1983

In 1983 was het de hoogtijd van de tweede feministische golf en hoogtijd van de studentenhardloopevenementen dus waarom deze twee niet combineren? Ik organiseer in 1983 het eerste volledige vrouwenteam dat deelneemt aan de Veluweloop. Niet alleen zijn de korte etappes voor vrouwen, in ons team zijn alle etappes voor vrouwen, tot en met die van ruim 11 kilometer. Het team luistert naar de alles verklarende naam Vrouw Holle.

Onder de twee oo’s hang ik plus.

Een beetje politiek-maatschappelijk bewustzijn kan geen kwaad tijdens een dagje crossen over de Veluwe. De Vrouw Holle’s eindigen dat jaar niet eens onderaan in het klassement maar ongeveer in de middenmoot.

Batavierenrace

De Veluweloop is de ééndagsvariant van de Batavierenrace. De Batavierenrace is de enig echte klassieker onder de etappehardloopwedstrijden. Hij bestaat nog steeds als studentenevenement.

Je loopt met een team van 25 lopers in verschillende etappes, die zijn verdeeld over een nacht-, ochtend- en middagploeg, van de universiteit in Nijmegen naar de campus in Enschede. Ik deed 10 jaar achter elkaar met bijzonder veel plezier mee, vooral ook dankzij het fantastische feest in de Bastille in Enschede, maar het uitputtende weekend liet zich niet meer combineren met mijn inmiddels werkende leven.

Als compensatie ben ik blijven deelnemen aan de etappelopen die in één dag worden afgewerkt.

Etappewedstrijd

Als variant op de Batavierenrace is een heel arsenaal aan etappewedstrijden ontstaan. Om er een paar te noemen: Pheidippidesloop, Hart van Brabantloop, Lauwersloop, RopaRun, 11 dorpenloop en de Veluweloop.

Ik doe al 100 jaar mee met de Pheidippidesloop en de Veluweloop. Met de Pheidippidesloop doe ik dat de laatste jaren met teams van mijn atletiekclub U-Track en met de Veluweloop met een vriendenclub uit Groningen waarbij ik vanaf 1990 ben aangehaakt.

1990 en verder

Ik woonde net in Utrecht en werd door bijna-buurman Clemens uitgenodigd mee te doen met het team waarmee hij altijd de Veluweloop liep. Van oorsprong was het een team van een een groep Groninger studenten, maar toen een aantal van hen verhuisde naar Utrecht, verhuisde de loop mee.

Ik wilde mijn eigen kleine traditie van deelnemen aan etappewedstrijden voortzetten en ben gaan meelopen met ‘Zo Druk Als Een Kleine Ondernemer’, dat later namen kreeg als ‘De Bokito’s’, ‘De Beren’, ‘Snelle Hap’. ‘Zandlopers’ en ‘Yukata’ (= Japans voor ochtendjas). Gisteren heetten we ‘Snelle Kanjers’ en we werden mede dankzij deze naam 86ste. Van de 89, dus onze eer is weer gered, de rode lantaarn was dit jaar niet voor ons.

Vorig jaar eindigden we nog als 49e, van 68, maar dat was vooral omdat mijn oudste zoon meeliep en heel fraai in de laatste etappe 8e werd. In zijn piere-eentje haalde hij het team minstens tien plaatsen in het eindklassement omhoog.

Prestaties

Ooit, in de tijd nog voor die van de dinosaurussen, werd ik regelmatig tweede of derde op mijn etappe. De laatste jaren schommel ik in het derde kwartiel van de totaaluitslag. Vorig jaar werd ik 53e, dit jaar eindigde ik als 52e. Niet alleen in absolute termen een beter resultaat, maar ook relatief gezien een aardig stuk beter gezien het aantal deelnemende teams.

Namen

De teamnamen zijn van een geheel eigen orde bij dit soort loopevenementen. Meligheid, humor en een combinatie van die twee zijn debet aan namen als: ‘Loopneuzen’, ‘Antilopen’, ‘Lopend Vuurtje’, ‘Don’t Worry We’ve Corry’, ‘De Vluggertjes’ (waarachter gisteren het team van mijn eigen atletiekvereniging schuilging), ‘Rust Een Weinig’, ‘Rust Twee Weinig’ en ‘Rust Drie Weinig’. In de traditie van deze laatste teams zagen we ook ‘You Only Loop Once’ en ‘You Only Loop Twice’ aan de start verschijnen.

