Feuilleton 3xVentoux040 – Actieblog uit 2012

Aflevering -11-

Eenzaam beuken in de polder

Vandaag is de dag van de retry van het rondje Amerongse Berg dat ik een paar weken geleden zou fietsen waarbij ik in plaats van op de Amerongse Berg in het Diakonessenhuis terecht kwam. Zie: Botsing: klein tochtje, heel verhaal.

Het werd een dag van eenzaam beuken in de polder.

Bossen

Het eerste deel van de tocht gaat als een tierelier. Lekker op tempo fietsen door de mooie bossen bij Soestduinen, windje mee. Dit deel heb ik ondertussen al zo regelmatig gefietst dat ik de voorgenomen route rijd zonder hulp van knooppunten of navigatie.

Wandelaarsneurose

Op mijn route is een wandeltocht aan de gang. Soms gaat die van hun en die van mij over hetzelfde smalle fietspad. Ik roep dan ongeveer 50 meter van te voren keihard ‘tringeling’ bij wijze van fietsbel.

Wat opvalt is dat de dames en heren wandelaars áltijd, en dan ook echt áltijd, eerst achterom kijken en dan pas opzij gaan.

Beste wandelaars, dit is de verkeerde volgorde! Jullie moeten eerst opzij gaan en dan achterom kijken. Wij fietsers proberen te voorkomen dat we in de remmen moeten hangen. Het achterom kijken kost tijd en wij gaan als de wiedeweergaai zo snel, dus voor je er erg in hebt, moeten de remmen worden gebruikt.

Het is het beste als jullie in therapie gaan om van deze wandelaarsneurose af te komen.

Amerongse Berg

Bij de Amerongse Berg aangekomen, doe ik iets wat ik enkele maanden geleden nog niet voor mogelijk had gehouden. Ik ga zes keer heen en weer. De jongens van Pals Vlat doen dat ook. Ze halen me steeds in, maar pauzeren langer waardoor we toch ongeveer gelijktijdig klaar zijn met deze intervaltraining.

Het levert me 1360 hoogtemeters op. Nu is de Amerongse Berg niet echt spannend aangelegd dus het stijgingspercentage stelt helemaal niks voor.

Maar vanwege mijn gebrekkige trainingsarbeid in de vorige maand heb ik me voorgenomen deze maand vooral op hoogtemeters te trainen.

Beuken in de polder

Aan de kant van de Lek verlaat ik Amerongen en fiets over de Lekdijk richting Wijk bij Duurstede. De wind staat pal tegen en het waait hard. Op de dijk vang ik alle wind die mogelijk is. Voor de verandering begint het ook nog te regenen. Hier is maar een antwoord denkbaar: verstand op nul en beuken tegen de wind.

In totaal fiets ik zo’n dikke dertig kilometer tegen de wind op de dijk en door de polder tussen Wijk bij Duurstede en Rhijnauwen. Het kilometrage per uur zakt flink. Ik stel me voor dat ook dit een goede voorbereiding is voor het klimmen en beuk door.

Prikkellimonade

Het laatste stuk vloek ik een paar keer hardop tegen het weer in het algemeen en tegen de wind in het bijzonder. Wat een ploert. En wat is zo’n fiets licht. Ik heb soms moeite rechtuit te sturen.

De laatste 15 kilometer heb ik constant prikkellimonade in mijn bovenbenen, zo moe zijn ze.

Bij thuiskomst ben ik trots en voldaan. Deze forse training heb ik toch mooi in mijn eentje geklaard. 😀

5 april 2020