Onder het motto ‘verandering van spijs doet eten’ deze keer een blog van gastblogger Wilco Machielse, die mij interviewde voor de HLG* nieuwsbrief.

Wilco kennen we ook als #Pheidippides en als @snelvoeter en @wilcodoet en van zijn website Wilcodoet. 

*HLG = HardLoopGroep, de recreanten bosgroep van atletiekvereniging U-Track.

Samen werden we al een aantal keer vereeuwigd bij de Pheidippidesloop. Waar ook anders?

Gastblogger Wilco Machielse en moeder-overste zelf

In 2017 kon ik zelfs meelopen!

Wilco stelt zichzelf eerst even voor.

Hallo, ik ben Wilco Machielse

Rita ken ik van mijn atletiekvereniging en daarvan speciaal de afdeling in het Panbos bij Zeist waar vooral recreanten en lange-afstandslopers lid zijn van de HLG: HardLoopGroep U-Track. Voor deze groep en diverse oud-leden verzorg ik de wekelijkse nieuwsbrief voor zo’n 90 mensen.

Toen Corona in maart 2020 de ontmoetingen in het ‘Panhuys’ (ons clubhonk) onmogelijk maakte, ben ik een serie interviews begonnen met leden van onze club.

Eerst vond ik dat Rita wel even kon wachten, want ze timmert zelf genoeg aan de weg. Onzin natuurlijk. Zo’n drijvende kracht in het bestuur van U-Track, onze moeder-atletiekvereniging mag in de schijnwerpers.

Nou… dat heb ik geweten. Het werd mijn langste interview ooit: meer dan 2.000 woorden.

Hierbij. En ook: veel lees- en kijkplezier!

Rita Verduin: onze moeder-overste van heerlijke resultaten

Wat is dat toch met die vrouwelijke columnisten? Sylvia Witteman heeft het over ‘Huisgenoot P’, waar iedereen weet dat het haar man Philippe Remarque betreft, tot vorig jaar haar redactionele baas en hoofdredacteur van de Volkskrant. Eva Hoeke schrijft in haar columns in Volkskrant Magazine over ‘De Man’ waar misschien niet iedereen weet dat hij Marcel van Roosmalen heet.

De columniste waarmee wij een langdurig interview hadden (‘Ik kan best kort van stof zijn hoor’, zei ze bij het begin van mijn langste interview ooit van uiteindelijk één uur en drieënvijftig minuten, dit zijn ruim 2.000 woorden geworden!) heeft het over ‘de-man-over-wie-ik-niet-schrijf’, waar we allemaal weten dat zij haar echtgenoot Paul Dijkstra bedoelt.

Is het interessantigheid?

Dat heeft deze Rita toch helemaal niet nodig?

Maar ze heeft wel enig recht van spreken. onze gaste is namelijk dermate veelzijdig actief en gedreven, dat het soms lijkt dat traditioneel-maatschappelijk gezien bij haar héél véél héél ánders is.

Zet de drukpers maar vast aan: we gaan beginnen!

Rita Verduin is goed in eigen PR…

…En daar is natuurlijk niks mis mee. In eerste aanleg denkt uw reporter dat dit een makkie gaat worden. Kijk maar even mee op LinkedIn:

2020 – thuiswerken vanwege corona

Samenvatting

Zoals het hardlopen een rode draad is in mijn leven, zo is mijn werk dat ook. Het werkt in feite simpel. Ik wil vooruit. Ik hou van ontwikkelen, van uitproberen, van vernieuwing. 

Voor individuele loopbaan- en levensvragen zet ik ZKM coaching in. Via je levensverhaal wordt een individueel ontwikkelingsassessment gemaakt. De ZKM leert je hoe je kunt zijn wie je bent.

Echter…, met Rita aan de telefoon pakt dat anders uit. Ik hoef weinig vragen te stellen; Rita’s spraakwaterval blijft wel doorlopen.

We beginnen met de meest normale vraag:

Uit wat voor nest kom je?

Oh, die vraag lokt veel uit. Prachtige verhalen komen voorbij, vanaf de afkomst van haar grootouders. Rita is geboren en getogen in Eindhoven in een gezin dat alles behalve Brabants was. De ouders van haar moeder Winy kwamen uit Veendam en haar vader Maarten uit Middelharnis dat op het streng gereformeerde Goeree-Overflakkee ligt (in Zuid Holland, níet Zeeland!).

