Werk zoeken

Ik ben op zoek naar werk. Of eigenlijk ben ik dat niet meer, maar hoe dat is gekomen wordt vanzelf duidelijk.

Ik heb 18 sollicitaties achter de rug en evenzoveel afwijzingen. Ik solliciteer niet lukraak maar kies banen die mij leuk lijken en die passen bij mijn ervaring en interesses. Kortom, ik reageer op vacatures voor banen waarvoor ik mezelf geschikt acht.

Als ik ergens een linkje met het bedrijf in kwestie heb, benut ik dat en gebruik mijn netwerk. Ik ken in die zin het klappen van de zweep. Daarna schrijf ik mijn brief, pas mijn CV in enige mate aan en gebruik de ‘solliciteer-nu’ knop, waarna het wachten op een reactie begint.

Soms volgt binnen 24 uur een afwijzing, soms volgt die al binnen 10 minuten.  Soms duurt het weken voor ik wat hoor.

Recruiters bastion

Dat brengt mij op de kwestie van ‘het recruiters bastion’. De toegang tot de meeste organisaties wordt tegenwoordig bemand door recruiters. Zij staan, gelijk Petrus aan de hemelpoort, aan de organisatiepoort en beoordelen mijn geschiktheid.

In plaats van ‘bemand’ kan ik beter zeggen ‘bevrouwd’, want het merendeel der recruiters is van het vrouwelijke geslacht.

En, en nu komt mijn punt, ze zijn jong of nog jonger.

Op mijn CV staat mijn geboortedatum. Mijn geboortejaar is keihard 1959. Dat is in de ogen van recruiters oud. Erg oud. Heel erg oud. Ontstellend oud.

Dat kan ik me overigens goed voorstellen want als je zelf 33 jaar bent, ben ik wel ruim 20 jaar ouder. Ik ben, bij wijze van spreken, even oud als hun moeder.

Het is trouwens niet zo dat ik te horen krijg dat ik te oud of te duur ben. Neen. Ik ben uitsluitend ’te zwaar’, ‘overgekwalificeerd’ of ‘in onze organisatie snel uitgekeken’.

Pardon, mag ik dat alsjeblieft zelf bepalen?

Overvloedige arbeidsmarkt

Zo werkt de huidige arbeidsmarkt helaas niet. Er is een overvloed aan kandidaten. Recruiters, en daarmee organisaties, hebben het voor het kiezen.

Dat is de simpele maar onvermijdelijke conclusie van de situatie op de arbeidsmarkt.

Ik had het niet voor mogelijk gehouden, maar ik behoor tot de categorie ‘moeilijk bemiddelbaren’.

Puur en alleen door mijn leeftijd.

Met mijn werkervaring en opleidingsachtergrond is weinig mis en het aantal passende vacatures valt mij niet tegen. Maar voorbij het bastion der recruiters komen is een opgave.

Afwijzingen

Over afgewezen worden kan ik stoer doen of rationeel, maar binnenin snijdt het in je ziel.

Na 18 afwijzingen voelde ik me niets meer waard, mijn economische waarde en eigenwaarde waren als het ware gereduceerd tot nul.

Maar dat kan toch niet waar zijn? Ik heb mijn hele werkleven goed werk afgeleverd, sterker nog, ik heb bonussen en gratificaties verdiend, heb uitsluitend goede beoordelingen gehad en ben de carrièreladder opgeklommen. Dan kan het toch niet waar zijn dat ik alleen omdat ik bijna 55 jaar ben, niet meer aan het werk kom?

Werk vinden

Ik realiseer me heel goed dat het allerbelangrijkste in mijn situatie is dat ik goed in mijn vel zit.

Het ‘werk zoeken’ leverde me in die zin totaal verkeerde energie op. Ik ben daarom zo’n week of drie geleden opgehouden met werk zoeken. Ik laat mezelf niet kapot maken door afwijzingen van wie dan ook. Als ik een baan vind, is dat omdat de baan mij vindt in plaats van omgekeerd.

In de tussentijd ga ik, zoals velen in mijn leeftijdscohort, verder als zelfstandige. Voorlopig als zelfstandige zonder poen, maar ik hoop over niet al te lange tijd als zorgeloze zelfstandige professional.

Vileine wraak

Soms echter, is het leven van een sollicitant vrolijk en zelfs dat van een zojuist afgewezen sollicitant. Bij mij gebeurde dat toen ik werd afgewezen voor de functie van manager HR bij een überhippe digitale retailer.

De als standaardafwijzing bedoelde mail begon met de volgende zin: ‘Helaas hebben we reacties ontvangen van kandidaten die volgens ons beter in het profiel passen. Je bent daarom niet geselecteerd voor de sollicitatieprocedure.’

Ik schaterde het uit. Hoe slecht kan je beheersing van het Nederlands zijn?

Ik heb vilein wraak genomen door deze formidabele misser te twitteren naar @taalmissers. Deze hebben de zin naar hun bijna 20.000 volgers getweet en daar volgden weer een aantal retweets op.

Mijn wraak smaakte zoet en het bewijs is maar weer geleverd, met mijn humor is niks mis, alleen mijn geboorte had beter 10 jaar later kunnen plaatsvinden. 😉

10 maart 2014

PS:

Aan recruiters die dit blog lazen: lees ook mijn blog over overdracht en tegenoverdracht: jij bent mijn moeder niet!