Rust Een Weinig is overigens de naam van een Chinees-Indisch restaurant in Hoenderloo op de Veluwe.

In een Utrechts studentenhuis hing in de jaren ’80 een routebord naar dit illustere restaurant. Of het daar nog hangt weet ik niet. De uitspanning bestaat nog steeds.

(Mocht je het bord weten te hangen, laat dan een reactie op dit blog achter.)

Bedrijventeams kunnen er ook wat van trouwens, die verzinnen: ‘Burgers Zootje’, ‘Safe Op Dreef’, ‘Quaille Aebrselassies’, ‘VUTalis’ en ‘NIZO Snel’.

Mijn eigen ‘Vrouw Holle’ past, zo gezien, geheel in deze geestige en toch geinige traditie.

Teamfoto

Ieder jaar krijgen we een teamfoto toegestuurd in de week na de loop, Deze wordt vergezeld van de uitslag waarop een aantal statistische bewerkingen zijn gedaan. Zo vernemen wij allemaal onze tijd, onze gemiddelde snelheid, de relatieve positie in het deelnemersveld en meer van die belangwekkende hardloperwetenswaardigheden zoals je hoge en lage bloeddruk, je vetpercentage en gemiddelde zuurstofopnamecapaciteit per minuut.

Dit laatste slaat nergens op, maar het staat interessant en het bouwt voort op de bij deze evenementen behorende studentikoze meligheid.

Kon je de foto’s vroeger nog ter hand nemen, tegenwoordig kun je ze alleen digitaal bekijken. Het voordeel is wel dat je ze nu kunt bewerken.

Zoek de zeven verschillen

“In 1999 was het weer beter en wij ook”

Bekijk zelf wat veertien jaar veroudering met een mens doet.

Reünie

Omdat ik al 23 jaar met ditzelfde team meedoe, is de Veluweloop een jaarlijkse reünie geworden. Er zijn teamgenoten die ik tussendoor tegenkom bij andere loopjes of gewoon op straat in de stad, er zijn er die ik alleen deze tweede zaterdag van september zie en er is een aantal dat vrienden werd. Die zie ik vanzelfsprekend vaker.

Het is heerlijk om dan eens met de een en dan weer met een ander bij te praten, ondertussen fietsend van het ene naar het andere wisselpunt.

Restauranti Clementi

Vast pandoer is dat het hele team de vrijdagavond voorafgaand aan de loop wordt ontvangen door de eerder genoemde Clemens in wat voor de gelegenheid is omgedoopt tot Restauranti Clementi, ofwel gewoon zijn woonkamer. We worden daar meestal gastronomisch verwend met Italiaanse of Oriëntaalse gerechten.

Deze keer kregen we de heerlijkste Spaanse schotels voorgeschoteld die uitstekend waren bereid door onze bijna vaste ploeg cateraars.

Onopvallend ga ik aan tafel altijd precies op die plaats zitten van waaruit het echt onmogelijk is te helpen met sjouwen van schotels, borden en bestek. Ook blijkt ieder jaar weer dat tegen de tijd dat ik de tafel heb kunnen verlaten, er voor het afwassen en afdrogen al genoeg afwassers in de keuken aan de slag zijn!

Gedaantes

De Veluweloop heeft verschillende gedaantes gehad. In de beginjaren startte de loop in Arnhem om via een wijde boog over de Veluwe te eindigen in Wageningen. Er waren zestien etappes, waarvan vier voor vrouwen.

Later werd het parcours verlegd en startte en eindigde de loop in Wageniging. De loop werd, vermoedelijk vanwege een tanend aantal deelnemende teams, ingekort tot twaalf etappes. Nog steeds met vier vrouwenetappes. Als een man op een vrouwenetappe loopt krijgt het team strafseconden, als er vrouwen op een mannenetappe lopen, verdien je bonusseconden, wat inhoudt dat er seconden van de gelopen tijd worden afgetrokken.

Feminisme

Met deze ongelijke behandeling van m/v kom ik terug op 1983 toen Vrouw Holle een feministische oprisping was waar de jongens en meisjes van nu nog wat van kunnen leren.

15 september 2013