Van Girona naar Sant Hilari Sacalm

De eerste fietsdag brengt ons meteen het motto van deze tocht: het is heul veul klimmen.

We stijgen van 100 naar 800 meter met tussendoor nog een korte klim plus een afdaling waardoor het aantal hoogtemeters meteen op 1100+ uitkomt.

Aplaudiendo rosas

Onderweg komen we de prachtigste velden met aplaudiendo rosas ofwel klaprozen tegen.

Fonda Rita

Mijn voorbereiding met vier weken ziek zijn, is zeker niet ideaal geweest en ik ben blij als we in Sant Hilari Sacalm een hotel passeren dat Fonda Rita heet.

Daar moet natuurlijk in worden geslapen. We zijn 55 kilometer onderweg en genoeg is genoeg.

Zeiknat

Onderweg naar Saint Hilari Sacalm passeren we het dorpje Osor, daar is het nog droog. Enige kilometers verder, midden in een pittige klim van gemiddeld 7 procent, worden we overvallen door een stortbui.

We zijn beide zeiknat, tot en met soppende sokken aan toe.

Gelukkig mogen we in Fonda Rita gewoon naar binnen. In sjiekere hotels word je soms domweg geweigerd als je als sportieve vakantieganger druipend van de regen op de stoep staat.

Vrijgezellenfeest

Bij het vertrek uit Fonda Rita vallen we midden in een vrijgezellenfeest. We begrijpen dat het een ’typisch Catelaans’ gebruik is.

De aanstaande bruidegom wordt aan een boom gebonden op het Placa Major en daarna mag iedereen die langskomt hem insmeren met slagroom.

Mij valt deze eer ook te beurt. Ik kwijt me met Sardonisch genoegen aan mijn insmeer-taak.

Taradell

Na de vrijgezellen-aftrap fietsen we 45 kilometer. Je moet de sportieve prestatie niet direct overdrijven en het klimmen en nu ook stevig dalen gaat maar door en door.

Fietsen in Viva Espagña is vooral heul veul klimmen.

We gaan deze keer kamperen, die hele kampeerzooi hebben we tenslotte niet voor niets de Spaanse heuvels omhoog en omlaag en weer omhoog gezeuld.

En dan heb ik het nog niet gehad over het k-klimmetje van meer dan 11 procent om de camping van Taradell te kunnen bereiken.Het is in een weekend en hoewel er best wat vaste gasten zijn, zijn er weinig andere tijdelijke kampeurs. Het trekkersveldje is voor ons alleen.

De weg kwijt

Na het vertrek van de camping worden we door een goedwillende Catelaan geheel de verkeerde weg op gewezen, dus voor we er erg in hebben verdwalen we tussen de boerenbedrijven en leegstaande rijkeluis-casa’s.

Het uitzicht is er evenwel prachtig en het weer lijkt ook beter te worden.

Montserrat

Even verder krijgen we een voorproefje op het fenomenale uitzicht op de Montserrat, een grillig gebergte waar een beroemd klooster is te vinden, wat we niet gaan bezoeken, want dat is effe te veul klimmen.

Achter ons wordt de hemel donkerder en donkerder. We hopen voor de bui de volgende stopplaats binnen te fietsen: de stad Manresa.

Manresa

Het eerste deel van onze tocht van Noord naar Zuid-Spanje eindigt in Manresa, een gemiddeld grote stad, waarvan ik evengoed nog nooit heb gehoord.

De pantoffelparade moet hier geweldig zijn, dat is wat in Spanje overal gebeurt, iedereen slentert door het centrum van de steden, op zijn paasbest.

De pantoffelparade is zien en gezien worden.

Wij slenteren ertussen en zijn super herkenbaar als toeristen-van-buiten. Daar is de-man-over-wie-ik-niet-schrijf hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor; geen Spanjaard komt in de buurt van de 1m90, laat staan nog zo’n 5 centimeter daarboven.

We hebben 141 kilometer op de teller staan. Het overzicht van het aantal hoogtemeters zijn we al kwijt.

Nos vemos pronto!

26 mei 2018