussen Geert Wilders en Marokkanen. Het werd alsmaar minder, minder, minder. Terwijl er steeds meer, meer, meer van mezelf kwam.
Hoe het zover kwam
Hoe kwam het zover? Ik ben toch die hardlopende en fietsende dame die geen gebrek heeft aan lichaamsbeweging. Ja en nee. Ik heb vrijwel een jaar weinig mogen en kunnen doen vanwege de medische perikelen rond mijn blinde oog, wat ik deed was een beetje meehobbelen in de marge. Toen ik weer mocht sporten stond ik stijf van de pillen vanwege de complicaties aan mijn oog.
Van die pillen kom je aan.
Niet dat dat is gezegd toen ik ze in groten getale moest slikken, maar na drie maanden slikken was er acht kilo bijgekomen. Potverdorie, niet te geloven: acht hele kilo’s eraan getoverd in drie maanden tijd.
Afvallen in 2016
Het Grote Afvallen begon zo’n beetje in maart 2016. In mei zou ik een reünie hebben met wat middelbare schoolvrienden en ze zouden me toch echt niet als de dikke versie van mezelf leren kennen.
Mei kwam en ik woog nog steeds zo’n 77 kilo. Dan maar dik.
Daarna zou ik op fietsvakantie gaan en de-man-over-wie-ik-niet-schrijf zou me toch echt niet met mijn dikste achterste op de fiets zien zitten sinds onze ontmoeting in 1985. En dat weken achtereen.
Juli en augustus kwamen en vrolijk zat ik met 78 kilo op de toerfiets. Beetje hard duwen bergop, dat wel, maar het ging nog best, misschien zou ik wel wat afvallen van al dat trappen op de pedalen. Ruims 1200 kilometer verder woog ik nog steeds 77 kilo. Ik had er precies 1 kilo afgefietst. Dat is nog eens energiezuinig op vakantie gaan.
In september vond ik dat het echt niet meer kon. Ik moest nu echt op dieet. Ik hield het precies vijf dagen vol. Daarna kwam het weekend met alle weekend-gerelateerde eetgewoontes van dien. Ik hield het half en half drie weken vol en minderde tot 75,4 kilo. Daarna had ik er weer de balen van en groeide het lijf vanzelf weer naar 78 kilo.
Welk dieet dan?
Ik googelde op ‘reviews diëten’ en kwam op de site Dieetervaringen.nl, een site waarop meest vrouwen hun ervaringen delen met allerhande diëten. Alle diëten hebben voor- en nadelen, waarbij me opviel dat er nogal wat diëten zijn waar je van aankomt. Lekker dan.
Geen enkel dieet sprong eruit, in positieve zin. Wel zijn er vele diëten die simpelweg niet werken. Of die een buitengewoon tijdelijk resultaat geven en dan vooral blijken te gaan om vochtreductie en laten verdwijnen van spiermassa in plaats van vet.
Je hebt ook de superfood- en bootcampmaffia, die bestaat uit overwegend jonge meiden, die nog helemaal geen gewichtsprobleem hebben en die met de grootste wijsneuzigheid onwaarheden debiteren over hoe het lichaam werkt en hoe je het beste een sixpack of killerbody kan krijgen. Je moet vooral hun boek kopen en hun blog of vlog volgen. Kortom, je moet hun portemonnee spekken.
Wat een leuke woordspeling is in het domein van de anti-spekmaffia.
Ik weet het prima
In 2015 ben ik onder begeleiding van een diëtiste vijf kilo afgevallen, ik weet precies wat ik moet doen en laten om af te vallen. Het is allemaal niet moeilijk, ik moet het alleen wel volhouden. Het is toch een tijdje lang karig aan met allerlei lekkers. En dat dan levenslang volhouden.
Pfoe, dat is niet misselijk.
Het lukte mij niet in 2016.
2017
In 2017 gaat het wel lukken. Echt waar. Ik wil er 12 kilo afkrijgen. Dat is 15 procent van mijn huidige gewicht. Mijn streefgewicht is <67 kilo.
Doe je mee?
Samen diëten is makkelijker dan in je eentje, en ik kan wel wat mentale en praktische steun gebruiken.
1 januari 2017
Ha Rita, ik heb ook last van de omgekeerde anorexia. Onlangs noemde iemand mij mollig. Mollig, ik? Dat was wel even slikken. Dus ook ik heb het goede voornemen om te lijnen. Geen snoep, geen alcohol, meer groente. Nu nog even volhouden 🙂
Fijn dat ik niet de enige ben met een ‘ik-ben-slank’-zelfbeeld!
Zoals jij het beschrijft klinkt het als een eitje. Alleen dat ‘even volhouden’ is verraderlijk. En moeilijk. En zo bar ongezellig.
Nee juist moeilijk. Vooral geen alcohol en hartig snoepen. Overdag gaat het wel.
Dat bedoel ik! Hoewel geen alcohol voor mij echt niet moeilijk is. Ik drink amper. Maar ja, dat levert dan ook meteen geen caloriebezuiniging op. Niet snoepen en snaaien, dat is de uitdaging. Plus de weekenden, van vrijdagavond tot en met zondagavond.
Volgens mij is het moeilijke dat je je moet voornemen om nooit meer te snoepen en te snaaien. Het is dus geen kwestie van even volhouden maar gewoon niet meer doen en dat is juist zo moeilijk. Het spul niet in huis hebben helpt wel.
Pingback: lukt samen afvallen beter