Aan het eind van de basisschool kwam de hoofdonderwijzer vertellen: ‘Vrouw Verdune, die zoon van jullie is te knap om naar de ambachtsschool te gaan.’ Dus kwam haar vader – hoogbegaafd in de exacte vakken – op de HBS terecht. Na de militaire dienst (waar hij zijn dialect afleerde) kwam hij terecht op het NatLab van Philips in Eindhoven. Dat was in de vorige eeuw hét researchcentrum van Philips, waar ook de CD werd uitgevonden. Maarten Verduin maakte carrière tot de top en was onder andere de drijvende kracht achter de uitvinding van de eerste kunstmatige (varkens)hartklep.

Als jong meisje van een jaar of 5

Rooie Rita in het Rooie Nijmegen

Maarten en Winy leerden elkaar kennen bij de Jonge Socialisten van de PvdA. Als je als vrouw trouwde, moest je stoppen met werken, maar met een betere baan mocht je doorgaan tot je zichtbaar zwanger was. Rita’s moeder moest stoppen met werken. Het eerste kind werd onze Rita. Zus Ellen kwam vier jaar nadien.

The happy running couple

Rita vond het leven van haar vader super interessant, dat van haar moeder leek haar dodelijk saai.

Dus wilde Rita vooral veel studeren.

Dat werd allereerst politicologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en tussendoor Marketing aan de Open Universiteit. Maar die felle politieke discussies lagen haar minder dus is ze uiteindelijk afgestudeerd aan de Radboud in Arbeids- en Organisatiepsychologie, mét ZKM dus.

Haar beste vriendinnen werden in 1985 bij hun stages begeleid door Paul Dijkstra en zij stelden hem voor aan Rita…

De rest is geschiedenis.

Op de fiets bij de Felbertaurntunnel (Oostenrijk) – begin jaren ’80

Mensenmens

Personeelswerk heeft Rita altijd geboeid. Haar eerste baan was bij de NMB Bank, daarna UWV, Ordina en Wegener Media in 2008. ‘Ik hou erg van de eigenwijsheid van journalisten’, daarom studeerde ze in de jaren ’90 nog een jaar journalistiek aan de Hogeschool Utrecht want schrijven is haar hobby.

Hé Rita, dat herkennen we in jouw blogs. Daarover sprekend, komt Rita met het voorstel voortaan bij mijn interviews en/of HLG-nieuwsbrieven steeds een aan atletiek gerelateerd blog mee te sturen. Het eerste zetten we onderaan dit verhaal.

Op Corsica – 1989

Als ZZP’er kreeg onze Rita, als tijdelijk werkloze stagiair van 50+, de opdracht om ‘FRISS’ beter in beeld te brengen op internet. Dit IT-bedrijf is specialist in fraudebestrijding in de verzekeringswereld. Die samenwerking klikte dermate, dat zij meer opdrachten kreeg en nu in vaste dienst is als ‘Hertogin die dingen fikst’.

Dat Rita dol is op mooie benamingen ook op LinkedIn, moge blijken uit haar functieomschrijving bij onze atletiekvereniging:

Member of the board (secretary)

Bedrijfsnaam: U-Track (Track & Field Association) – vrijwilligerswerk

Mei 2010 – heden

Disclaimer: dit is alléén zo op de Engelse versie van haar LI-profiel, op de Nederlandse versie heet het gewoon secretaris.

Uitgebreide sportloopbaan

Hoe kwam je bij ons terecht? Rita steekt van wal: ‘Mijn ouders waren actief in een rooie zwemvereniging, de Eindhovense Watervrienden. Ze waren een voorbeeld als betrokken lid van elke vereniging. Wel met plezier: je bent een ‘blijwilliger’. Ik was als de dood voor water, maar moest toch echt leren zwemmen. Dat lukte t/m diploma E. Ik heb last van hoogtevrees dus van de plank duiken weigerde ik. Na jarenlang wedstrijdzwemmen als puber wilde ik kunstzwemmen maar dat werd een ramp. Ik kon niet elegant in het water springen. Ik leek meer op een bommetje. Ik was te plonserig.

Uitgekeken op het zwemmen, werd het rugby proberen in Nijmegen! Inmiddels weet ik dat Marleen van de Wouw daar toen ook lid was.’

