Eindverslag ZKM: 40 pagina’s proza

Hoeveel werkstukken en eindverslagen maakt een mens?

Ik ben de tel kwijt. In ieder geval leverde ik twee scripties en een eindverslag af. De scripties waren voor A&O Psychologie in 1986 (130 pagina’s, exclusief bijlagen) en voor Bedrijfskunde in 2001 (39 pagina’s). Het eindverslag is voor de ZKM opleiding die ik vanaf 2010 volgde en die ik, ijs en weder dienende, in april afrond met een diploma.

Het eindverslag leverde ik zojuist voor de tweede en finale keer in. Het bevat 40 pagina’s proza over een mooie methode waarmee mensen inzicht krijgen in hun positieve en negatieve levenspatronen. Inzicht helpt ontwarren wat verwarring geeft en inzicht maakt de eerste stap naar verandering mogelijk.

Het is mooi werk. In alle verbreding die via mijn werk is langsgekomen, blijf ik in-the-end de psycholoog met een grote interesse in wat mensen drijft en beweegt.

Je kunt meer lezen over de ZKM door hier te klikken.

Eindexamenwerkstuk

Mijn eerste grotere werkstuk ooit schreef ik voor Aardrijkskunde en het handelde over Pygmeeën (20 handgeschreven en handgeïllustreerde pagina’s). Daarvoor had ik me al eens gebogen over ‘Ons Zonnestelsel’ in de zesde klas van de lagere school en over ‘Milieuverontreiniging’ in de brugklas.

De keuze voor het onderwerp leverde mij aan het bijna-eind van de middelbare school veel hoofdbrekens op.

Bijna ten einde raad ben ik vlak voor de deadline naar de leraar Aardrijkskunde gegaan, de heer S., met wie ik geen goede verstandhouding had.

Dat laatste had te maken met het feit dat de heer S. ook conrector was en leerlingen zoals ik, als wij de klas werden uitgestuurd, ons moesten melden bij hem in het directiekwartier.

Als ik kwam aanlopen, nog nahikkend van een verse aanval van de slappe lach, zei hij steevast: ‘O kijk, daar hebben we mevrouw Verduin. Ik zie het al, u heeft a-l-l-é-é-n maar g-e-l-a-c-h-e-n!!’

Hetgeen inderdaad het geval was. Het enige dat ik deed was lachen, gieren, brullen. En steevast was dat de reden om naar de gang te worden verwezen. Daar had ik een abonnement op. Maar dat allemaal terzijde van het  belangwekkende onderwerp van mijn werkstukkeuze in de vijfde klas.

Eindexameneis

In het schrijven dat wij hadden ontvangen van meneer S. met daarin de werkstukeisen stond het volgende:

“Exameneis: het zelfstandig bestuderen van een actueel sociaal-geografisch of fysisch-geografisch onderwerp dat niet klassikaal is behandeld. Met actueel wordt bedoeld dat het onderwerp nu in de belangstelling moet staan! Dit kan echter vrij ruim worden geïnterpreteerd.”

Ik kon niet tot een keuze komen voor een interessant en actueel sociaal-geografisch of fysisch-geografisch onderwerp. Het gesprek dat volgde met de heer S. over mijn onderwerpkeuze verliep als volgt:

‘Meneer S., ik kan geen goed onderwerp voor het werkstuk bedenken! Kunt u mij helpen?’

Meneer S. maakte een wegwerpgebaar met zijn hand en antwoordde:

‘Wat mij betreft schrijft mevrouw Verduin haar werkstuk over Pygmeeën’.

Het immens ingewikkelde keuzeproces werd daarmee versimpeld tot dit fantastische onderwerp.

Toch kreeg ik maar een 6- voor het werkstuk.

Mijn eigen visie

Mijn werkstuk eindigde ik met het hoofdstuk ‘mijn eigen visie’. Dat begon ik met de van veel verstand over het onderwerp getuigende zin:

‘Volgens mij zijn de Pygmeeën gedoemd tot een langzame ondergang.’

Wat valt hier aan toe te voegen?

Misschien toch mijn pleidooi voor behoud van de Pygmeeënstand, waaruit mijn aangeboren cultureel antropologische inzicht zonneklaar wordt:

‘Een andere mogelijkheid, die ik in geen van de door mij gelezen boeken ben tegengekomen, maar die toch vrij voor de hand ligt, is dat men, internationaal, probeert de Pygmeeën te beschermen. De Verenigde Naties bijvoorbeeld zou kunnen proberen de toestand van de Pygmeeën te verbeteren, door erover te praten en misschien door druk uit te oefenen op bijvoorbeeld de regering in Kameroen.’

Wijze les

In 1976 had ik de wijsheid in pacht. Toch jammer dat de Verenigde Naties mijn sublieme werkstuk nooit heeft gelezen, maar misschien leidt dit blog tot een herkansing?

15 februari 2014