Schijftijd

Soms vragen mensen: ‘Waarom stop je zoveel tijd in dat blog van je?’. Dat is net zoiets als vragen aan een kind van zeven: ‘Waarom ga je graag naar de speeltuin?’.

Ik heb er lol in, zoveel is zeker. In het schrijven zelf en in de reacties die op zijn minst aardig zijn tot en met meer dan lief. Ze zijn ook goed voor mijn moraal in deze tijd waarin het ongetwijfeld mooie vervolg op mijn fijne en productieve tijd bij Wegener nog in de nevelen van de toekomst ligt.

Soms levert het geschrijf echt iets tastbaars op. Twee cadeaus vielen mij recentelijk toe als rechtstreekse verdienste van twee blogs over hardlopen.

Cadeau 1 – ambulancegele kousen

Na mijn coming-out als modebewuste hardloperes via het blog compassiekousen, lag er een paar dagen later een klein pakje in de brievenbus. Het was bijzonder goed verpakt, wat mij herinnerde aan mijn schoonmoeder, die dat ook altijd wonderwel goed kon. Haar jaarlijkse Sinterklaaspakket was bijna onmogelijk open te krijgen, zoveel plakband was erin verwerkt.

Dit pakje liet zich ongeveer even moeilijk openmaken. Toen dat na gebruikmaking van mes en schaar toch was gelukt, kwamen er twee verblindend gele hardloopkousen uit. Mijn schoonzus en zwager vonden het een gepaste aanvulling op mijn opzichtige hardloopoutfit.

Inpakken is blijkbaar ook een erfelijk belast fenomeen, want hier was beslist de overtreffende trap van plakbandkampioen van toepassing.

Cadeau 2 – post van hoesjes.nl

Mijn laatste paar blogs over hardloopetappewedstrijden leidden tot de eerste commerciële reactie. Als ik iets wilde bloggen over een hoesje waarin je een smartphone kunt doen tijdens het hardlopen, mocht ik het hoesje houden.

Hebberig als ik ben, wil ik die kleine moeite wel doen 😉

Het is een hip hoesje, want het is zwart met, o prachtig toeval, ambulancegeel, en het past zonder twijfel goed bij mijn imago van modebewuste hardloperes.

Rijker

Aldus ben ik dankzij runningrita.nl een paar felgele runningkousen met bijpassend running iPhonehoesje rijker.

22 september