Mama

Vandaag is ze jarig, ze wordt 84 jaar. Dat vieren we met een bezoek, taart en hulp in de vorm van heen en weer lopen met drank en gebak voor de vriendinnen en een enkel stel, om te eindigen bij een Chinees restaurant. Dan zal ze verzuchten als de rekening is betaald: ‘Ik ben blij dat het weer achter de rug is. Het is toch een heel gedoe, zo’n verjaardag.’

Het alternatief: je verjaardag niet vieren, is ondenkbaar.

Kranig

Mijn moeder is een kranige vrouw. Haar ‘unique selling points’ zijn haar opgewekte levenslust en haar humor.

Na de dood van mijn vader in 2004 is ze niet in een hoekje gaan zitten treuren, maar heeft ze zichzelf bij de lurven gepakt en heeft er, ondanks het gemis, leuke jaren van gemaakt. Niet in het begin natuurlijk. Rouw is rauw en daar moet je doorheen, maar na verloop van tijd borrelde haar bron van levenslust weer en moesten er plannen gemaakt en activiteiten ontplooid.

Alleen

‘Alleen zijn is niet erg.’, zegt ze nu, ‘Ik kan tegenwoordig goed alleen zijn’.

Dat hadden wij niet gedacht, mijn zus en ik, ruim veertien jaar geleden, toen onze vader plotseling stierf. Zij deden letterlijk alles met zijn tweeën.

Ik dacht destijds dat ze niet de rest van haar leven alleen zou blijven, dat er nog wel een nieuwe man op haar pad zou komen. Mijn moeder was 69 jaar toen mijn vader overleed, er zijn genoeg mensen van die leeftijd of ouder die volop ‘daten’.

Maar nee, mijn moeder moet er niet aan denken: ‘Om met een man te willen leven, moet er voor mij wel liefde zijn. Veel mannen van mijn generatie zoeken, om het cru te zeggen, alleen gezelligheid en iemand die het huishouden doet. Ik heb geen man nodig om het gezellig te maken en ik heb er helemaal geen zin in een veredelde huishoudster te zijn’.

Zo, het kan maar duidelijk zijn.

Bezigheden

De bezigheden die ze al had of mee startte zijn: bridgen, op een club met een vaste partner/vriendin, senioren-yoga, eindeloze hoeveelheden potjes rummikub met vriendinnen of Amerikaans jokeren.

In het verleden ging ze wekelijks zwemmen, fietste en wandelde ze graag, maar door lichamelijk verval is dat niet meer aan de orde.

Gelukkig kan ze nog autorijden als de beste, dus crosst ze binnenkort vanuit Eindhoven op en neer naar Muntendam, nabij Veendam, voor een logeerpartijtje bij haar lievelingsnicht Antje. Welke 84-jarige zou haar dat nadoen? Ook bezoeken aan de (klein)kinderen of ze bij haar thuis ontvangen, staan nog steeds op het programma.

‘Mijn auto is mijn vrijheid en gelukkig heb ik geen hekel aan autorijden.’ Ik hoor het haar zeggen.

Rozegeur?

Is het allemaal rozegeur en maneschijn tussen mij en mijn moeder? Nee, geenszins. Ik kan heel ongeduldig zijn als ze iets-nieuws-leren afweert met de dooddoener: ‘Ik heb geen gevoel voor knopjes’.

Voor mij is dat een vrijbrief voor je niet willen inspannen iets nieuws te leren.

Ik kan er slecht tegen als mensen tégen dingen zijn of iets afwijzen als ze die zelf helemaal niet hebben uitgeprobeerd of niet echt uit eigen waarneming kennen. En over jezelf denken in termen van ‘ik kan dit of dat niet’, werkt na verloop van tijd als belemmerende overtuiging, dan ben je er vast van overtuigd dat ‘dit of dat’ niet past, maar deze a priori afwijzing belemmert eerst en vooral jezelf iets nieuws te leren en daar heb ik een broertje dood aan.

We botsen dus, mijn moeder en ik, niet altijd, maar wel af en toe. Eigenlijk is dat al mijn hele leven zo. Ik zit gewoon anders in elkaar. ‘Jij ben net je vader’, zegt mijn moeder dan en ja, dat denk ik ook.

Het prettige aan onze onderlinge oprispingen is wel dat we snel vergeven en vergeten. Dat heb ik dan wel weer gemeen met haar. Wij blijven nooit lang boos.

Terug naar 84

Maar nu terug naar die bijzondere leeftijd: 84.

Het is het landnummer van Vietnam. Wikipedia weet alles.

Het is het product van de vermenigvuldiging van de heilige getallen 7 en 12 en daarmee is 84 ook zelf een heilig getal. Het is vier keer 21, en 21 is 3 x 7, die beide eveneens in de categorie heilige getallen vallen. Wikipedia weet echt alles.

84 is ook het einde van de vierde levensfase.

Die levensfasen zijn:

• Groeien
• Uitbouwen
• Vasthouden
• Loslaten.

Wat er kom na ‘loslaten’, vertelt Wikipedia niet. Hoe zorg je ervoor dat dat niet ‘uitzitten’ wordt, maar dat je er nog uithaalt wat erin zit. Ook al is dat verweven met veel verliezen en weinig winnen?

Dat is een mooi onderwerp voor een volgend blog: 84 – Vierentachting, allemachtig veerkrachtig!

Verjaardag

Aan mijn moeder wil ik zeggen dat ik van haar houd, dat ik haar van harte feliciteer met deze mooie leeftijd en dat ik hoop dat ze nog vele jaren nieuwe verjaardagen viert, die ze nog evenzovele keren mag eindigen met: ‘ik ben blij dat het er weer opzit’.

En btw, Edward T., Pepijn S. en de kleinzoon van tante Pie feliciteer ik ook met hún gelijktijdige verjaardag.

Mama 25 jaar en ik 5 maaanden

26 augustus 2018