Vroeger, toen ik nog een schoolmeisje was, zeiden mijn vader en moeder altijd: ‘toen het temperament werd uitgedeeld stond Rita vooraan, en toen het geduld werd uitgedeeld, stond ze achteraan in de rij’. Nog steeds kan ik pissig worden als mijn moeder zegt: ‘jij bent altijd zo kort gedraaid’. Het irriteert me niet dat ze vind dat ik gauw boos ben, maar dat ik het ‘altijd’ ben. Dan reageer ik als door een hond gebeten, ‘ik ben helemaal niet áltijd kort gedraaid’. Daarmee weer bewijzend dat ik snel door het plafond gaat.

Reunie

Vandaag zat ik mijn privémail te lezen toen het weer gebeurde. In een fractie van een seconde zat ik met de adrenaline tot over mijn oren, zó boos was ik. What happened?

Ik ben een kleine reünie aan het organiseren voor een clubje vroegere middelbare schoolklasgenoten, de Bende van Zeven. Dat gaat hoofdzakelijk digitaal. Ik opereer relatief beter online dan mijn leeftijdgenoten dus wat voor hen een hele klus is, kost mij weinig tijd. Toch is het een heel gedoe om een datum te vinden omdat twee van de zeven regelmatig in het weekend moeten werken. Deze twee had ik vooraf gevraagd even de koppen bij elkaar te steken om een datum te prikken die hen beide past.

Dit resulteerde in zaterdag 22 juni 2013. Ik mail iedereen en wat blijkt, een van de anderen, laten we haar Iris noemen, kan niet omdat zij in juni op vakantie is. Een ander, Margriet, reageert met ‘ik kan wel maar er is familie jarig dus liever een ander weekend’.

Datumprikker

Via mail werd moeizaam zo, dus dan toch maar een datumprikker aanmaken. Zo gezegd, zo gedaan. Vier mensen hebben gereageerd, waaronder Albert, de jongen waar we bij gaan afspreken. Hij blijkt alleen op 22 juni te kunnen en heel misschien in het weekend van Hemelvaart. De datumprikker maakt al snel duidelijk dat Iris ook dán met vakantie is.

Ik maak een nieuw bericht aan vanuit de datumprikker en geef aan dat het vreselijk sneu is voor Iris, maar dat 22 juni toch de beste optie is.

“Beste allemaal, hoewel Rolf en Margriet nog niet hebben gereageerd op de datumprikker, kan ik toch alvast doorgeven dat de minst slechte optie is om 22/6 te laten staan! Albert, toch een vrij noodzakelijk lid van de bende in dit geval, kan alleen op 22/6 en misschien in het weekend van Hemelvaart. Voor de rest heeft hij vakantie (!) en 1x dienst. Maar het weekend van Hemelvaart kan ook Iris niet, opnieuw wegens vakantie, en dan denk ik dat wij het allemaal fijn vinden het in een gewoon weekend te doen. Dus, het is vreselijk jammer voor Iris, maar ik vind toch dat we dan 22/6 moeten laten staan. Met hartelijke groet, R”

Op de kast

Vanmorgen krijg ik een mail van Margriet:

“Dan blokkeer ik weer 22/6!!, Liefs, Margriet”

Meteen spuit de adrenaline uit mijn neus. Wat flauw om er zo voor te gaan liggen! Ik reageer:

“Margriet, hier zakt me de broek vanaf. Je neemt niet eens de moeite om in de datumprikker te kijken, dan had je namelijk gezien dat er geen ander alternatief is. Ik vind je reactie ronduit oncoöperatief. Ik heb zo geen zin meer nog moeite te doen een afspraak te maken. Groet, R”

Ik zit in de stoel voor het raam en mijn hart bonkt als een gek. Ik ben zó kwaad. Wat een rotreactie. Omdat ik even mijn hart moet luchten, mail ik meteen erover heen naar Jaap, die mij het meest vertrouwd is:

“Lieve Jaap, ik heb een ontzettend kakmailtje gekregen van Margriet. Zie hierboven. Ik heb geen zin om nog bezig te zijn te proberen een afspraak te maken als iemand zo oncoöperatief, ja zelfs arrogant reageert. Dat heb ik Margriet ook laten weten. Wat mij betreft laten we 22/6 staan, dan maar zonder haar. Misschien heb ik te direct gereageerd, maar ik zit hier met de adrenaline gierend door mijn lijf ontzettend boos te wezen. Ik moest het ff kwijt. Liefs, R”

Tussen de groenten

Er is verder niemand thuis. Ik loop nog steeds briesend door het huis. Er moeten boodschappen worden gedaan. Ik pak mijn spullen en fiets naar de winkelstraat in de buurt. In de supermarkt word ik gebeld. Het is Margriet. Meteen bries ik weer en zeg dat ik er echt geen zin meer in heb om nog enige moeite te doen om elkaar te ontmoeten.

“Rita, het is een misverstand”, 

hoor ik haar roepen tussen mijn stomende verontwaardiging.

“Ik bedoelde dat ik de 22^e blokkeer in mijn agenda!”.

Implosie

Mijn boosheid implodeert ter plekke en maakt even snel plaats voor schaamte. Oei, veel te heftig gereageerd. Niet voor het eerst en waarschijnlijk ook niet voor het laatst. We praten nog even en met een opgelucht gemoed sluit ik het telefoongesprek af. Ik blijf nog even staan, midden tussen de groentes, en mail direct mijn excuses:

Hi Margriet, fijn dat je even belde. Ik heb het woord ‘blokkeren’ inderdaad helemaal verkeerd geïnterpreteerd.

Ik reageerde nogal primair, want ik had ook even kunnen vragen wat je bedoelde met blokkeren… Excuus voor mijn kattige mail en fijn dat het is opgelost. Je hoeft de datumprikker niet meer in te vullen hoor. Fijn weekend nog. Groet, R”

En passant componeer ik tussen de groentes ook nog even een bericht naar Jaap:

“Groot misverstand. Margriet belde me net. Met blokkeren bedoelde zij dat ze het in haar agenda blokkeert. Ik dacht blokkeren in de zin van ‘ervoor gaan liggen’. Dus uitgesproken en opgelost. Gelukkig. Ben ik 53 jaar en nog zo’n driftkop. Pfff… Groet, R”

Jaap reageert snel daarna per mail:

 “Ha die Rita, ben een weekendje in Londen en dat was al leuk, maar die twee mailtjes van jou lezen was echt schateren. Dank voor al je inspanningen, goed gedaan en hartelijke groet, Jaap”

Een volgende keer toch maar eerst even tot 10 tellen en dan bedenken dat ik ga vragen hoe ik het moet interpreteren. Maar of mijn drifthersens dat ook zullen doen…

19 januari 2013