Bobby & Ethel Kennedy
Een tijdje terug zag ik een documentaire over Robert ‘Bobby’ Kennedy. In de film was te zien hoe Bobby, als het kleine broertje van John F., bijna per ongeluk in het centrum van de macht terechtkwam. John was ambitieus, Bobby deed alles ‘to serve my country’.
Achter Bobby stond Ethel en ze kregen 11 kinderen. De film was gelardeerd met vele privé-opnames waarbij ik, naarmate ik langer keek, steeds meer naar Ethel ging kijken en steeds minder naar Bobby.
Ethel sprankelde, maakte plezier, sportte met overgave, organiseerde zich suf aan teaparty’s en was ondertussen volcontinu zwanger. Haar motto: ervoor gaan en winnen, winnen, winnen. Ze was super ambitieus in haar toewijding aan Bobby, zoals hij dat was aan zijn land.
Dienstbare ambitie
Want Ethel was vooral Bobby’s steun en toeverlaat. Haar toewijding voedde zijn ambitie en omgekeerd vervulde zijn succes haar ambitie. Verrassend genoeg waren beide naast ambitieus ook dienstbaar. Ik zag twee mensen die hun ambities realiseerden door dienstbaar te zijn.
Zo geformuleerd is ‘ambitieus zijn’ niet langer een egocentrisch streven, met de negatieve connotatie die het woord oproept, maar heeft het ook een waardevolle sociale component
De ambitie van een organisatie krijgt vorm via de mensen die er werken. De stip-op-de-horizon wordt bereikbaar via het persoonlijk streven succesvol te willen zijn en je eigen ambitie te willen delen met de mensen om je heen. Ambitie is dus niet alleen goed voor jezelf, je helpt er ook je collega mee.
12 november 2012
Dit artikel is op 8 maart jl. verschenen als column op www.lerendeleiders.nl.
Daarvoor verscheen het op 28 december 2012 met een iets aangepaste tekst in PiM #6, het personeelsblad van Wegener.