Frankrijk, bij de Verdon – 1990

Batavierenloop met de studenten

‘In Nijmegen had je de Batavierenrace naar Enschede. In 1978 was dat mijn eerste deelname aan een loopevenement.’

In Nijmegen is Rita vervolgens lid geworden van de Nijmeegse Studenten Atletiekvereniging ‘t Haasje. 400 en 800 meter waren haar favoriete afstanden. Ze werd redacteur van het clubblad Coenein en later werd ze voorzitter van ‘t Haasje.

In Utrecht begon Rita’s loopcarrière bij AV Hellas, van 1990 tot 1997. Eenmaal met drie kleine kinderen trainde ze weinig en deed enkel wat loopjes zoals de Maliebaanloop en de Zevenheuvelenloop.

In 2006 zat Rita ziek thuis met een depressie vanwege een gigantische bak lawaai in haar hoofd door tinnitus. Ze kwam enkele dames van ‘Sport Overdag’ tegen met José van Dam en zo kwam ze bij U-Track. De fusie heeft ze net niet meegemaakt.

‘We hebben ook een leuk clubje in het bos’ , werd haar verteld. ‘Mag ik dan niet meer uitslapen op zaterdag?!!’ Toch werd de HLG haar nieuwe loopgroep.

Koffiedrinken na het hardlopen – 2007

Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend

Op maandagavonden ging Rita ook op de baan trainen. Nico Landman vroeg haar begin 2007 als voorzitter van de Technische Commissie.

Bingo!

In 1978 liep Rita vanuit Nijmegen al mee aan de Pheidippidesloop. Dus bij U-Track lag het voor de hand dat ze die mee ging organiseren. Jan Vlooswijk was toen nog Pheidippides, het jaar daarna nam uw gastredacteur die rol over.

‘Ik wil altijd iets nieuws leren. Dus een jurycursus kwam op de bucketlist. En ook die van scheidsrechter. Tweelingen zoon Ids en dochter Wiki (nu 26) waren ook lid. De jongste kijkt het met zijn rugzakje nog even aan op gepaste afstand. ;-)’

Secretaris

Rita vertelt dat het secretariaat haar vier uur per week kost. ‘Dat mag je er best in zetten hoor.’

Haha… Ik vertel bescheiden dat elk interview mij ook vier uur kost. In dit geval nog wat meer: 2016 woorden tel ik.

Rita vertelt dat ze het allemaal heel leuk vindt, maar van één taak gruwelt ze: het ontvangen van Verklaringen Omtrent Gedrag die de trainers en vaste vrijwilligers bij de jeugd moeten inleveren: ‘Het aanvragen gaat bijna automatisch via DigiD maar de verklaringen ontvangen bij mij thuis duurt in de praktijk godsgruwelijk lang en voor het achter de broek zitten van mensen voor zoiets simpels ben ik te ongeduldig, dan erger ik me.’

Aankoop eerste huis aan de Stadhouderslaan in Utrecht

Hoe ver ga je met je besef van verantwoordelijkheid?

‘Té ver, Wilco. Voorzitter Peter van Leeuwen zocht jarenlang een opvolger. Ik vond dat veel te lang duren dus ik dacht het wel te kunnen en intussen voor het secretariaat een ander te zoeken. Ed Geerlings doet de ledenadministratie dus dat moest lukken.

Nee dus.

Toen ik eenmaal voorzitter was, kreeg ik de ene blessure na de andere plus gedoe met mijn defecte oog. En als voorzitter moet je nu eenmaal zichtbaar zijn. Jaap van der Sijs was al in beeld maar stond nog met één been in FIT Zeist. We zijn nu heel blij met Jaap als kartrekker!’

Rita, nog meer hobby’s?

In 2013 op het station in Eindhoven

Ja vóórop mijn gezin, zie foto.

‘Schrijven is de leukste hobby na het hardlopen. Daar kun jij van meepraten, Wilco! Dus blog ik wat af. Ook met een serie ‘Blindiaan’, waarvan wel een boek kan worden gemaakt. Ik stel voor dat ik jou een rijtje atletiekgerelateerde blogs stuur die jij periodiek meestuurt met jouw HLG-berichten. Dat zijn er een stuk of zestig, dus ruim voldoende tot het einde van corona.’

Deal, Rita!!!

