Atletiek

Je doet aan atletiek als je bij een 10 kilometerwedstrijdje 12 kilometer per uur loopt. Sneller mag ook natuurlijk. Dat betekent dat je een tien kilometer binnen 50 minuten kunt lopen. Dan mag je jezelf atleet noemen.

Waar ik die wijsheid vandaan haal?

Nergens van. Ik vind dat. Het is mijn norm.

Volgens mijn eigen norm doe ik allang niet meer aan atletiek.

PR

Mijn eigen PR (Persoonlijk Record) op de 10 kilometer is 44:43. Dat is net aan 13 kilometer per uur. Daar trainde ik me suf voor en kinderen had ik nog niet.

Ik was ten tijde van mijn PR 33 jaar. Ik liep dit PR tijdens de wedstrijdvariant van de Maliebaanloop in Utrecht. Ik had nog een heuse wedstrijdlicentie van de Atletiekunie en ik was een echte atleet.

Die PR-dag is alweer 23 jaar geleden. Mijn oudste kinderen zijn 21 jaar.

Hardlopen

Je bent een hardloper als je de tien kilometer binnen de 55 minuten kunt lopen. Dan loop je 11 kilometer per uur. Ik liep dat jarenlang. Vanaf dat ik kinderen kreeg probeerde ik weer beneden de 50 minuten op de 10 kilometer te lopen.

Het is me nooit meer gelukt.

Mijn snelste tijd in de periode dat ik hardloper was, is 51:01. Ik liep die tijd op de 10 kilometer recreantenvariant van de Maliebaanloop in Utrecht. Dat was ergens om en nabij 2006.

Kindersport

2006 is alweer 10 jaar geleden. Mijn oudste kinderen waren 11 jaar en zij liepen twee jaar daarvoor zelf mee in de kindervariant van de Maliebaanloop. Ze werden 1^e (dochter) en 3^e (zoon). Later werd deze zoon nog heel vaak clubkampioen op de 10 kilometer en dan liep hij tijden die ruim onder de 37 minuten lagen.

Dan ben je nog eens een echte atleet!

Maar ik mag daar verder niet meer over praten van ze. Zij zien die prestaties als een jeugdzonde.

Roeien

Tegenwoordig doen zij aan roeien. Wedstrijdroeien welteverstaan. Dat is roeien in een boot die lijkt op een kano waarbij je achteruit vaart om vooruit te gaan en als je roeit train je meer op het droge dan op het water. Verder moet je een seizoen lang droog staan en daarmee bedoelen ze dat je nul procent alcohol mag.

Tot zover de logica in het roeien.

Je hebt verschillende roeivarianten, zoals het boordroeien, het skullen en het skiffen. Bij boordroeien heb je één paal in je hand en bij het skullen heb je twee palen in je hand (de meeste mensen denken daarbij aan iets totaal anders, maar hèhè, dáár hebben we het bij het roeien zeker niet over).

Bij het skiffen heb je ook twee palen in je hand, maar dan zit er verder niemand meer bij je in de boot. Dan doe je het alleen. Bij skiffen fiks je het in je eentje, en dat is bijna een palindroom.

Je hebt roeien met en roeien zonder. Dat is net zoiets als een frietje met of een frietje zonder. ‘Met’ betekent bij het roeien, dat je roeit met een stuurman en die stuurman is drie van de vier keer een vrouw. Bij voorkeur een heel klein ieniemienievrouwtje want hoe lichter, hoe beter.

Roeien, zo begrijp ik uit alle verhalen, is loeizwaar.

Behalve als je een lichte roeier bent, dan sta je continu op dieet. Je moet dan de meest weerzinwekkende diëten volgen die er zijn. De hoofdingrediënten zijn pannenkoeken zonder zout en magere kwark met havermout.

Wedstrijdroeiers heten zware ballen, lichte pikken en roeikoeien. Wij kunnen allemaal meteen wel plaatsen wat wordt bedoeld met de zware ballen en de lichte pikken, maar voor het goede begrip, roeikoeien zijn de zware meiden. De lichte meiden hebben verder geen specifieke aanduiding, hoewel ik lichte-wichten toepasselijk genoeg zou vinden.

Maar dit allemaal terzijde. Dit blog gaat tenslotte over hardlopen.

Rennen

Tsja, hardlopen. Dat is ook niet meer wat het geweest is.

Tegenwoordig ren ik maar wat, echt hard lopen kan ik het niet meer noemen. Ik mag blij zijn als ik al rennend beneden de 60 minuten op een 10 kilometer haal.

Niet dat ik dat al heb uitgetest bij een loopje. Hoewel, in het najaar liep ik nog 6 kilometer bij de slome-lopersvariant van de Maliebaanloop in Utrecht en extrapolerend zou ik de tien kilometer net binnen het uur hebben gelopen.

Of was het net bóven een uur en heb ik dat verdrongen?

Mijn laatste a-sportieve jaar heeft er flink ingehakt. Ik probeer dezer dagen een beetje halfslachtig mijn conditie weer op peil te krijgen, maar mensenmelief, wat gaat dat langzaam als je eenmaal: boven de 50/in de overgang/voortdurend geblesseerd/totaal ongemotiveerd* bent (*: doorhalen wat niet of juist wel van toepassing is).

Ik moet mij gauw maar weer eens voor een loopje inschrijven, misschien dat een echt hardloop-doel het juiste atletenbloed weer doet stromen door mijn oude ex-atletenaderen.

28 maart 2016