What the heck?

Dit verhaal gaat over Shetland.

Mini-pony

Waar denk jij aan als ik zeg: SHETLAND?

Aan zo’n mini-pony voor heel kleine meisjes? Die beestjes met doorgezakte ruggen, die geen zinnig noch nuttig doel dienen anders dan op de kermis met meisjes op hun doorzak-ruggetje zeulen? Wat helemaal niet nuttig is en ook niet zinnig, het is vooral heel erg zielig.

Voor die meisjes. De draaimolen is leuker. De vliegtuigjes zijn spannender en een suikerspin is lekkerder. Shetlandpony’s op de kermis zijn als de verbouwing op Utrecht Centraal Station. Je begint er vol goede moed aan, maar je komt er nooit meer vanaf.

En groeien doen ze niet, wat van het Centraal Station niet kan worden gezegd, dat groeit tegen de klippen op. Dat wordt kolossaal. En nooit af.

Shetland Islands

Dan misschien de SHETLAND ISLANDS?

De eilandengroep die bij Schotland hoort maar die op de hoogte ligt van Bergen in Noorwegen en daardoor een Arctisch klimaat heeft. Ik heb geen idee wat dat precies inhoudt, maar het lijkt me bovenal koud en nat; het aantal zonuren mag geen naam hebben.

Lijkt mij, in een Arctisch klimaat.

Volgens Google Maps arriveer je met de auto in 21 uur en een paar minuten op de Shetland eilanden, ervan uitgaande dat je graag wilt aankomen op Mainland in het hoofdstadje Lerwick. Je neemt in die 21 uur eerst een ferry, daarna rijd je wat door Engeland en Schotland en vervolgens neem je weer een ferry, je laat Orkney links liggen en ook Fair Isle, dat trouwens wel bij de Shetland eilanden hoort, maar het is erg klein, het is eigenlijk de shetlandpony van de Shetland eilanden.

Uiteindelijk ben je na 21 uur en een beetje aangekomen. Je wordt overdonderd door de ruige natuur, het geluid van de vele vogels en het continue geluid van de aanrollende golven die je waar je ook bent, overal kunt zien en horen.

Lijkt mij, want ik heb er nog nooit voet aan wal gezet.

Maar nee, over zo’n trip gaat dit verhaal niet. En toch in zekere zin ook weer wel.

Shetland, de serie

Dit verhaal gaat over SHETLAND, THE SERIES.

Sinterklaas gaf ons de DVD-box.

De-man-over-wie-ik-niet-schrijf en ik waren na vijf minuten kijken naar aflevering 1 van seizoen 1 al verkocht en verknocht. Wat een natuurschoon en wat een spannende verhalen.

De serie speelt – verrassend – op de Shetland eilanden. Tijdens het kijken kon ik via de iPad allerhande wetenswaardigheden opzoeken over de eilanden. Zo ben je er bij wijze van spreken zelf bij. Goedkoop en zonder last te hebben van het Arctisch klimaat ter plaatse. En zonder uit te hoeven zoeken hoe de moord van de afgespeelde aflevering was begaan en waarom. Dat werd in 120 minuten kijkplezier uit de doeken gedaan. Een eerlijke en heerlijke ervaring.

Ik werd heus en zowaar een beetje nieuwsgierig naar de eilandengroep. Het is er zo guur, dat er geen boom groeit. Toch is het er erg groen, door gras en mos. De taal is Engels met een Scottish touch. Dat is goed te volgen en je eigen Engels klinkt naast zo’n eilandbewoner niet zo beroerd als wanneer je een Londoner naast je hebt staan. De zee is alom. Dat is onze eigen Noordzee, wier naam aldaar veel toepasselijker is dan ter hoogte van Callantsoog of Vrouwenpolder.

Maar dat allemaal terzijde.

Ik heb geen idee of ik ooit die 21 uur naar Lerwick ga varen-rijden-varen. Vliegen kan ook, maar dan moet je wel eerst naar Schotland of Noorwegen. Het lijkt me hoe dan ook een belevenis. Zoals ook deze serie. Het kijken was een genot, zozeer zelfs, dat mijn schrijflust eronder leed de eerste week na Sinterklaas.

Voor het leuke cadeautje en de tip van mijn moeder: dank je Sin-ter-klaaa-haas-je!

Voor meer mooie plaatjes kijk hier.

19 december 2015