Bij ons 25-jarig huwelijksfeest (en ik werd 60).

Nog meer leuke dingen?

‘Fietsen! Fietsvakanties met de kinderen. En gewoon in de stad, weer of geen weer. Dagelijks, maar zeker nu ik loop-geblesseerd ben, fiets ik gemiddeld twee tochtjes per week van elk 40 km in de provincie Utrecht. In de coronatijd heb ik XCO ontdekt. Daarover mag mijn eerste mee te sturen blog gaan.’

Zie onder aan het interview.

Tot slot vertelt Rita dat ze niet van extreme dingen is. ‘Ik heb last van een gigantische hoogtevrees, dus geen bungeejumpen ofzo.’ Wel leuk: met de kinderen fietsen door Europa, bijvoorbeeld naar Berlijn, Legoland bij Kopenhagen of Parijs. Of een tocht op langlaufski’s in Noorwegen. Net als Pippi Langkous: ‘Ik heb het nooit gedaan dus zal ik het wel kunnen.’

Nog iets speciaals te melden?

‘Ja, dat ik – bij mijn werkgever FRISS, nu 100 mensen groter dan de 40 toen ik er startte – vorig jaar, op mijn 61e, nog een grote wending in mijn loopbaan heb gemaakt. Van HR naar IT.

Bij HR was ik ‘Mother Superior of Happiness’. Nu als projectmanager in de IT-er ben ik ‘Dutchess of Delightfull Deliverables’ – ja, bij FRISS houden we van joyfull jobtitles, waar ik – natuurlijk- ook een blog over schreef.’

Bij de 80 van Werkhoven in 2008

Laatste vraag: welke kleur oog wil je?

‘Mijn verwijderde oog zit er nog, maar bij de (geslaagde) operatie is de iris verloren gegaan, dus nu is mijn eigen dode oog een geheel wit bolletje. De oogprothese is een soort hele grote contactlens waarop een iris en pupil zijn geschilderd.

Mijn normale iriskleur is donkergroen met wat bruin rond de pupil. Eerst kreeg ik een blauw oog. Daarna een te lichte groene maar die heb ik wel twee jaar gedragen. De eerste prothese was van kunststof. Sinds kort heb ik een glazen prothese en ik vind dat het er nu mooi uitziet. De kleur is bijna helemaal goed, er zit iets meer bruin in dan groen, maar een kniesoor die daar op let.’

Rita tot allerlaatste slot:

‘O ja, ik wil nog even vertellen waarom ik Paul benoem als ‘de-man-over-wie-ik-niet-schrijf’ Dat zit zo: ik was in de periode 2011-2015 verslaafd aan sociale media. Paul totáál niet. Dus toen ik met mijn blog startte in 2013 vroeg hij of ik hem eruit wil laten. Inmiddels vindt hij het wel leuk hoor.

Wat ook telt: hij vindt alles wat ik doe oké. Hij is een man van onvoorwaardelijke liefde.

Ik kreeg tinnitus.

Ik werd depressief.

Ik kreeg baarmoederhalskanker.

Ik liep een kapot oog op.

Het maakt hem niet uit. Hij weet en ziet wie ik ben!’

Doorgeefvraag

Rita, ik wil ‘de doorgeefvraag’ weer toevoegen. Wat is jouw doorgeefvraag?

Heb je wel of niet een doel nodig om gemotiveerd te kunnen blijven hardlopen?

Boekentip: De avond is ongemak, Marieke Lucas Rijneveld (die tegenover ons woont)

Muziektip: Spotify, mijn eigen #vrijdagmiddagtraditie lijst, waarover ik ook een blog schreef.

Meegestuurd blog over XCO – Extreme Core.

Nog even terug naar Wilco zelf

Nog even over mijn eigen drives. Ook ‘Corona gedienstig’ schrijf ik maandelijks een interview met leden van de VIBA waar ik bestuurslid ben. De link leidt naar het interview waarin ik zelf werd geïnterviewd.

Mijn grote droomproject wordt een centrum voor ecologisch bouwen in Utrecht: woongezond experience.

Mijn inkomsten haal ik als zelfstandige zonder pensioen uit de kruipruimte vanonder de vloer: Klusklus.nl.

Net als runningrita heb ik ook mijn privé site: Wilco doet.

Tot zover!

Wilco Machielse

7 maart 2021