Schrijven

‘Schrijven is schrappen’, zei een collega onlangs tegen me. Hij gaf me advies voor mijn blog: ‘je schrijft vlot en toegankelijk, maar veel te lang’. Deze collega is hoofdredacteur, dus zo’n advies leg je niet naast je neer.

Sterker nog, ik kauw nu een paar weken op zijn advies. Soms houd ik er rekening mee, soms helemaal niet. Het verslag van mijn Berlijnse halve marathon is 2404 woorden. Dat is ruim drie keer te lang voor een internet blog. Toch krijg ik daar leuke reacties op. Deze komen wel uitsluitend van mensen die zelf hardlopen, maar dat is voor zo’n verslag een goede niche wat mij betreft. Het blog over mijn zoon als kleuter is 26 keer gedeeld via Twitter en nog 8 keer via andere Social Media, grotendeels door mensen die ik niet ken. Daar word ik blij van.

Gisteravond heb ik op de bank in de huiskamer lekker zitten schrijven op mijn iPhone. Ik was in een filosofische bui en schreef met behulp van het priegelige toetsenbordje wat opborrelde.

Schrappen

Vanmiddag ben ik gaan schrappen. Dit is wat overbleef:

Mijn ziel is mijn achilleshiel.

13 april 2013