Ochtend
Wakker worden, tent en slaapspullen opruimen, douchen, vieze en stinkende fietskleding aandoen evenals de nog smerigere fietsschoenen, om nog maar te zwijgen over de fietssokken (een fietsvakantie is niet voor geurwatjes), ontbijten en… rijden maar!
Later in de ochtend
Circa 20 tot 25 km verder: koffiepauze. Met Kuchen als het er is, anders met zelfgekochte chocola of koekjes. Alles in een keer opeten natuurlijk. YOLO!
Begin van de middag
Weer zo’n 30 km verder. Eetpauze met 50 km in de benen, of minder als het veel bergop ging. Vaak eten we tussen de middag het Tagesmenu of Menu du Jour bij de lokale horeca. Makkelijk en lekker. Ook YOLO!
Hoogtepunt was dit jaar een overheerlijke Sushi-maaltijd in een onooglijk Luxemburgs dorpje waarvan ik de naam al niet meer weet, met, jazeker, een uitmuntend Japans restaurant.
Fietscadans
Het fietsen is geestdodend of geestverrijkend. Het is maar hoe je aankijkt tegen talloze onnozele en nozele gedachten, verzonnen en hardop gezongen liedjes, afstappen om de kaart goed te bekijken, leesbril verplicht bij de hand, weer opstappen, cadans zoeken, voorop rijden of achteraan. Meestal het laatste trouwens, ik haat zelfs het minste zuchtje tegenwind.
Hoeveel kilometers zat ik al achter die lange, tanig gespierde man? Honderden, zo niet vele duizenden kilometers.
Bij het klimmen rijden we ons eigen tempo. Mannen die tijdens het stijgen bij hun vrouw blijven rijden, of vrouwen die willen dat hun man dat doen, ik begrijp ze niet. Klimmen moet je in je eigen tempo doen. Evenals afdalen.
Afdalen kan ik als de beste. Klimmen ook wel, maar niet zo snel en zo lang als ik zou willen… Ik hou van het tempo van het naar beneden storten en vertrouw blind op mijn remmen en mijn eigen stuurmanskunst. Het is altijd weer een sport om tijdens een afdaling auto’s in te halen of op zijn minst achterop rijdende auto’s vóór te blijven. YOLO!
Dit jaar vroeg ik aan P.: ‘Denk jij dat ik Marianne Vos kan bijhouden met afdalen?’
Zijn antwoord: ‘O zekers, ik denk dat Marianne nog veel van jou kan leren!’. 😛
Fietsvakanties met kinderen
In eerdere jaren fietsten we als gezin hele afstanden. De enige concessie die wij in die jaren deden was dat we geen tent meenamen, behalve de allereerste keer. Het in de ochtend opruimen van vijf slaapzakken, vijf matjes, een berg keukenspullen en een grotere tent, was teveel van het goede. We maakten het ons gemakkelijk met overnachtingen in hotels, pensions of jeugdherbergen.
We fietsten in 2003 met onze drie kinderen, die toen acht en zes jaar waren, naar Legoland in Denemarken. Later fietsten we in Zweden langs het Götakanaal (2005), waar trouwens nergens een vrouw in lag, we reden naar Parijs (2008), Berlijn (2009), van Berlijn naar Kopenhagen (2010) en vanaf huis via de Rijn naar de Vogezen (2012).
Vorig jaar wilden we de Northsea Cycle Route fietsen van Newcastle naar Harwich met alleen onze twee zoons, maar we hadden deze tocht slecht voorbereid. In Engeland kun je geen long distance fietsen zonder tent. Binnen een week waren we weer terug, wel een mooi verhaal over landlady Christine rijker.
Het goede voorbeeld is in zekere zin besmettelijk. Dit jaar fietste onze dochter met haar vriend bijna 1500 kilometer naar Wenen, op onze fietsen weliswaar, en eerder fietste ze al eens naar Taizé. Onze oudste zoon wil niet meer met ons mee, want wij fietsen te langzaam en niet lang en zwaar genoeg. De jongste kon ondanks zijn ASS stoornis altijd goed meefietsen, juist vanwege de sterke dagelijkse cadans in dit type vakantie. Maar om dit jaar alleen met pa en ma op de fiets te stappen, dat leek hem niks. Wij gaven hem geen ongelijk. YOLO!
Later in de middag
Theepauze of ijspauze of graspauze. Of alles tegelijk. Het is tenslotte ook nog eens een keer vakantie! Was dat niet les 1 uit het grote zakvakantieboek? YOLO!
Begin van de avond
Ergens tussen 65 en ruim 100 km in de benen. Beetje moe en zeker voldaan rijden we een camping op. Inschrijven met uitleg over de speciale douchesleutels, of niet. Met uitleg over de wifi, of niet. Met uitleg over het restaurant, de winkel, de bar, of niet. De prijzen varieerden tussen €12,50 en €35,- per nacht. Für ein kleines Zelt ohne Elektra. Behalve dan dat we de iPhone en iPad willen opladen. Dat dan weer wel.
Nog wat verder de avond in
De tent opzetten, bed opmaken, douchen, vieze stinkfietskleding te luchten hangen (wassen is echt te onhandig als je morgen weer verder fietst en een beetje fietsvakantievriend moet zoals hiervoor al geschetst beslist tegen een lichaamseigen luchtje meer of minder kunnen) en brood eten. Al dan niet met soep of een toetje. En kwark of yoghurt bij wijze van boter. En dat is echt lekkerder dan het klinkt. 😉 YOLO!
Later in de avond
Beetje hangen bij de tent, thee drinken op een terras of bij de tent, beetje kletsen, wat lezen of schrijven. YOLO!
Soms is er live muziek op de achtergrond, soms een lokaal radiomuziekstation, meestal ligt de camping vlakbij een spoor of een grotere drukke weg en heel vaak ook vlakbij een kerk, die vriendelijk ieder kwartier meldt. Tot circa half een en daarna ben ik in de cadans van slaap, dromen en weer verder slapen.
Ik zeg: YOLO! *)
12 augustus 2014
*) YOLO:
YOLO = You Only Live Once = favoriete uitdrukking van onze oudste zoon, die nu als eerstejaars in Grunn nieuwe levensavonturen beleeft bij de introductie! 😀
PS:
Dat zo’n sportieve vakantie niet uitsluitend en alleen Hosanna en Halleluja is, bewijst onderstaand verhaaltje dat ik op Facebook plaatste toen ik er op een van de laatste dagen doorheen zat.
