Noviteiten en oude liefdes

De online wereld is een boeiende wereld. Uitsluitend dankzij mijn digitale activiteiten was ik afgelopen week bij een aantal bijeenkomsten.

De digitale wereld brengt mij daarmee verder in de fysieke wereld. Het digitale licht werpt als het ware nieuw licht op mijn bestaande uitzicht.

Toen ik me begon te bewegen in de nieuwe wereld was dat in de verste verte niet waaraan ik dacht. Ik was gewoon nieuwsgierig. Ik was en ben benieuwd naar noviteiten en oude liefdes.

In deze zoektocht kon ik recentelijk geraakt worden op meerdere momenten, door diverse mensen, over verschillende onderwerpen.

Talentsessie

De eerste bijeenkomst was een talentsessie van @HubeAdvies, waar Maaike Huisman achter schuil gaat.

Er bleken een paar mensen aanwezig die ik tot dan toe alleen via Twitter kende. Leuk om je op die manier snel thuis te voelen.

Maaike heeft een concept bedacht waarmee ze het abstracte ‘strategische personeelsplanning’ verbindt aan een aantal praktische activiteiten die horen bij talentmanagement.

Ze schetst hiermee een route waarlangs organisaties invulling kunnen geven aan de noodzaak om zowel iets te doen aan talentmanagement als aan strategische personeelsplanning.

Maaike en haar concept verdienen een groter publiek. Haar enthousiasme,  goed doordachte en toch simpele aanpak, raakte mij.

De slimme organisatie

Door Menno Lanting was ik uitgenodigd voor het seminar #deslimmeorganisatie.

Menno heeft, heel kort gezegd, een trilogie geschreven over de invloed van de digitale revolutie op organisaties en leiderschap. Ik huurde hem een tijd geleden in om voor de top van Wegener een workshop te begeleiden over deze ontwikkelingen en wat dat betekent voor het functioneren van de top in een organisatie.

Op deze dag deelde Menno zijn inzichten over de veranderingen die hij ziet bij organisaties, onder meer als gevolg van de effecten van ‘going social’. Zijn verhaal fungeerde als rode draad waarlangs een set kralen werd geregen in de vorm van diverse praktijkverhalen van ‘nieuwe’ organisaties.

We hoorden verhalen van onder meer het WWF, Spotify, Finext en #durftevragen. Zie ook deze Twitter story line.

Chief Listening Officer

Het meest raakte mij het verhaal van @CorineJansen, die als Chief Listening Officer is verbonden aan het Radboud UMC in Nijmegen. Ze startte met een filmpje waardoor ik een brok in mijn keel kreeg. Nogal ongewoon als je bij een seminar bent! Daarna vertelde ze hoe zij, door te luisteren naar vooral patiënten, een aantal verbeteringen had kunnen realiseren voor alle betrokkenen, dus óók voor dokters en verpleegkundigen.

Het filmpje (4 minuten) is overigens niet van het Radboud maar van Cleveland Clinics uit de VS.

Smoelen en voelen

Ik was de brok in mijn keel nog aan het wegslikken toen de volgende spreker, @ThomasMarzano, totaal ontnuchterend reageerde met: ‘wat een bullshit, een Chief Listening Officer, dat is wat wij met onze insights al jaren doen. Er is niks nieuws onder de zon’.

Toevallig heb ik een collega die bij Philips, waar Thomas werkt, op de marketingafdeling werkte en van haar hoorde ik al eens over die insights. En inderdaad denk ik dat Thomas gelijk heeft, in de marketing wordt, als het goed is, goed geluisterd naar behoeften en wensen, tezamen met rondkijken naar de nieuwste ontwikkelingen buiten je eigen organisatie.

Toch denk ik dat het Radboud met de ‘luisterdeskundige’ een andere toon aanslaat en het daardoor mogelijk werd de andersoortige vertaling te maken naar een organisatie waarin ‘de menselijke maat’ de belangrijkste factor van invloed is op hoe de dingen worden georganiseerd.

Tenminste, dat zou het moeten zijn.

Thomas vertelde verder over hoe smoelen en voelen aan elkaar gekoppeld zijn, hij is opperhoofd Brand Design, en hoe hij door übersocial te zijn tóch kan sturen in een volkomen decentraal georganiseerd bedrijf. Ik was geraakt door zijn enthousiasme en zijn onbesmuikte meningen.

Ik moet erbij vertellen dat ik altijd extra goed oplet als er dingen worden verteld over of vanuit Philips. Niet alleen werkten mijn vader en moeder er lang geleden, ik ben mijn eigen schoolcarrière begonnen op een Philips lagere school. In Eindhoven. Natuurlijk. Later was ik extra trots de meest bijzondere vader van Eindhoven te hebben: hij werkte niet (meer) bij Philips (maar bij de Technische Universiteit), hij dronk geen bier (zeer uitzonderlijk in het Brabant van toen) en hij hield niet van voetbal (maar van schaatsen en ik dientengevolge ook).

Een nieuw en oud logo

Ik maak even een klein uitstapje naar gisteren, toen Philips met een groot marketing en social event zijn nieuwe logo onthulde, ‘live’ in Amsterdan en ‘social’ via Youtube. De show was super, deze kon je thuis vanachter je eigen PC volgen via een livestream. Dit werd van over de hele wereld gedaan zoals te zien was in een meelopende stroom reacties naast het filmpje.

Heel slim van Philips om op deze manier realtime te kunnen communiceren naar en met alle eigen medewerkers.

De onthulling van het logo zelf vond ik een anti-climax.

Het nieuwe logo blijkt het oude te zijn met beperkte wijzigingen; ik dacht direct ‘zoek de drie verschillen…’

Via Twitter reageerde dezelfde Thomas gisteren op wat ik er over twitterde. Wat een sportiviteit! Dat verdient een dikke pluim.

Social Media Club 030

Gisteravond was ik voor het eerst aanwezig bij een bijeenkomst van #smc030.

Deze avond stond in het teken van employer branding en innovaties in recruitment. Ook hier bleken weer een aantal mensen te zijn die ik via Twitter al ‘ken’, zoals @DaphnevanLit. Bijzonder leuk om haar en anderen ook in het echt tegen te komen.

Wat mij gisteren raakte was bovenal de drive van een aantal jonge en oudere mensen. Inspirerend om te zien hoe mensen houden van hun werk, hun bedrijf, van wat ze maken en doen.

We waren in het gebouw van Rhinofly, een innovatief communicatiebedrijf.

De werkruimte ziet er daar al zo anders uit dan de saaie kantoren waarin ik gewend ben te werken. Door alleen wielen onder werktafels en stoelen te zetten en geen muren te plaatsen in de ruimte maak je mensen én hun werkplek al zoveel meer flexibel. Simpel en doeltreffend.

Helemaal leuk, want totaal onnuttig, is de dompas die er is gemaakt, een app die overal ter wereld berekent hoe ver je verwijderd bent van de Utrechtse Dom.

Oude liefdes

Tsja, zul je denken, en hoe zit dat met die oude liefdes uit het begin van dit verhaal? Daarover volstaat eigenlijk een simpele constatering; ze zijn bijzonder makkelijk op te sporen in de digitale wereld. Zelfs als ze 60 jaar of ouder zijn! Ja, ik weet het, dan is de fase van de zombieseks aangebroken.

Verder dan speuren ga ik ook niet, dat begrijp je 😉

14 november 2013