Inspiratie
Ik schreef weinig afgelopen weken. Ik had geen inspiratie en steeds verhalen publiceren over de ontwikkelingen rond mijn oog, terwijl er nauwelijks ontwikkelingen waren, leek me niet alleen totaal niet boeiend om te lezen, maar het leek me vooral ook niet boeiend om te schrijven.
Irritatie
Ik had geen inspiratie, wel irritatie. Zelfs een groot teveel aan irRITAtie, niet toevallig een woord waar mijn hele naam in zit.
Ik had even helemaal genoeg van mezelf.
Maar ja, je zit met jezelf opgescheept, dus er is geen ontlopen of ontkomen aan.
iPad
Ik vond mezelf iedere avond terug op de bank, bezig met een doods spelletje patience op de iPad of een puzzel, ook op de iPad. Heel geestdodend en dat was precies waar ik behoefte aan had. Die verrekte geest van mij even helemaal op non-actief zetten.
Wat niet lukte natuurlijk, dat bleek dan weer een tijdje later als ik in mijn bed lag en de slaap niet kon vatten.
‘Je zit te lang op de iPad’, riep mijn huisband.
‘Kijk naar jezelf’, antwoordde ik hem in mijn hoofd, maar mijn mond bewoog niet mee. En mijn stembanden bleven stil.