Tijd
Deze dagen geniet iedereen van de zon, van de langere dagen, van de tuin, van een wandeling door een frisgroen bos.
Ik niet, ik zit tijd te morsen op de bank.
Ik zou ergens zin in moeten hebben, maar de waarheid is dat ik nergens zin in heb.
Wat doe ik als ik tijd mors? Ik weet het niet. De tijd glipt door mijn handen. Ik zit op de bank en ineens is er een uur voorbij, dat is wat tijd morsen voor mij is. Ik heb niet eens de energie om plannen te maken. Ik zit alleen en bedenk welke dingen ik zou kunnen doen, maar die doe ik niet. Ik blijf stilletjes zitten op de bank.
De bank is van mij. De bank is geduldig. Van de bank hoef ik niks.
Stil
Ieders leven gaat verder en dat van mij staat stil. Zo voelt het. Jullie zijn onderweg naar van alles en ik ben onderweg naar niks. Ik ben alleen maar moe. Moe van de maand die achter me ligt en moe van de maand die voor me staat. En daartussenin zit ik op de bank.
Vandaag sprak ik een vrouw die wist waarover ik het heb, een lotgenoot. Ze bevestigde dat kijken met één oog vermoeiend is. In het begin heel vermoeiend en na verloop van tijd kost het leven met één oog nog steeds meer energie dan dat met twee ogen.
‘En dat zal altijd zo blijven’, zo verzekerde ze me. ‘En’, zei ze, ‘je zit in een rouwperiode. Het verlies van een oog is een groot verlies. Neem daar de tijd voor.’
Zon en schaduw
Dat doe ik, niet eens zozeer bewust, eerder onbewust, door een beetje doelloos op de bank te zitten, de schaduw van de zon te zien, de langere dagen wel best te vinden, de tuin de tuin te laten en die wandeling maar uit te stellen tot morgen. Of overmorgen. Of dan die morgen.
Morsen met de tijd, dat is het enige waarin ik uitblink op dit moment.
2 mei 2015
Soms is t niet eerlijk…. ♡
Ik zou graag willen reageren, maar dat kan haast niet. Waarom niet? Omdat het verhaal wat ik hier lees helemaal niet bij jou past. Maar helaas wel de realiteit is. Ik kan wel van alles schrijven over: sterkte, succes, hoop blijven houden, enz. enz. en dat meen ik ook, maar of dat op dit moment het juiste is. Maar toch doe ik het Rita: ik leef ontzettend met je mee en hoop voor jou, maar ook voor allen om jou heen, dat er toch nog verbetering in de situatie komt. O ja, ik weet uit ervaring dat van je afschrijven een hels goede uitlaatklep is en dat het ook oplucht. Ik hoop dat je dat blijft doen. Toen Clasien kanker had schreef ik 2x per week, in de vele slapeloze nachten, een nieuwsbrief naar mijn familie en vrienden. Vond de reacties daarna (meestal) erg fijn. Het werkt positief. En inderdaad wat je zus schrijft: Het is soms niet eerlijk………………..
Ik kan niet zo goed schrijven als jij maar hoop positief bij te dragen.
“Veel voor je uit staren” zegt een goede vriendin van mij, als je iets moeilijks overkomt, een verlies. En jij noemt het ’tijd morsen’. Mooi. Belangrijk om er aan toe te geven, en tussendoor leef je volgens mij ook door, gaat naar de ouderdag in Grunn, twittert vacatures en wat niet al. Tijd morsen en staren, en af en toe iets doen waar je zin in hebt. Lief zijn voor jezelf, en hopen dat er steeds meer blokjes vreugde tussendoor komen.
Liefs,
Nicolette
Pauze tussen hoe het was en morgen.
Rouw om wat er niet meer is.
Dat is wat er nu is.
Tijd morsen? Poëtische woorden, niet wat je doet.
Zoeken naar acceptatie en toekomst. Balanceren tussen gisteren en vanaf nu.
Dat kan heel goed op een bank.
Ook in een bos overigens.
blijf hoop houden rita, ……………………..het is nog niet definitief , laat de oogarts zijn of haar werk doen, en ik zeg heb geduld, …………….ik zie in principe 90% weer met mijn oog …………..dus laat de moed niet zakken, je hebt nog een weg te gaan met laseren en prikken ……..zolang ze niet met de behandeling stoppen moed houden en doorgaan .sterkte er mee karin
Ik heb weinig hoop op herstel Karin. Mijn oog heeft al ruim zes geen verse-zuurstoftoevoer meer gehad. Daar moet schade aan zijn ontstaan. Het is niet anders.
Lieve Rita,
Geef de moed niet op, de hier geplaatste reactie van Karin Migchels geeft hoop. Tijd morsen is niet erg. Waarschijnlijk ben je niet echt aan het morsen maar doe je niet die dingen die je gewoon bent te doen wanneer je wat meer vrij bent.
Mooi stukje.
Heel veel sterkte en tot spoedig.
Liefs
Dolf
Pingback: Running Rita is back again! - runningrita
Pingback: Factor V Leiden - runningrita
Pingback: 5 mentaal tips na een ooginfarct
Pingback: 5 mentaal tips na een ooginfarct